به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس به نقل از ایرنا، «فاطمه جعفری» خواهر شهید «احمد جعفری» روز یکشنبه در نشست صمیمی خانواده و همرزمان شهید جعفری با خبرنگاران اظهار کرد: احمد در دوران نوجوانی و جوانی در کارهای عمرانی از قبیل ساخت مسجد، حمام و قنات روستای شهرجرد مشارکت گسترده داشت.
وی ادامه داد: این شهید والا مقام از ابتدای نوجوانی توجه ویژه ای به خانواده و اطرفیان داشت به طوری که در آن دوران هم درس می خواند و هم در کارهای کشاورزی به پدرش کمک می کرد.
مادر شهید جعفری اظهار کرد: همچنین احمد در کمک به تمامی افراد روستا در کارهای کشاورزی و دامداری پیشتاز بود و همه روزه به دیدار سالخوردگان فامیل می رفت و در کارها به آنان کمک می کرد.
وی ادامه داد: احمد در سال 1353 پس از پایان تحصیلات و اخذ مدرک دیپلم از دبیرستان صمصامی اراک به خدمت مقدس سربازی اعزام شد و در سال 1356 خدمت سربازی را به پایان رساند و در همان سال نیز به استخدام اداره آموزش و پرورش اراک در آمد.
مادر شهید جعفری اظهار کرد: احمد در جریان پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل مشارکت گسترده در راهپیمایی ها، پخش اعلامیه ها و سخنرانی های امام راحل در روستاهای همجوار از قبیل راهزان، چقا و طرمزد سه بار از سوی ساواک دستگیر و مورد شکنجه قرار گرفت و هر بار که از زندان آزاد می شد باز هم در راهپیمایی ها شرکت می کرد.
وی اظهار کرد: تاسیس کتابخانه روستای شهرجرد، تشکیل انجمن اسلامی روستا، توزیع اقلام کمیته امداد امام خمینی(ره) بین نیازمندان و مشارکت گسترده در ساخت مسجد و مدرسه روستای شهرجرد مهمترین عملکردهای احمد قبل از اعزام به جبهه های حق علیه باطل بود.
شهید جعفری در سال 1358 به استخدام سپاه پاسداران درآمد
مادر شهید جعفری بیان کرد: من و پدر احمد هشت فرزند داشتیم همیشه از اینکه بچه هایمان در راه خدا قدم برمی داشتند و وفادار به اسلام عزیز بودند، خدا را شکر می کردیم اما احمد را به شکل ویژه ای دوست داشتیم چرا که او شب ها نماز شب می خواند و بعد از نماز صبح قرآن را با صوتی زیبا تلاوت می کرد.
وی بیان کرد: همیشه در دلم نگران بودم که مبادا این فرزندم را از دست بدهم اما وقتی که به جبهه رفت و خبر شهادتش را برایم آوردند با اینکه پیکر پاکش هم به وطن نیامد اما در وجودم احساس غرور می کردم چرا که می توانستم با افتخار بگویم فرزندم را در راه اسلام و خاک وطنم فدا کردم.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا خاطره بدی از احمد در ذهن داری گفت: احمد از نوجوانی شیفته اهل بیت(ع) بود شب های جمعه در مسجد دعای کمیل می خواند و از سیره خاندان نبوت(ص) الگوگیری می کرد و به یاد ندارم که هیچ گاه احمد به من یا پدرش و یا به هر یک از افراد فامیل و دوستان بی حرمتی و جسارتی کرده باشد.
همسر شهید «احمد جعفری» نیز گفت: در سال 1358 با احمد ازدواج کردم و ایشان در همان سال از اداره آموزش و پرورش خارج شد وبه استخدام سپاه پاسدارن درآمد.
«معصومه خوردلی» اظهار کرد: از زندگی چهار ساله با شهید جعفری فقط جنگ و تنهایی را به یاد دارم چرا که با آغاز جنگ تحمیلی ایشان در مهرماه سال 1359 در حالی که هنوز حتی یک سال هم از ازدواجمان نگذشته بود رهسپار جبهه های حق علیه باطل شد.
وی ادامه داد: من از اینکه با یک فردی که اینقدر نسبت به خاک پاک وطن و دین مبین اسلام و آرمان های امام راحل متعصب است ازدواج کرده ام به خودم افتخار می کردم چرا که در طول چهار سالی که احمد به جبهه ها می رفت خودم را به جای زنان و دختران هموطنمان در جنوب و جنوب غرب کشور قرار می دادم و برای موفقیت رزمندگان اسلام و احمد عزیزم دعا می کردم.
همسر شهید جعفری ادامه داد: احمد در عملیات بیت المقدس و محرم از ناحیه گردن و پا مجروح شد و به اراک برگشت اما پس از بهبود بازهم به جبهه های می رفت و شعارش این بود که من تکلیف دارم اگر من نروم پس تکلیف خاک و ناموسم چه می شود.
وی اضافه کرد: سرانجام احمد در 18 آبان ماه سال 1362 در عملیات والفجر چهار و در منطقه پنجوین عراق به شهادت رسید و من این درجه عالیه همسرم را افتخاری برای خود و خواست خداوند می دانستم.
وی بیان کرد: از همسر شهیدم دو فرزند پسر به نام های ˈابوذر و مقدادˈ برایم به یادگار ماند اما انگار که در شهادت احمد امتحانم را نزد خداوند به خوبی پس ندادم چرا که فرزند کوچکم مقداد در سال 1384 با همسرش در منزل به دلیل نشت گاز دار فانی را وداع گفتند و من ماندم و ابوذر.
همسر شهید جعفری خاطرنشان کرد: همچنان خداوند را شکر می کنم که لیاقت امتحان شدن را داشته ام و ازتمام جوانان و نوجوانان ایران زمین می خواهم که کمی در زندگی شهدا مطالعه و پژوهش کنند تا بدانند که بهای انقلاب اسلامی تنهایی هزاران همسر، مادر، پدر و فرندانی بوده است که داغ عزیزانشان همچنان در سینه هایشان سنگینی می کند.
احساس پدردار بودن را نمیدانم اما از کمبود این نعمت شکایتی ندارم
فرزند شهید «احمد جعفری» نیز گفت: وقتی پدرم به شهادت رسید من دوساله بودم و احساس پدر داشتن را درک نکرده ام و با آن بیگانه هستم اما هیچ وقت کمبود پدر را احساس نکردم و از نبودنش شکایتی نداشتم.
«ابوذر جعفری» بیان کرد: از اینکه فرزند شهید هستم افتخار می کنم چرا که همه می دانند که پدر من چه اهداف بلند مرتبه و والایی را دنبال می کرد.
وی ادامه داد: یک روز شرایط کشور ایجاب می کرد که جوان های دیروز مثل پدر من جان شیرین خود را در طبق اخلاص بگذارند و فدای کیان ایران اسلامی کنند اما وظیفه جوانان امروز این است که با تحصیل علم ودانش و کار و تلاش شبانه روزی برای آبادانی ایران عزیز تلاش کنیم و در راستای حفظ آرمان ها و ارزش های انقلاب اسلامی، امام راحل، شهدا و مقام معظم رهبری گام برداریم.
یکی از همرزمان شهید «احمد جعفری» نیز گفت: احمد یک الگوی تمام نمای انسانیت در روستای شهرجرد بود و تمام رزمندگان این روستا با الگوگیری از شهید جعفری به جبهه های نبرد حق علیه باطل اعزام شدند.
سرهنگ پاسدار «محمد جواد رودبارانی» بیان کرد: پس از تاسیس سپاه پاسداران به فرمان امام راحل شهید محمد زراستوند مسوول گزینش سپاه در استان مرکزی بود که شهید جعفری ایشان را به منزل شخصی خود می آوردند و کسانی را که تمایل داشتند به استخدام سپاه در بیایند، مراحل را گزینش را می گذراندند.
وی که در عملیات های بیت المقدس و محرم دوش به دوش شهید جعفری از خاک پاک وطن محافظت کرده و از ناحیه چشم راست نیز مجروح شده، ادامه داد: شهید جعفری هم در زندگی شخصی و هم در میدان نبرد یک الگوی واقعی بود وقتی که از جبهه به مرخصی می آمد به جمع آوری کمک های نقدی و غیرنقدی برای رزمندگان می پرداخت.
سرهنگ پاسدار رودبارانی خاطر نشان کرد: شهید جعفری قبل از آغاز جنگ نیز یک اتاق 20 متری در منزل خود ساخته بود که در آن به آموزش قرآن و ادعیه می پرداخت و بسیاری از مردم شهرجرد قرآن را نزد ایشان فراگرفتند.
شهید احمد جعفری در یکم فروردین ماه سال 1336 در روستای شهرجرد از توابع شهرستان اراک متولد شد و با آغاز جنگ تحمیلی در یکم مهرماه سال 1359 به جبهه های نبرد حق علیه باطل در جنوب کشور اعزام شد و پس از حضور تاثیرگذار در فتح خرمشهر در 16 آبان ماه سال 1362 و در عملیات والفجر چهار در منطقه پنجوین عراق به درجه رفیع شهادت نائل آمد و پیکر پاک این شهید والامقام تا کنون به خاک وطن برنگشته است.
