۱۹ بهمن؛ حکایت گسستن از طاغوت و پیوستن به ملت
نوزدهم بهمن ماه سال ۱۳۵۷، از ایام‌الله است؛ روزی که همافران از طاغوت گسستند، به ملت پیوستند و به تعبیر رهبر مجاهد انقلاب، مضمونی پُرمغز و ماندگار را رقم زدند.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، یک هفته از بازگشت امام به میهن اسلامی گذشته بود؛ ولی هنوز پیروزی انقلاب اسلامی تثبیت نشده بود. از طرف دیگر شایعه انجام کودتای نظامی و تکرار حوادث ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و بازگشت مجدد شاه به کشور، سبب شده بود تا موجی از بیم و امید در دلها وجود داشته باشد.
از سوی دیگر، مردم به ارتشیان گُل می‌دادند و البته شعارهایی هم به این مضمون شنیده می‌شد:
به دستور خمینی
ارتش برادر ماست
این شعارها کم کم اثر خود را گذاشت و اینجا بود که به تعبیر رهبر حکیم انقلاب، در نوزدهم بهمن ماه سال ۱۳۵۷، یک خط شکنی بزرگ، یک کار عظیم، یک مضمون پُر مغز و ماندگار و البته یک نقطه عطف در تاریخ انقلاب اسلامی رقم خورد: «حادثه نوزدهم بهمن، یک مضمون پر مغز و ماندگار است؛ یعنی این حادثه ای که اتّفاق افتاد و جوانهای نیروی هواییِ نظام پادشاهی پا شدند؛ آمدند با امام بیعت کردند؛ با آن وضوح، با آن شجاعت - که من حاضر بودم در آن مراسم؛ برخی از اینها، کارتهای شناسایی شان را بالای دست گرفته بودند و نشان می دادند - این یک معنایی دارد؛ یک مضمونی دارد؛ که آن مضمون را باید حفظ کرد. این یک وظیفه انقلابی است.
آن مضمون چیست؟ آن این است که انقلاب، یک سخن حق و پُر جاذبه ای بود که توانست دلها را - دلهای بی‌غرض و مرض را، دلهای آگاه و روشن را - در هر نقطه ای از کشور که بودند به سمت خود جذب کند؛ حتّی در جایی مثل نیروی هوایی ارتش پادشاهی که نورچشمی و سوگلیِ دستگاههای حاکم آن روز، بلکه سوگلیِ آمریکا بود. با نیروی هواییِ ارتش، آن روز مثل یک سوگلی رفتار می شد؛ هم آمریکایی ها، هم عوامل آنها در کشورمان - که متأسّفانه در رأس امور قرار داشتند و حکومت دست آنها بود - اینجوری با نیروی هوایی رفتار می کردند و برخورد می کردند؛ آنوقت همین نیروی هوایی، تحت تأثیر جاذبه حقیقت انقلاب، آنچنان به هیجان آمد که یک چنین کار بزرگی را انجام داد؛ یعنی در روز روشن، جلوی چشم این همه مأمور و در معرض تهدیدهای گوناگونی که آن روز وجود داشت، بلند شدند آمدند با امام در خیابان ایران بیعت کردند؛ سرود خواندند؛ ایستادند و کارتهای شناسایی شان را سرِ دستشان گرفتند. »
البته پیش از نوزدهم بهمن ماه سال ۱۳۵۷ هم، افسران فداکار و متعهد ارتش با باز کردن درب پادگانها به روی مردم و مسلّح کردن آنها، به نوعی با مردم همراه شده بودند؛ اما حماسه ۱۹ بهمن، در حقیقت کمر طاغوت را شکست و خود، نقطه عطفی برای انقلاب اسلامی شد.
در این روز بود که پیوند ارتش با ملت انقلابی، طنین انداز شد و جمعی از هُمافران با لباس فُرم به دیدار امام آمدند؛ دیداری که با تیزبینی و دقت عمل عکاسی به نام حسین پرتوی، در تاریخ ثبت شد.
اگرچه در آن روز از عکس گرفتن از این رویداد برای عدم شناسایی همافران حاضر جلوگیری می شد؛ اما تدبیر حسین پرتوی برای عکس گرفتن از پشت سر همافران؛ دویدن تا دفتر روزنامه برای منتشر کردن آن و ثبت این واقعه مهم در تاریخ انقلاب، سبب شد تا عکس تاریخی این دیدار، عصر همان روز در صفحه نخست مطبوعات منتشر شود؛ عکسی که بختیار، آن را مونتاژ دانست؛ این دیدار را تکذیب کرد و حتی دستور به دستگیر کردن عکاس داد!
به هر حال دیدار همافران با امام – که حضرات آیات طالقانی و بهشتی در تحقق آن زحمات بسیاری کشیدند - خواندن سرود «خمینی ای امام» و دادن شعارهایی مانند
ما پرسنل نیروی هوایی
همه هستیم خُدایی
ز طاغوت گُسستیم
به امت پیوستیم؛
و البته سخنان تاریخی حضرت امام، همه و همه سبب شد تا این رویداد در تاریخ انقلاب اسلامی جاودانه شود: «درود بر شما که قدر نعمت خدا را دانستید و به دامن قرآن پیوستید؛ درود بر شما که ترک کردید حکومت طاغوت را و به حکومت الله پیوستید ... باید این نهضت را حفظ کنید تا ان شاء الله آخر نقطه و نهایت که قیام یک حکومت عدل انسانی اسلامی به جای یک حکومت طاغوتی است.»
حضرت روح الله بعدها هم در پاسداشت این روز به یاد ماندنی فرمودند: «کاری که شما عزیزان در این روزها، در روز ۱۹ بهمن انجام دادید؛ از حیث معنویت بزرگترین کارها و با ارزشهای دنیایی هم بزرگترین ارزشها بود. آن روزی که باز پیروزی به آنجا نرسیده بود که مورد اطمینان باشد و شما در معرض خطر بزرگ بودید، از جان گذشته و به اسلام پیوستید و از سپاه اسلام شدید.
خداوند این افتخار را برای شما حفظ کند و شما را در دو جهان سعادتمند فرماید و آنچه که باید به شما عرض کنم این است که تا شما تعهد خودتان را به اسلام حفظ کردید و روابط خودتان را با همه قشرهای ملت برادرانه کردید، این انقلاب محفوظ خواهد ماند.»
خبر این دیدار که منتشر شد؛ مردم شعار دادند:
ملت فدای ارتش
ارتشیان هم البته پاسخ می دادند:
ارتش فدای ملت
جالب این بود که پس از این حرکت شجاعانه هُمافران، دولت بختیار باز هم دست به آشوب دیگری زد تا این حرکت ماندگار را هم در نطفه خفه کند؛ این بود که گارد شاهنشاهی در ساعات پایانی همان روز، به پرسنل نیروی هوایی حمله کردند؛ اما مقاومت آنان و البته ورود مردم به ماجرا، سبب شد تا این توطئه بختیار هم نقش بر آب شود.
در حقیقت این مردم بودند که با شعار
مسلمان به پا خیز
هُمافَرَت کشته شد؛
به یاری همافران پیوستند تا شور نهضت انقلابی، بیش از پیش شود؛ نکته ای که در بیانات رهبر خبیر انقلاب هم به آن اشاره شده است: «حرکت روز نوزدهم بهمن سال ۵۷ از سوی نیروی هوایی، بلافاصله از سوی مردم پاسخ داده شد.
این هم یک درس است؛ یعنی شب بیست و یکم و بیست و دوّم بهمن، وقتی‌که مقرّ نیروی هوایی از طرف لشکر گارد مورد تهدید قرار گرفت -حمله کردند؛ قصدشان هم این بود که نیروی هواییِ به تعبیر آنها متمرّد را تنبیه کنند- اینجا مردم به کمک نیروی هوایی شتافتند. ببینید، فورا عکس‌العمل نشان داده می شود؛ یعنی با مردم بودن، در خدمت مردم بودن، پیوسته به مردم بودن یک مجموعه نظامی، فورا جواب می دهد؛ یعنی مردم پشتیبان می شوند. خیلی فرق می کند که یک مجموعه نظامی متّکی به مردم باشد یا نباشد؛ این خیلی تفاوت دارد. آنجا نتیجه آن حرکت را بلافاصله دریافت کردند.»
رهبر بصیر انقلاب همچنین درباره آن روز تاریخی، خاطره ای هم دارند: «در آن روز من کنار امام ایستاده بودم که این نیروی الهی و انقلابی داشتند خدمت امام رژه می رفتند. اگر بخواهیم احساسات آن روز را در یک جمله خلاصه کنیم این بود که ما پیروزیم؛ یعنی بزرگترین سدی که تصور می شد در مقابل انقلاب مانعی ایجاد خواهد کرد؛ آن روز احساس شد که دیگر وجود ندارد.»
در ادامه اما دستور فرار سربازان از پادگانها و تدبیر حضرت آیت الله خامنه ای برای سر تراشیدن همه جوانان جهت شناسایی نشدن سربازان فراری و البته لغو حکومت نظامی از سوی امام خمینی در ۲۱ بهمن ماه، سبب شد تا صدای انقلاب از رادیوها شنیده شود و برگ زرینی در تاریخ انقلابهای جهان رقم بخورد؛ انقلابی که تا امروز با هدایتهای حضرت امام و حضرت آقا تداوم یافته است و ان شاء الله در ادامه نیز با انقلابی ماندن مردم، تداوم خواهد یافت.
