وی پس از طی دوران طفولیت به مدرسه رفت و تحصیلات خود را تا اخذ دیپلم متوسطه در رشته ریاضی در اصفهان ادامه داد.
در بهمن ماه 1357 و اوج گیری قیام های مردمی در دبیرستان تحصیل می نمود و در مبارزه علیه رژیم حاکم با فعالیت هایی از قبیل پخش اعلامیه امام (ره) به همراه دوستانش شرکت میکرد.
پس از اخذ دیپلم متوسطه در روز پانزدهم بهمن ماه 1358 به خدمت سربازی اعزام و پس از طی دوره آموزشی اولیه در مرکز آموزشی بیرجند به گروه 44 توپخانه اصفهان منتقل شد.
درگروه 44 با توجه به روحیه مذهبی و انقلابی که داشت در فعالیتهای انجمن اسلامی مرکز آموزش توپخانه شرکت و در این فعالیت با سرگرد صیادشیرازی و دیگر افسرانی که با ایشان همکاری می کردند آشنایی پیدا کرد.
با شروع جنگ درسال 1359، در همان ماه های اول به اتفاق چند نفر دیگر داوطلبانه تقاضای اعزام به جبهه نمود و در روزهای اول حضور در منطقه عملیاتی سوسنگرد مجروح و به بیمارستان منتقل گردید.
درمهر ماه سال 1360با انتصاب سرهنگ صیاد شیرازی به فرماندهی نزاجا، در دفتر ایشان خدمت خود را ادامه داد.
بعد از گذراندن 18 ماه خدمت دوره ضرورت و شش ماه خدمت احتیاط درتاریخ 15/11/ 1360 خدمت وی به پایان رسید، اما همچنان داوطلبانه به خدمت خود در دفتر فرماندهی نزاجا ادامه داد و در همین زمان با وساطت یکی از افسران همکار با انتخاب یک همسر از خانواده ای متدین، ازدواج کرد.
به توصیه سپهبد شهید علی صیاد شیرازی و همکاران نزدیک ایشان خدمت در ارتش را به عنوان شغل دائم خود انتخاب و در سال 1361 وارد دانشکده افسری شد.
در طول دوره دانشکده جوانی کاردان، با هوش و بینش مذهبی و سیاسی و با اخلاق بود.
در زمان جنگ با این که مرکز توپخانه در اصفهان نبود، اما وی رسته پیاده را برگزید و دوره مقدماتی را در لشکر 28پیاده سنندج که در دو جبهه درگیر بود و از پر مخاطره ترین یگانها بود انتخاب کرد و به آن یگان منتقل و به عنوان فرمانده گروهان پیاده در خط مقدم جبهه مشغول به خدمت گردید.
در سال 1367 در یک عملیات رزمی در منطقه مریوان و پنجوین عراق به شدت مجروح و به پشت جبهه اعزام شد و درهمین زمان به واسطه تک شیمیایی دشمن بعثی آلودگی شیمیایی نیز پیدا کرد.
وی
از سال 1367تا 1373 در مسئولیت هایی همچون بازرسی لشکر 28 سنندج – دوره عالی پیاده در شیراز بود.
فرمانده گروهان دانشجویان در دانشکده افسری، قرارگاه شمال غرب نزاجا، بازرسی نزاجا، فرمانده گردان تکاور تیپ 45 تکاور، سال 1373 با ترفیع به درجه سرهنگی به عنوان فرمانده تیپ 1 لشکر 23 منصوب و مشغول به خدمت شد.
سال 1374 به عنوان فرمانده تیپ 1 لشکر 77 پیاده ثامن الائمه (ع) در این مسولیت با اینکه در شرایط جسمانی خوبی نبود و چند ماه قبل از آن مورد عمل جراحی از ناحیه معده قرارگرفته بود خدمت نمود.
نحوه شهادت:
درسال 1375 حال عمومی وی به واسطه مجروحیت و آلودگی شیمیایی از گذشته، رو به وخامت رفت و بعد از مدتی بستری شدن در بیمارستان و منزل و تحمل درد و رنج فراوان، در روز 19 آبان‌ماه 1375 روح ملکوتی‌اش به لقاءالله و خیل عظیم شهدا و مجاهدان راه اسلام پیوست.
