امیرسرتیپ دوم جمشید اوشال خلبان آزاده دوران دفاع مقدس با اشاره به حضور خلبانان نیروی هوایی در عملیات های مختلف جنگ تحمیلی به خبرنگار خبرگزاری دفاع مقدس گفت: دشمن در آغاز جنگ تصمیم داشت بر روی کرخه پلی بزند تا به سمت شرق کارون حرکت کند خلبانان مواضع دشمن را در دونوبت صبح و بعد از ظهر بمباران کردند اما در این درگیری ها هواپیمای من با موشک دشمن مواجه شد و توان انتقال به سمت شرق کارون را نداشت و من نیز در غرب کارون در حالی که بیهوش بودم به اسارت عراقی ها در آمدم.
خلبان آزاده سرافراز کشورمان تصریح کرد: پس از به هوش آمدن به سمت بغداد و زندان اداره اطلاعات نیروی هوایی عراق انتقال پیدا کرده کردم و در حالی که مجروحیت شدید در صورت و کتف داشتم با جمعی دیگر از خلبانان دوران دفاع مقدس به زندان ابوغریب و زندان الرشید انتقال داده شدیم و زیر نظر صلیب سرخ جهانی محسوب نمی شدیم و به عنوان مفقود بودیم.
خلبان پیشکسوت دوران دفاع مقدس با اشاره به ویژگی هایی از دوران اسارت گفت: در ابوغریب حدود یک سال و نیم ز دیدن آفتاب محروم بودیم فضای بسیار سختی داشتیم در مکانی کوچک حدود 100 نفر زندگی می کردیم که حدود 40 نفر خلبان بودیم.
امیر اوشال ادامه داد: در آن دوران به ما پیشنهاد دادن که به ارتش آزادی بخش ایران برای مقابله با نظام جمهوری اسلامی بپیوندیم که ما در آنجا به قرآن سوگند خورده که هرگز چنین خیانتی نکنیم بنابراین برای ما پرونده مفقودی تهیه شد و طرح توطئه آنها شکست خورد.
وی خاطرنشان کرد: ما در اسارت ایمان به خدا و اعتقاد به نظام داشتیم و مسلمانی برای ما یک معیار بود بنابراین می توانستیم سختی های دوران اسارت را تحمل کنیم.
خلبان آزاده گفت: غذا و بهداشت در اسارت بسیار ضعیف بود اما به لطف خداوند در 119 ماه که معادل 10 سال است موفق شدیم بر سختی هافائق آییم.
