به گزارش دفاع پرس از زاهدان، «محبعلی فارسی» در سال 1338 در زابل به دنیا آمد. او از همان ابتدا با انقلاب هم‌خون شد. معلم بود و با آغاز جنگ تحمیلی از آغاز تا پایان جنگ تحمیلی رزمنده ماند.
حاج محبعلی از هر عملیاتی زخمی به تن داشت، زخم ترکش سر و قلب در برابر درد مجروحیت شیمیایی هیچ بود. دوبار در عملیات خیبر و والفجر 8 شیمیایی شد ولی باز نفس خسته‌اش, تازه نفس بود در روایت مقاومت.
بعد از شهادت شهید میرحسینی، قائم‌مقام لشکر ۴۱ ثارالله، هر که دلتنگ حاج قاسم می‌شد، گل وجود حاج محب را در آغوش می‌گرفت، درست مثل وقت رفتن گل که سراغ گل را از گلاب می‌گیرند.
در کربلای یک با شهادت فرمانده گردان حمزه سیدالشهدا (ع)، فرمانده گردان شد و ارتفاعات قلاویران در مهران را فتح کرد.
در کربلای 5 تنها گردانی که از لشکر 41 ثارالله توانست خود را در نهر جاسم به گارد ریاست جمهوری صدام برساند و جنگ تن به تن به پا کند گردان حاج محب بود.
چند روز بعد از قطعنامه در سال 67 اسیر شد و با جانبازی 70 درصد و انواع ترکش‌ها دو سال در اسارت رژیم بعثی صدام بود.
حاج محب 27 سال درد و رنج شیمیایی را به جان می‌کشید ولی جان کلامش در این مدت انقلابی بودن و انقلابی ماندن بود.
حاج محب فرمانده جانباز و نام آشنای سیستان و بلوچستان
و یار دیرین حاج قاسم سلیمانی امروز در حالی
به فیض شهید رسید که علم ابوالفضل عباس (ع) او را در برگرفت.
انتهای پیام/
