معلم جانبازی که 25 شاگرد خود را یک‌باره از دست داد

دفاع پرس: آیا از وضعیت سوادآموزان‌تان خبر دارید؟

بعداز چند ماه اول که در بیمارستان وضعیت خوبی نداشتم، وقتی حالم کمی بهتر شد احوال سوادآموزانم را که می پرسیدم ولی هیچ کس حرفی نمی‌زد تا این که همسر یکی از سوادآموزانم که 2 فرزندش نیز با مادرشان به کلاس درس می‌آمد به ملاقاتم آمد و گفت: «من همه اعضای خانواده‌ام رایک دفعه از دست دادم». چند روز بعد نبز پسر یکی از شاگردانم به عیادتم آمد و گفت: «خانم معلم! مادرم عمرش رابه شما داد».

خیلی برایم ناراحت کننده بود، بعدها کم‌کم فهمیدم هر 25 سوادآموز کلاسم به شهادت رسیده‌اند. خیلی خاطره تلخی است، هنوز هم که به یادم می آید ناراحت می شوم و تنفر از دشمنانی که این چنین به مرز و بوم کشورم حمله کردند در درونم شعله می‌کشد. اما یاد و خاطره آن‌ها را در ذهنم دارم و از فرزندان و خانوادهای باقی ماندشان احوال پرسی کرده و خبر دارم

حدود یک سال و نیم مرتب بین خانه و بیمارستان در رفت و آمد بودم. سال 1370 در بخش اداری نهضت سوادآموزی مشغول فعالیت شدم و از سال 81 وارد آموزش و پرورش شدم.

 

در سال 84 ازدواج کردم و بچه دار شدم و به خاطر شرایط کار و این که به سختی بچه دار می‌شدم با وضعیتی که داشتم بازنشسته شدم. به خاطر این که با پاهای مصنوعی تعادلم به هم می‌خورد و مرتب زمین می خوردم وقتی برای بارسوم باردار شدم آن‌ها را کنار گذاشتم و برای همیشه به خاطر مادرشدن بیلچر نشین شدم.

ان‌شاءالله نسل جوان و مردم ما بتوانند پاسدار خون‌های بی‌گناه و مظلوم در دوران دفاع مقدس باشند و ارزش‌ها و همدلی و وحدت رافراموش نکنند.