ملاحظات سینمایی کردن جنگ در سوریه

مراقب باشیم شتاب‌زده عمل نکنیم

موضوع مدافعان حرم در سینما و تلویزیون ایران می‌تواند ابعاد بسیاری را برای مخاطب به همراه داشته باشد. اینکه به این موضوع به درستی پرداخته شود حائز اهمیت است چون می‌تواند به انتقال درست واقعیت حتی به جامعه جهانی کمک کند. حمیدرضا پگاه در این‌باره می‌گوید: به نظر من باید اجازه دهیم زمان بگذرد تا با تحلیل و تحقیق درست اثر تولید شود. شتاب‌زده و با عجله اقدام نکنیم چون به این شکل سراغ سوژه‌ها رفتن، اثر عکس می‌دهد.

مشابه این رویداد دوران جنگ تحمیلی و بعد از آن است که می‌توانیم با نگاه درست و به دور از هر هیجان و جو زدگی سراغش برویم، به همین دلیل سراغ سوژه‌ای رفتن که هنوز در جریان است خیلی جذاب نیست و معمولاً نتیجه خوبی نمی‌تواند داشته باشد.

هنر عرصه و زبانی است که به جهت نزدیکی به روح و احساس و برگرفته از ذات آدمی می‌تواند در مخاطب مؤثر عمل کند و حتی پیام‌های گوناگونی را که مدنظر تولید کننده یا هنرمند است در جان شنونده و بیننده و حتی اهل علم و فن بنشاند. البته اینکه پرداختن به یک رویداد به چه شکل، چگونه و در چه بعد زمانی باشد، متفاوت عمل می‌کند. بازیگر «قلاده‌های طلا» بیان می‌کند: برای معرفی موضوع جنگ سوریه و مدافعان حرم در حال حاضر هنری که می‌تواند بسیار به این قضیه بپردازد هنرهای تجسمی است که به نظر من باید به این قضیه بپردازد.

نگاه عمیق‌تر مورد نیاز است

 

فیلمنامه یکی از ارکان فیلم و عناصر مؤثر در قدرت سینماست. حال اگر این فیلمنامه به موضوعی خوب بپردازد می‌تواند از سوی مخاطب با مقبولیت و چه بسا تاثیرگذاری همراه شود. پگاه درباره نقش فیلمنامه و بار دراماتیک موضوع مدافعان حرم توضیح می‌دهد: فیلمنامه رکن اساسی یک فیلم است و شکی در آن نیست اما درباره این موضوع در مقطع کنونی به جهت همزمانی در وقوع ممکن است اثری تاریخِ مصرف‌دار ساخته شود؛ اما اگر صبر و انتظار داشته باشیم تا جنگ سوریه به پایان برسد و با نگاه عمیق‌تر و با فراغ بال بیشتر به این موضوع پرداخته شود درست‌تر است. در حال حاضر باید روی جنبه‌های دیگر اعم از ژورنالیستی و تجسمی به این قضیه پرداخت.

به نظر می‌رسد برخی رویدادها با نگاه عمیق و پرداخت و تحقیق درست می‌توانند به سینمایی‌شدن و موفقیت استراتژیک یک کشور کمک کنند. اینکه این موفقیت چگونه رقم بخورد همواره از سوی مقامات، مردم و اهل خبره یک کشور حائز اهمیت است.

پگاه در این‌باره خاطر نشان می‌کند: باید از بستر یک رویداد گذشت تا با گذشت زمان آن اتفاق به پایان برسد و سپس به آن به درستی پرداخته شود تا یک فیلم ساخته شود. مثال این اتفاق جنگ تحمیلی خودمان است. سال‌ها از آن گذشته و نگاه‌ها عمیق‌تر شده است. با گذشت زمان وجوه دیگری برجسته شده و می‌شود و یک نگاه تازه‌ای بیرون می زند. موضوع شهدای غواص مدت‌هاست مطرح است اما درباره سینمایی شدن آن به تازگی حرف زده می‌شود که می‌توان نگاه عمیق‌تر و بهتری داشت.

هر فیلمی به‌ویژه در موضوع استراتژیک که با منافع ملی یک کشور عجین است نیازمند توجه اعم از مالی، معنوی و مادی است. این توجه می‌تواند اعم از سرمایه، نیروی انسانی و امکانات برای تولید باشد.

بازیگر «پرونده هاوانا» در این باره اظهار می‌کند: فیلم‌هایی در موضوع مدافعان حرم و شهدای غواص ساخته شده است، آثاری چون «هنگامه»، «اشنوگل» و «جشن تولد» اما واقعیت این است که برای سوژه‌های این‌چنینی سرمایه گذار خصوصی پیدا نمی‌شود یعنی باید کسی باشد که از این نوع فیلم‌ها حمایت کند تا این آثار به لحاظ اقتصادی تولید شود.

سازمان اوج، خوب عمل می‌کند

بعد از بررسی عوامل گوناگون اعم از مادی، مالی و نیروی انسانی، مدیریت و نگاه مدیران که شاید یکی از اصلی‌ترین مسائل است به میان می‌آید. مدیرانی که شاید آن گونه که باید در این مساله ورود نکرده‌اند تا شاهد آثاری بیش از تعداد انگشت‌شمار باشیم. نگاه مدیریتی در این موضوع که منافع ملی و ارزش‌هاست می‌تواند به سینمای استراتژیک ایران کمک کند. این بازیگر توضیح می‌دهد: در کل حمایت دولتی در این عرصه خوب بوده است، مثلاً سازمان اوج خیلی خوب کار می‌کند که البته باید بیشتر شود چون شرایط آن را دارند و برای اینکه همه نهادها مثل اوج عمل کنند باید وضعیت پولی مملکت خوب شود که چون بد است نتیجه آن صدا و سیما می‌شود که 4 اثر معمولی هم تولید نمی‌کند، چون پول ندارد.

پگاه در پایان درباره اشتیاق خود برای بازی در فیلم‌های با موضوع مدافعان حرم گفت: اگر فیلمنامه اثر و نقش آن خوب باشد در این آثار بازی می‌کنم.

منبع: صبح نو