زندگی با شهدا مقدمه شهادت را برای شهید رضایی فراهم کرد

به گزارش دفاع پرس از مشهد، 14 بهمن­ ماه سال گذشته بود که در جریان عملیات آزادسازی شهرک نبل و الزهرا پاسداری از نسل پاسداران ولایت در این عملیات به شهادت رسید. شهید احمد رضایی اوندری شهیدی از خطه کاشمر که در تیپ زرهی 21 امام رضا(ع) مشغول به خدمت بود.

به مناسبت فرارسیدن اولین سالگرد شهادت این شهید مدافع حرم حجت­ الاسلام و المسلمین مهدی رضایی برادر این شهید والامقام در گفتگویی در خصوص ویژگی­ های شهید رضایی اظهار داشت: بهشت را به بها می­ دهند نه به بهانه. شهادت یک اتفاق و جریان بدون هدف، و فقط یک پی آمد نیست بلکه یک انتخاب از سوی خداوند و یک اراده و خواستن از سوی بنده است لذا در زندگی دنیوی قطعاً شهدا متوجه یک سری امور بوده­ اند که به این مقام دست پیدا کردند. با توجه به همین مقدمه کوتاه اجمالی از زندگی شهید مدافع حرم سروان پاسدار احمد رضایی بیان می­ کنم.

وی افزود: قبل از رفتن به سوریه و حتی ثبت نام برای اعزام تقریباً از هفت هشت سال قبل با شهدا زندگی می­ کرد یعنی قبل از شهادت با شهدا محشور بود طوری که در اردوهای راهیان نور، مراسم شهدای گمنام، یادبود شهدا، جلسات حلقه­ ی صالحین و دیگر برنامه­ های فرهنگی تربیتی که به نحوی نامی از شهدا و شهادت در آن برده می­ شد حضور فعّال داشت.

رضایی در ادامه افزود: با توجه اینکه آخرین فرزند خانواده بود که ازدواج کرد ولی با باوری که داشت خداوند این توفیق را به او داد که بیشترین خدمت را به پدر و مادر از بین دیگر فرزندان داشته باشد .

بردار شهید رضایی خاطر نشان کرد: رضایت بندگان خدا برای او یک مهم بود به طوری که در تمام محیط­ هایی که فعالیت داشته حتی دانشگاه و دانشکده افسری سپاه پاسداران کسی را سراغ نداریم که از شهید احمد ناراحتی به دل داشته باشد، بلکه با هر کس در مورد او صحبت می­کنیم، ذکر خیر او به میان می­ آید و همه از محبت و رفتار خوب سخن می­ گویند.

وی در خصوص تقیدات دینی برادر شهیدش تصریح کرد: فریضه نماز را در اول وقتش اقامه می­ کرد. شب­ها قبل از خواب هرشب سوره واقعه و زیارت عاشورایش تقریبا ترک نمی شد. همچنین دارای تعصب دینی بود. بطوری که در ایام دانشگاه که مدتی در خوابگاه بود خودش برای واحد خواهران تمام خریدهای ضروری مثل نان،سبزی و... را انجام می­ داد و می گفتند:«لازم نیست که دختران جوان به بازار بروند.»

رضایی ادامه داد: در زندگی فردی از مال دنیا واقعاً چیزی نداشت. در خصوص پشتکارش در تحصیل باید بگویم که خوب درس می­ خواند بطوری که نمراتش در دانشکده افسری گواه این مطلب است.

وی در خصوص ولایت پذیری شهید رضایی گفت: مفهوم ولایت را نه در کتاب و دفتر و جزوه بلکه با تمام وجود فهمیده بود. در مصاحبه قبل از رفتنش گفته بود و در وصیت نامه­ اش هم آورده بود که«از زمانی که رهبرم فرمود سوریه باید حفظ شود تصمیم گرفتم بروم به امید اینکه بتوانم سرباز کوچکی در (جواب) به ندای ایشان باشم».

رضایی با بیان اینکه افق دید برادر شهیدش بسیار گسترده بود ابراز داشت: او در یک جمع دوستانه که هر کس آرزویی می ­کند، آرزوی خود را اینگونه عنوان می­ کند که دوست دارد طوری از این دنیا برود که همه از آن با خبر بشوند. واقعاً همین طور هم شد و با تشیع ‍ پیکر مطهرش در تهران مشهد، نیشابور، کاشمر، کوهسرخ و روستاهای اطراف حدود ۱۲ بار تشیع شد.

وی در پایان گفت: بعضی از افراد عمل به وظیفه را یک مأموریت می ­دانند ولی افرادی هستند که بیشتر فعالیت کردن از وظیفه را مأموریت خود می­ دانند و در تمام مراحل زندگی بیش از وظیفه، نیاز را شناختن و پیگیری کردن را مأموریت خود می ­دانند که شهید رضایی جزو دسته دوم بود.