«حمیدرضا شکارسری» شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس با بیان اینکه تمرکززدایی می‌تواند در جشنواره‌های فرهنگی سیاست خوبی باشد، اظهار داشت: سیاست تمرکززدایی جشنواره‌ها به خصوص در شاخه‌هایی از فرهنگ که در لایه‌هایی از اجتماع بُرد بیشتری داشته باشد، موثرتر است. از آن‌جایی که شعر پیشانی فرهنگ کشور ماست و یک هنر همگانی محسوب می‌شود و به تعبیری پُر سابقه‌ترین و اصیل‌ترین هنر ایرانی بوده؛ طبیعی است که باید جشنواره شعر فجر این ویژگی را داشته باشد.
وی گفت: اینکه جشنواره شعر از حالت متمرکز در جشنواره‌های بزرگ شعر فاصه بگیرد و شاخه‌های خود را به استان‌های مختلف و حتی شهرستان‌های مختلف گسترش دهد، اتفاق خوبی است. این باعث می‌شود که فضای فرهنگی در شهرهایی ایجاد شود که احتمال استفاده از چنین فضایی را در طول سال ندارند. این فضاها تولید گفتمان می‌کنند. وقتی شما در منطقه‌ای فضای فرهنگی ایجاد می‌کنید گفتمان فرهنگی را در آن مناطق حاکم می‌کنید.
این شاعر کشورمان عنوان کرد: در شهرها و استان‌هایی که گفتمان فرهنگی حاکم می‌شود رفتارهای اجتماعی تلطیف می‌شود. گفتمان فرهنگی می‌تواند بر فرهنگ یک منطقه تاثیر بگذارد. بی تردید تمرکز زدایی در برگزاری جشنواره‌های بزرگ مثل جشنواره شعر فجر می‌تواند یک کار پسندیده باشد.
صاحب کتاب «تروریست عاشق» درباره راه‌های نرفته شعر دفاع مقدس بیان کرد: من تنها شاعری هستم که کتاب‌هایم چندین بار برنده کتاب شعر دفاع مقدس بوده است. آخرین کتاب من در آخرین دوره انتخاب کتاب سال دفاع مقدس برگزیده شد و شعرهای به روز و جدیدی در این حوزه دارم. شعر دفاع مقدس با شعر دفاع مقدس شروع نشد بلکه با شعارهای دفاع مقدس شروع شد.
شکارسری افزود: نیاز جامعه ایرانی در سال 59 و در شروع جنگ حماسه، صراحت و توجه به مقتضیات ژورنالیستی بود که ویژگی‌های یک شعر صریح و متمایل به ژورنالیستی و یک شعر انقلابی است. هر قدر از دفاع مقدس زمان می‌گذرد شعر پخته‌تر و از صراحت فاصله گرفته می‌شود. با گذشت زمان شعر دفاع مقدس به عرصه‌هایی غیر از حماسه نیز می‌پردازد و شاعران علاوه بر رساندن پیام‌های جنگ به زیبایی‌شناسی شعر نیز توجه می‌کنند.
وی اظهار داشت: روز به روز که از مقطع جنگ فاصله می‌گیریم، شعر دفاع مقدس شکل و شمایل هنری و زیبایی‌شناسی بیشتری به خود می‌گیرد. در همه جهان شعر جنگ اندکی بعد از جنگ به پایان می‌رسد. آن جنگ‌ها، جنگی‌هایی است که در دفاع از مرزهای آبی و خاکی انجام شده اما دفاع مقدس ما در دفاع از مرزهای عقیدتی، باور و ایدئولوژی بود. شعر دفاع مقدس تمام نشده است. چون با پایان جنگ، دفاع از مرزهای ایدئولوژیک و عقیده و باور تمام نشده است.
صاحب کتاب «رد پا بر لبه تیغ» گفت: همه می‌دانیم زمانی که در اوج یک حادثه سیاسی و اجتماعی همانند جنگ هستیم، نمی‌توانیم تمام زوایای جنگ را در شعر به تصویر بکشانی و ترسیم کنید. وقتی جنگ به پایان می‌رسد شرایط آماده و محیا می‌شود. بنابراین شما حقایق و وجوهی از جنگ را می‌توانید در شعرتان بازآفرینی کنید که در سال‌های قبل امکان آن را نداشته‌اید.
شکارسری ادامه داد: وقتی انسان در یک نمایشگاه نقاشی می‌خواهد تابلوی بزرگی را ببیند مجبور می‌شود کمی از آن فاصله بگیرد. حادثه دفاع مقدس، حادثه بزرگ‌تری از یک تابلوی نقاشی است. هر قدر ما از دفاع مقدس فاصله می‌گیریم ملاحضات آن را پشت سر می‌گذاریم و متوجه زوایای پنهانی از آن می‌شویم. می‌توان به لحظات ناب انسانی که تا به امروز مغفول مانده پرداخت. شعرها می‌توانند دور از عصبیت‌ها، حساسیت‌ها و ملاحضات ایدئولوژیک آفریده شوند.
وی تاکید کرد: ما امروز امکان خلق شعرهای درباره دفاع مقدس را داریم که شرایط پرداختن به آن در سال‌های قبل وجود نداشته است. آخرین ملاحضه اینکه هنوز آثار فیزیکی جنگ با ماست و ما هنوز فاصله زیادی با جنگ پیدا نکرده‌ایم. هنوز که هنوز است در کشورهای بزرگ دنیا که درگیر جنگ جهانی بوده‌اند مراسماتی برای گرامیداشت کشته شدگان آن جنگ گرفته می‌شود. ما در کشورمان هنوز جانبازان و خانواده‌های شهدا و آزادگان را داریم که مدرک‌های زنده دفاع مقدس هستند. می‌توان گفت ما هنوز به طور فیزیکی درگیر دفاع مقدس هستیم.
این شاعر کشورمان بیان کرد: درگیر شدن با تبعات جنگ سرایش و آفرینش شعر درباره دفاع مقدس را برای ما ممکن و باید می‌کند. سرودن شعر درباره تبعاتی که هنوز برای ما قابل لمس است میسر خواهد بود. تا زمانی که در محله و شهرهای ما جانبازانی وجود دارند که سرفه‌های به جامده از جنگ دارند می‌توانیم از شعر دفاع مقدس بگوییم.
انتهای پیام/121
