فرازی از وصیتنامه شهید جمال ارغوان؛
باید از مردمی که زندگی معنوی برتری دارند درس بگیریم
شهید جمال ارغوان در وصیتنامهاش مینویسد: باید از مردمی که زندگی معنوی برتری دارند درس بگیریم. چرا که این دنیا فانی و زودگذر است. تمام این زرق و برقها به لحظهای نابود میشوند و جز یک روح سالم و متعالی هیچ نمیماند.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، شهید جمال ارغوان در سال
1341 در کرج و در
خانوادهای مذهبی دیده به جهان گشود. او پس از طی دوران کودکی در آغوش گرم و
پر مهر خانواده رشد کرد. در حین تحصیل
وقتی که دوازده سال بیشتر نداشت، پدرش را از دست داد؛ به همین دلیل ترک تحصیل کرد و
به کار مشغول شد تا با این کار بتواند
گوشهای از زحمتهای بیدریغ مادر را که تنها یار و
غمخوارش بود جبران نماید
.
شهید ارغوان از نظر اخلاقی الگویی برای دیگر اعضای خانواده بود؛ به طوری که همه او را دوست داشتند و تحسین میکردند.
شهید در ورزش و رشته کشتی و فوتبال فعالیت داشت و از آمادگی بدنی غافل نبود. او در زمان اوج گیری انقلاب در اکثر راهپیماییها و تظاهرات شرکت فعال داشت و با شرکت در راهپیماییها در جهت پیروزی انقلاب گام بر میداشت. با شروع جنگ تحمیلی نیز از هیچ فعالیتی دریغ نکرد و با بر تن کردن لباس شریف سربازی عازم جبهههای جنگ حق علیه باطل گردید و سرانجام در تاریخ بیست و نهم فروردین ماه 1362 در موسیان عراق مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نائل گردید.
فرازهایی از وصیت نامه شهید ارغوان
مادرم مرا حلال کن. تو بسیار برایم زحمت کشیدی و من نتوانستم پاسخگوی زحمات تو باشم مواظب خواهر و برادرانم باش و آنها را با دین مبین اسلام کاملاً آشنا کن. برایم دعا کن در جبهه شهید بشوم ولی اسیر عراقیها نشوم. همیشه امام را دعا کنید و از او پیروی نمایید. ما همه باید از مردمی که زندگی معنوی برتری دارند درس بگیریم. چرا که این دنیا فانی و زودگذر است. تمام این زرق و برقها به لحظهای نابود میشوند و جز یک روح سالم و متعالی هیچ نمیماند.
شهید ارغوان آخرین باری که به مرخصی آمده بود، خیلی ناراحت بود. وقتی علت ناراحتی را از او جویا شدند، گفت: دو تن از بهترین دوستان و همسنگرانم به شهادت رسیدند و مرا تنها گذاشتند، آیا این سعادت نصیب من نیز میشود.