روزها و شب‌های ماه مبارک رمضان در جبهه‌ها

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از مشهد، حال و هوای رمضان، دل­ها را خدایی می­کند. راستی که آن سالهای جبهه، مردان خدا چگونه به میهمانی ماه مبارک می­رفتند؟ برای خیلی از ما ممکن است این سوال پیش آمده باشد که رمضان در مناطق عملیاتی چه رنگ و بویی داشته است. برای این منظور گفتگویی انجام دادیم با فرمانده گردان قدر تیپ 21 امام رضا علیه السلام در دوران دفاع مقدس که در ادامه میخوانید.

دفاع پرس: می­خواهیم بیشتر از خودتان و محورهای عملیاتی که افتخار حضور در آن داشتید برای ما بگوئید:

مجید خدامی هستم. در مدت جنگ تحمیلی توفیق این را پیدا کردم تا فاصله بین سالهای 61 تا 67 را در مناطق عملیاتی غرب و جنوب شرکت داشته باشم.

دفاع پرس: از حال و هوای رمضان در جبهه برای ما بگویید:

نیروهایی که به جبهه می­آمدند تمایز خاصی با دیگران داشتند و آن ارتباط نزدیکشان با خدا بود و اینکه خودشان را از تعلقات دنیایی زدوده بودند باعث می­شد که این حس را پیدا کنند که به منطقه بیایند احساس بچهها در جبهه این بود که هر چه مخلص­تر شوند، از درجه بالاتری از اخلاص برخوردارند. من یک رمضان را در منطقه غرب بودم. معمولاً شب­ها دوره قرآن و در شب­های قدر مراسم خواندن دعای جوشن کبیر و مجیر می­خواندند و قرآن به سر می­گذاشتند. احساس من این است یکی از بهترین رمضان­هایی بود که در طول عمرم دیدم. همان رمضان جبهه و جنگ سال64 بود که قبل از عملیات کربلای 2 بود.

دفاع پرس: روزه­ داری در مناطق جنگی به چه صورت بود؟

ما قبل از رمضان از روحانیان که در منطقه یا در گردان حضور داشتند استعلام می­کردیم. بعضی از عزیزان نمی­توانستند روزه بگیرند به لحاظ اینکه نوع کارشان طوری بود که هر لحظه ممکن بود به ماموریت نظامی بروند و از حدود منطقه­ای که بتوانند قصد کنند دور شوند ولی بعضی از افراد که تقریبا کارشان حالت ستادی داشت و فرماندهشان می­توانستند این احتمال را بدهند که دست کم ده روز در منطقه حضور داشته باشند به خصوص قبل از انجام عملیات تا زمانی که گردان مشغول سازماندهی و تکمیل نیرو و بازیابی بود می­توانستند روزه بگیرند.

شرایط در جبهه طوری بود که همان­ها که روزه نمی­گرفتند چون مقید بودند به اینکه ظاهر خود را حفظ کنند و در برابر چشم روزه­دارها رعایت شئون ماه مبارک را بکنند حال و هوای معنوی در مجموعه گردان دیده می­شد ولی بحث اینکه چطور افطار و سحری می­خوردند این طور بود که نیروهای تدارکات معمولاً غذایی را که می­آوردند اگر ناهار بود آن را برای افطار کنار می­گذاشتند و از غذای شب رزمندگان معمولاً برای سحرشان نگه می­داشتند. معمولاً تا سحر بیدار بودند و بعد از سحری، استراحت کوتاهی می­کردند.

به هر حال نماز شب خواندن­ها و عبادت­های خالصانه برخی از رزمندگان بقیه را هم به سمت معنویت بیشتر می­کشاند و این حال و هوا در رمضان بیشتر مشاهده می­شد. فرقی نمی­کرد این رزمنده­های مخلص در چه ردهای باشند از یک رزمنده عادی تک تیرانداز و آرپی­ جی­ زن گرفته تا رده فرماندهی بودند حس معنوی بچه­ها، جدای از مسئولیتشان بود و همیشه در رقابت بودند و در موقع عملیات از سوی خدا، کسی برای شهادت انتخاب می­شد که وارسته بود و براستی همین راز و نیازهای عاشقانه و همین عبادتهای خالصانه رمز و راز پیروزیهای ما در جبهه­ها بود که در ماه مبارک رمضان بیش از هر زمانی آشکار می­شد.