محمدعلی آقامیرزایی:
ایثار و دیگرخواهی آرامش را به جامعه بازمی‌گرداند
داور جایزه ایثار و رسانه گفت: جامعه خودمحور فقط به خود و دیگرانی که در حلقه تعلقاتش جای دارند می‌اندیشد در حالی که ایثار، آرامش را به جامعه بازمی‌گرداند.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، محمدعلی آقامیرزایی داور جایزه ایثار و رسانه گفت: فرهنگ مثل یک موجود زنده است که در صورت عدم توجه به راحتی محو می‌شود. امروزه معضل اصلی ما در جامعه اقتصاد و سیاست نیست؛ بلکه عدم توجه به فرهنگ است. اگر فرهنگ زنده و پویا باشد جامعه و مردم از تمام چالش‌های پیش‌رو سربلند و پیروز بیرون می‌آیند. وقتی ایثارگری به فراموشی سپرده شود و همه به خود فکر کنند، مسلما قانون جنگل در جامعه به وجود می‌آید و در دراز مدت سبب سلب آرامش از همه خواهد شد. این درحالی است که تشویق به ایثارگری و دیگرخواهی در نهایت نفع عمومی را به دنبال خواهد داشت.
داور جایزه ایثار و رسانه گفت: جامعه خودمحور فقط به خود و دیگرانی که در حلقه تعلقاتش جای دارند می‌اندیشد در حالی که ایثار، آرامش را به جامعه بازمی‌گرداند.
مدیر اجرایی و عضو شورای مرکزی انجمن روزنامه‌نگاران دفاع مقدس ادامه داد: ما بهترین محک و معیار را در زمان دفاع مقدس به دست آوردیم تا با تکیه بر آن بتوانیم الگوی درست ایثارگری و دیگرخواهی را در جامعه گسترش دهیم ولی متاسفانه نتوانستیم به خوبی از فرهنگ غنی و کاربردی زمان پایداری بهره ببریم. این فرهنگ بی‌مانند در هیاهوی شعارهای تبلیغاتی گم شد و بی توجهی برخی از مسئولان و دنیاطلبی جمعی باعث شد که روز به روز مفاهیم ایثارگرانه در جامعه کمرنگتر شود.
نویسنده کتاب اردیبهشت تصریح کرد: برای ترمیم فرهنگ و گسترش مفاهیم ارزشمدار نیازمند رویکردی جدی به بحث فرهنگ هستیم. متاسفانه در ایران همه چیز دولت محور است و سایه درآمدهای نفتی که در اختیار دولت است باعث شده تا همه چیز در ید سازمان‌های دولتی و شبه دولتی قرار بگیرد. با بخشنامه و فرمان موتور فرهنگ روشن نمی‌شود. برای این کار نیاز به برنامه علمی و مدون و کار دراز مدت داریم. برای گسترش مفاهیم انسانی دستور کافی نیست باید تمام قوا با هم هماهنگ کار کنند.
آقامیرازیی گفت: مردم به خوبی در می‌یابند که چه کسی در رفتار و گفتارش صداقت دارد. اگر از سوی دست اندرکاران صداقت ببینند مثل دهه اول انقلاب و جنگ از جان خود مایه می‌گذارند ولی با مشاهده رفتارهای غیر صادقانه و شعارهای بدون عمل، دلسرد و سرخورده می‌شوند. مردم ما ذاتا قهرمان‌های ملی خود را دوست دارند و برای اعمال فداکارانه و ایثارگرانه ارزش قائل هستند. قهرمانان و ایثارگران همواره در نزد مردم محبوب و قابل احترامند و این یعنی بستر مناسب اجتماعی در کشور ما وجود دارد.
این روزنامه‌نگار جایزه ایثار و رسانه را مسابقه‌ای ارزشمند خواند و گفت: خبرنگاران و رسانه‌ها تاثیر بسیار مثبتی روی جامعه دارند. یک فرد ممکن است عملی ایثارگرانه از خود نشان دهد ولی با قلم روزنامه‌نگار و انعکاس در رسانه، عموم مردم از آن آگاه شده و الگویی مناسب برای دیگران به وجود می‌آید. در حقیقت کسی مثل دهقان فداکار یا آتش نشان فداکار یا معلم سنندجی توسط رسانه و خبرنگاری که بار اول او را به جامعه نشان داده به دیگران معرفی می‌شود. اگر خبرنگاران و مدیران رسانه ترغیب شوند که به این مفاهیم بپردازند قطعا فضای عمومی نسبت به ایثارگری حساسیت نشان خواهد داد و این ارزش برجسته‌تر خواهد شد.
نویسنده کتاب‌های مجنون هور و نقاب شیشه‌ای در خاتمه تصریح کرد: خبرنگاران نیازمند یک جایزه یا تشویق نیستند ولی وقتی دریابند که بخشی از متولیان فرهنگی و یا اصناف مربوط کار آن‌ها را می‌بینند و تلاش سالیانه‌شان جایی نماد و نمود دارد قطعا برای کار در این زمینه دلگرمتر خواهند شد. هرچه جشنواره و مسابقه در این زمینه تخصصی‌تر باشد تاثیر بهتری در فضای عمومی کار خواهد داشت.
