به گزارش دفاع پرس از تبریز، بنامعلی محمدزاده 15 تيرماه 1339 در روستای مستان‌آباد نير متولد شد.
هفت ساله بود که به کلاس اول ابتدایی رفت. بعد از قبولی در كلاس دوم ابتدايی به علت مشكلاتی كه برای رفت و آمد به روستای قره شيران (روستای محل تحصیل‌اش) وجود داشت، چون پدرش علاقه‌ی شدیدی به تحصیل فرزندانش داشت علی و برادر كوچك‌ترش بيوك‌علی را برای درس خواندن به تهران فرستاد.
با شروع اولين جرقه‌های آتش انقلاب در بازار تهران با نام و اهداف حضرت امام‌خمينی آشنا شده، در راهپیمایی‌ها حضور فعالی داشت. با پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از صدور فرمان تشكيل ارتش بيست ميليونی از سوی امام، عضو بسيج مسجد صاحب الزمان (عج) ياخچی آباد شده، اصول اوليه نظامی را فرا گرفت.
علاقه و عشق او به امام‌خميني و دفاع از وطن باعث شد، تحصيل در دبيرستان وحيد در خيابان شوش را در سال چهارم رها كرده و به عضويت بسيج سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآيد. در بدو ورود به سپاه به عنوان مسئول بسيج بخش نير منصوب شد. بعد از اتمام ماموريت‌اش در نير، به عنوان معاون عمليات سپاه اردبيل مشغول به كار مي‌گردد. بعد از مدتی به منطقه‌ی گيلان‌غرب و دهلران اعزام می شود. سپس به منطقه كردستان رفته، در پاكسازی محورها فعاليت مي‌كند.
با حضور در جبهه‌ی جنوب در منطقه رقابيه و منطقه عملياتي والفجر مقدماتی از ناحيه سينه تركش می خورد. پس از بهبودی نسبی دوباره عازم جبهه شده، در عمليات‌های بدر و خيبر حضور پیدا کرد. بعد از بازگشت از جبهه به علت كوچ خانواده از سپاه اردبيل به سپاه تهران منتقل گردید و مدتی به‌عنوان مربی تاكتيك در دانشكده علوم و فنون نظامی دانشگاه امام‌حسين (ع) به خدمت ادامه داد.
در سال 1365 همزمان با اعزام سپاهيان محمد (ص) جهت جمع‌آوری اطلاعات از قرارگاه عملياتی به منظور تدريس در دانشگاه امام‌حسين (ع) به اتفاق چند تن از دوستان رهسپار قرارگاه عملياتی می شوند اما وقتی متوجه می‌گردد انگار عملياتی در راه است و به دلیل عشق و علاقه‌اش به لشكر 31 عاشورا، همراه رزمندگان این لشکر می‌گردد و بلافاصله از طرف فرمانده لشكر (امين شريعتی) مسئوليت گردان مقداد به وی سپرده می‌شود.
حاج‌محسن ایرانزاد فرمانده تیپ 4 لشکر 31 عاشورا درباره‌ی آخرین دیدارش با بنامعلی می‌گوید:
«بعد از تحويل یکی از خطوط به گردان مقداد، بنامعلی شبانه‌روز در فعاليت بود. فرصت استراحت نداشت. روزانه دوساعت او را به عقب منتقل مي‌كرديم تا استراحت نمايد. روز آخر بعد از استراحتی دو ساعته، با حالتی عجيب بيدار شد. دیرتر از روزهای ديگر بيدار شد. وقتی كه می خواست به خط برود تعدادی از دوستان گفتند: مثل اين‌كه اين رفتن آخرين رفتن بنام‌علي است.
حالت عجيبي داشت. همان‌شب بود كه در بي‌سيم شنيدم؛ محمدزاده شهيد شده است.»
خبر کاملاً درست بود. بنامعلی محمدزاده بعد از پنجاه ماه حضور در جبهه، در ساعات اوليه‌ی بامداد روز 26 دي‌ماه 1365 بر اثر بمباران شيميايي دشمن و اصابت تركش در پشت پنج ضلعي و در جریان عملیات کربلای 5 به شهادت رسيد.
