به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، سينماي دفاع مقدس امسال با چند فيلم قابل قبول همچون چند سال گذشته حضوري پررنگ در جشنواره فيلم فجر داشت. در ميان فيلم‌هاي ساخته شده در اين حوزه آثار باكيفيت و قابل قبولي ديده مي‌شود كه از زاويه ديدي نو و تازه به جوانب و تبعات جنگ نگاه مي‌كند. اكران اين فيلم‌ها مي‌تواند به پيشرفت سينماي دفاع مقدس و اقبال مخاطبان به اين ژانر كمك كند. حالا مي‌توان سينماي جنگ ايران را همچون بسياري از كشورهاي ديگر جزو ژانرهاي پرمخاطب و پرفروش دانست كه با توليد فيلم‌هاي باكيفيت مخاطبان را به سينما بكشاند.
«ويلايي‌ها» مهم‌ترين اثر سينماي جنگ در جشنواره به شمار مي‌رود. منيره قيدي در اولين ساخته‌اش با نگاهي زنانه داستان زني را روايت مي‌كند كه در بحبوحه روزهاي دفاع مقدس ميان ماندن در كنار همسرش و انتقال دخترانش به محل امن بايد تصميم بگيرد و او ميان ماندن و رفتن، ماندن را بر‌مي‌گزيند.
منتقدان در همان روزهاي جشنواره، «ويلايي‌ها» را يكي از قوي‌ترين فيلم‌هاي اين دوره دانستند و به تحسين آن پرداختند. زنانه بودن فيلم، «ويلايي‌ها» را همچون «شيار143» از ديگر فيلم‌هاي اين حوزه متمايز مي‌كند. همچنين ايده و طرح اوليه فيلمنامه هم موضوعي نو را مطرح مي‌كند و فيلمساز تعمداً به دنبال اين بوده با زاويه ديدي متفاوت به مسئله جنگ نگاه كند و تبعات و تأثير جنگ بر خانواده‌ها را به شكلي متفاوت مقابل دوربين ببرد. اگر براي اين فيلم تبليغات خوبي صورت بگيرد، «ويلايي‌ها» اين قابليت را دارد تا از اميدهاي سينماي ايران براي كشاندن خانواده‌ها به سينما باشد.
چنين نگاه‌هاي متفاوتي به جنگ و دوري از كليشه‌هاي رايج در فيلم‌هاي جنگي مهم‌ترين نكته براي جذب مخاطب است. مخاطب آگاه امروز حرف‌هاي تكراري به مذاقش خوش نمي‌آيد و براي جذابيت در اين حوزه بايد به سراغ سوژه‌هاي بكر رفت. سوژه‌هايي كه در تاريخ هشت ساله دفاع مقدس كم نيست و با مطالعه، پژوهش و پردازش درست مي‌توان به آن رسيد.
«ماجراي نيمروز» ديگر فيلم موفق ژانر سينماي جنگ و انقلاب است. محمدحسين مهدويان كه سال گذشته با اثر درخشان «ايستاده در غبار» زندگي حاج‌احمد متوسليان را به روي پرده نقره‌اي سينما برد، امسال با فيلم جديدش به دهه60 و داستان نفوذ منافقين در ميان نيروهاي انقلابي و ترور شخصيت‌ها پرداخته است. كارگردان در اين فيلم با دست گذاشتن روي يك برهه تاريخي و حساس، مسائل بسياري را پيش چشم نسل جوان مي‌گذارد.
كارگردان‌هاي زن امسال سهم زيادي در ساختن فيلم‌هاي دفاع مقدسي داشتند. مريم دوستي در «درياچه ماهي» نگاهي به وقايع پس از جنگ دارد و چند خانواده را روايت مي‌كند كه در نقطه مشتركي به يكديگر مي‌رسند و در اين ميان عشق گمشده‌اي پيدا مي‌شود. فلورا سام هم در كنار دو كارگردان زن ديگر، با فيلمي به نام «نيمكت» داستان نويسنده‌اي را روايت مي‌كند كه در حين نوشتن آخرين رمان خود پرده از حقايق زندگي‌اش برداشته مي‌شود. حقايقي كه وي هيچ گاه تصورش را نيز نمي‌توانست بكند. در اين فيلم بخشي از خاطرات يك جانباز مرور مي‌شود.
«چراغ‌هاي ناتمام» هم از ديگر فيلم‌هاي حوزه دفاع مقدس است كه توسط مصطفي سلطاني ساخته شده و درباره نويسنده‌اي ارزشي است كه سراغ سوژه‌هاي دم دستي و درآمدزا نمي‌رود. او تصميم دارد همچنان در حوزه كارهاي ارزشي قدم بردارد و در نهايت سفارشي در حوزه دفاع مقدس به او مي‌شود. اتفاقي در هور باعث مي‌شود او دوباره در عرصه آثار ارزشي فعاليت كند.
«چهل مرواريد» به كارگردان هادي حاجتمند و علي سليماني به شهداي غواص مفقودالاثر در دفاع مقدس مي‌پردازد. تا به حال چند فيلم با موضوع شهداي غواص ساخته شده و داستان «چهل مرواريد» به جنبه‌هاي ديگري از اين واقعه مي‌پردازد. ديگر ساخته اين حوزه فيلم سينمايي «صداي مرا مي‌شنويد» ساخته كرامت پورشهسواري است كه از خاطره يك پدر شهيد شكل گرفته است. داستان فيلم درباره يك خانواده شهيد است كه در انتظار فرزندشان به سر مي‌برند و اتفاقاتي روي مي‌دهد كه اين بلاتكليفي‌ها آنها را بسيار اذيت مي‌كند.
«سرگشته» ديگر فيلمي است كه از يك سو به حوزه دفاع مقدس مي‌پردازد و از سوي ديگر به رزمندگان مدافع حرم امروز ربط دارد. اين فيلم داستان يك روحاني را روايت مي‌كند كه در سوريه به اسارت نيروهاي داعش درمي‌آيد. او در اين اسارت خاطرات خود در سال‌هاي دفاع مقدس را مرور مي‌كند.
با اينكه از مجموع فيلم‌هاي ساخته شده، شايد همه‌شان توانايي كشاندن مخاطب را به سينما نداشته باشند ولي مي‌توان با ابراز اميدواري به چند فيلم با كيفيت ساخته شده، سال خوبي براي سينماي دفاع مقدس براي سال آينده پيش‌بيني كرد.
