به گزارش دفاع پرس از زاهدان، «فائزه جهاتیغ» جانباز 25 درصد حادثه تروریستی تاسوعای چابهار در سال 1389 و دانشجوی سال سوم کارشناسی مامایی در دانشکده علوم پزشکی زابل است.
وی در مورد حادثه تروریستی تاسوعای سال 89 به خبرنگار دفاع پرس گفت: سال دوم دبیرستان بودم و مانند هر سال شوری بی‌نظیر برای شرکت در مراسم عزاداری وجودم را فرا گرفته بود. به همراه اعضای خانواده به دسته عزاداری اداره کل شیلات رفتیم و به عزاداری پرداختیم.
ساعتی گذشت و آفتاب به وسط آسمان رسید. گرمای هوا و عزاداری در آن شرایط، لب همگان را خشک کرده بود.
شروع کردم به آب‌رسانی به بانوان حاضر در هیئت و پارچ آب را از ماشینی که در وسط هیئت قرار داشت پر از آب می‌کردم و به عزاداران تشنه لب، آب می‌رساندم.
در حال پر کردن پارچ آب بودم، که ناگهان صدای وحشتناکی در نزدیکی خودم شنیدم و دردی عجیب وجودم را فرا گرفت، سمت راست بدنم بی‌حس شده بود، توان حرکت را از دست دادم. با چشمان نیمه باز مردمانی را می‌دیدم که سراسیمه و آشفته به این طرف و آن طرف می‌دویدند و فریاد یا حسین (ع) سر می‌دادند. پیکر بی‌جان «مطهره نارویی»، «کیخا» و دیگران را در اطراف خودم می‌دیدم و پس از مدتی به علت شدت خون‌ریزی از هوش رفتم.
عکس/ حادثه تروریستی تاسوعای حسینی در چابهار - 1389
در بیمارستان بعد از عمل جراحی فهمیدم که برادرم از ناحیه دست و پا مجروح شده و تعداد زیادی نیز به خیل شهدا پیوستند.
محرم سال 1389 برای من محرمی فراموش نشدنی شد. در آن سال تاسوعایی را لمس کردم که خاطره‌اش هیچ‌گاه از ذهن من و دیگر مردمان دیارم پاک نخواهد شد.
خانم جهاتیغ افزود: این حادثه نه تنها ترس و دلهره از استکبار را در وجود ما ایجاد نکرد؛ بلکه باعث بیشتر شدن نفرات و قوی‌تر شدن ایمان‌مان شد و سال‌های بعد از این حادثه نیز با عزم راسخ و اراده‌ای قوی به عزاداری پرداختیم.
