به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، نوجوانان از گروه‌‌های سنی کشور هستند که فراوانی بالایی دارند و به تبع نیازمند تغذیه فرهنگی هستند. در هیچ یک از حوزه‌های فرهنگی هنوز کارهای زیادی برای این قشر نشده است؛ این درحالی است که این گروه سنی برای ارضای نیازهای فکری خود تبدیل به هدفی برای رسانه‌های معاند شده‌اند. فعالان فرهنگی باید بخش اعظم فعالیت خود را بر کودکان و نوجوانان متمرکز کنند، تا اهداف غایی نظام اسلامی ایران محقق شود.
«مصطفی رضایی» از نویسندگان حوزه نوجوانان با نوشتن رمان تخیلی «زایو» به این مهم عمل کرد و با تالیف رمانی علمی تخیلی حس خود باوری و اعتماد به نفس را در میان نوجوانان ایجاد کرد.
ماجرای داستان با رویکردی آینده‌نگارانه چهره ایران در 1420 هجری شمسی را روایت می‌کند، زمانی که کشوری به نام اسراییل از روی نقشه‌های بین‌المللی حذف شده و جمهوری اسلامی ایران یکی از ابرقدرت‌های دنیاست.
«دکتر علی پارسا، از دانشمندان بزرگ میکروب‌شناس دنیا، به جلسه‌ای امنیتی فراخوانده می‌شود. بیماری زایو در دنیا فراگیر شده و همه درگیر یافتن راهی برای مهار این میکروب کشنده هستند.
از «وزارت مقاومت جمهوری اسلامی فلسطین» گزارشی از یک آزمایشگاه مشکوک در اعماق زمین، در منطقه‌ای در فلسطین به ایران می‌رسد. دکتر پارسا برای یافتن سرنخ‌هایی از زایو و نجات ساکنان زمین از دست این میکروب کشنده با یک گروه آموزش‌دیده به قلب خطر در این آزمایشگاه مشکوک می‌رود.
در میانۀ راه همه چیز به هم می‌ریزد و نقشه‌ها لو می‌رود. گروهی ناشناس، دکتر پارسا و محافظانش را با خود به سمت آفریقا می‌برند. افراد این گروه، دکتر پارسا را می‌شناسند و اطلاعات فوق سری زیادی دارند.
اما ماجرای داستان به گونه‌ای رقم می‌خورد که پارسا با پژوهشگری به نام اسمیت برخورد می‌کند؛ اسمیت از انقلاب ایران و رهبر آن با پارسا حرف می‌زند و با برخوردی دوستانه حاضر است، دکتر را برای انجام ماموریتش کمک کند. ماموریتی خطرناک و سرنوشت ساز که آینده دنیا در گرو آن است.»
از خلاصه داستان پیداست که با اثری علمی تخیلی روبه‌رو هستیم که به شدت برای نوجوانان جذاب است؛ بخصوص اینکه داستان در آینده می‌گذرد. بارها داستان‌هایی خوانده‌ایم که موضوع آن سفر به آینده است، اما اینکه داستانی تماما در آینده بگذرد از جهاتی بدیع است و این دور از ذهن بودن، از ویژگی‌های خوب کتاب است.
«زایو» لبریز از تعلیق و ماجرا و جذابیت است. این رمان از طرفی سرنوشت غاصبانی است که هنوز از اندیشههای ویرانگر خود دست برنداشته‌اند. آنها هر چند در قالب اسرائیل موجودیت ندارند، همچنان در فکر نسل کشی هستند که این بار با سلاح میکروبی وارد میدان شده‌اند. نیرویی که در مقابل آنها در این میدان می‌ایستد، ایران است.
رمان «زایو» تلاشی است برای نمایش نابودی رژیم صهیونیستی ونقطه اوج پیشرفت ایرانی بالنده را در سال 1420 که در آن دانشمندان ایرانی جزو برترین‌های علمی در جهانند. قلم روان و شیوا، توجه به مسائل ارزشی و اعتقادی و وطن دوستانه، ضرباهنگ تند و متناسب، درهم تنیدگی ماجراها، استفاده از زمان خاص و خیالی و فضای ویژه و علمی در زایو، مخاطب –مخصوصا مخاطب نوجوان- را میخ‌کوب کرده و تا آخر رمان رهایش نمی‌کند.
محمد خقی نویسنده و فعال فرهنگی درباره این کتاب می‌نویسد:
«با کمک مصطفی رضایی بر بال‌های خیال بنشینید و سال 1420 در تهران فرود آیید؛ آنچه می‌بینید شگفت‌انگیز است! شهری فوق پیشرفته با اتومبیل‌های پرنده، روبوت‌های خدمتکار، اختراعات مختلف در نانوپزشکی، و بسیاری وسایل فوق مدرن دیگر. شما تنها نیستید؛ دانشمندی بزرگ و مشهور از کشورمان به نام دکتر علی پارسا، فضای داستان را برای شما درخشان، جذاب و دوست داشتنی خواهد کرد.
اما باید مراقب زایو باشید! به شدت شیوع پیدا کرده و هیچ درمانی ندارد؛ دانشمندان کشورهای مختلف از یافتن راهی برای درمان آن عاجز مانده اند و آلودگی با آن مساوی با مرگ است! جمعیت بسیاری از کشورهای اروپایی به ماه سفر کرده‌اند تا برای همیشه ساکن آن سیاره باشند؛ زمین با خطر انحطاط روبه روست. آیا امیدی هست؟ هیچ کس نمی‌داند!
دکتر علی پارسا که از دانشمندان بزرگ میکروب‌شناس دنیاست، به جلسه‌ای امنیتی فراخوانده می‌شود. این جلسه سری و امنیتی در مسیر یافتن درمانی برای بیماری زایوست. دکتر باتوجه به سوابق علمی و پژوهشی‌اش بهترین گزینه برای این مسئولیت خطیر است، زیرا تمام وقتش را روی شناخت ویروس «زی. اُ» گذاشته و عضو تیم پژوهشی‌‌ای بوده که بسیاری از دستاوردهای مقابله و پیش‌گیری بیماری زی. اُ، حاصل تحقیقات آن بوده است.»
با توجه به آنچه از کتاب از این توضیحات به دست می‌آید، این است که این اثر قابلیت اقتباس سینمایی را دارد و می‌تواند به یک فیلم در ژانر علمی تخیلی تبدیل شود که وجود آن در سینمای ایران یک ضرورت است.
مسئله مهم دیگر این است که رمان «زایو» به تنهایی نمی‌تواند به ذهن کنجکاو و تنوع طلب نوجوانان پاسخ دهد و دنیای ادبیات کودک و نوجوان نیازمند بیشتر چنین کتاب‌هایی است. نوجوان امروز در دهه 90 زندگی می‌کند؛ سال‌هایی که انواع داستان‌ها، یازی‌های رایانه‌ای و آثار مختلف سینمایی را در دسترس دارد.
برای همین هر اثر فرهنگی برای او جذاب نیست. این مسئله کار هنرمند را سخت می‌کند و شاید ترس از حضور در این وادی پرخطر مانع از این می‌شود که دست به آثار هنری بزند.
مانع دیگر هزینه‌بر بودن تولید این آثار در زمینه سینما و بازی‌رایانه‌ای است، اما در بحث تولید رمان که فقط برپایه تخیل استوار است چنین مانعی وجود ندارد. رمان «زایو» نمونه عالی این دست آثار است که باید پیش از این که می‌بینیم مورد حمایت قرار بگیرد. این اقدام سبب باز شدن راه برای دیگر آثاری است که در راستای تحقق آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی ایران قدم برخواهند داشت.
انتهای پیام/ 161
