یادداشت/ حامد افروغ
ماه فرصت‌ها را مغتنم بشماریم
ای بندگان خدا! ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به سوی شما روی آورده است، ماهی که نزد خداوند بهترین ماه‌ها است؛ روزهایش بهترین روزها، شب‌هایش بهترین شب‌ها و ساعاتش بهترین ساعات است. بر مهمانی خداوند فرا خوانده شدید و از جمله اهل کرامت قرار گرفتید، در این ماه، نفس‌های شما تسبیح، خواب شما عبادت، عمل‌هایتان مقبول و دعاهایتان مستجاب است.
گروه فرهنگ و هنر
دفاع پرس ـ حامد افروغ؛ «نگویمت که همه ساله می پرستی کن/ سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش» برخی مفسران ادبیات این بیت حافظ را استعاره از سه ماه متوالی رجب، شعبان و رمضان دانسته‌اند، که مردم را به استفاده حداکثری از برکت و فضای رحمت‌گون این ایام کرده است.
رجب و شعبان با همه زیبایی‌ها و مزیت‌های بی‌بدیلشان گذشتند و جای خود را به رمضان‌الکریم داده‌اند. رمضان نقطه اوج بندگیِ بندگان در اسلام است، چنانکه رسول خدا (ص) در این خصوص فرموده‌اند: «ای بندگان خدا! ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به سوی شما روی آورده است، ماهی که نزد خداوند بهترین ماه‌ها است؛ روزهایش بهترین روزها، شب‌هایش بهترین شب‌ها و ساعاتش بهترین ساعات است. بر مهمانی خداوند فرا خوانده شدید و از جمله اهل کرامت قرار گرفتید، در این ماه، نفس‌های شما تسبیح، خواب شما عبادت، عمل‌هایتان مقبول و دعاهایتان مستجاب است»(1).
در روایات اسلامی ماه رجب به ماه خدا، شعبان به ماه پیامبر (ص) و رمضان به ماه امت پیامبر (ص) منتسب شده است، لذا در این ماه خداوند بندگانش را پس از تطهیر و تربیت و تزکیه در رجب و شعبان با همه لطافت‌هایشان، از پیر و جوان، سالم و بیمار، مسلمان و غیرمسلمان، مومن و کافر، عادل و ظالم در بر می‌گیرد و به سوی خود فرا می‌خواند تا فرصتی باشد برای هدایت ویژه آنها؛ از همین رو خداوند به موسی (ع) می‌فرماید: «اي موسي! هر‌كه از گناهكاران نزد تو آمد و به تو پناه برد، بگو خوش آمدي و
آسوده شدي، چه جايگاه بزرگي است پيشگاه خداوند جهان؛ و بر ايشان آمرزش
بخواه و بر ايشان مانند يكي از خودشان باش»(2).
اما از گرفتاری‌های آخرالزمان این است که مردم به انواع غل و زنجیرهای روحی اسیر شده و کمتر به چشم دل به ایام و ساعاتی که بر آنها می‌گذرد، توجه می‌کنند، سرگرمی‌های حقیقی و مجازی، توجیه تراشی‌های شبه فلسفی و ادبیانه برای دوری از خداوند و سرکشی‌های کودکانه از اوامر الهی، همه و همه دست به دست هم داده تا مردم این دوران، کمتر به کُنه روزهای بابرکتی مثل رمضان توجه کنند. از این رو هر چه می‌گذرد روح و جان بشر و به طور خاص مسلمین، بیشتر دردمند آلام روحی و جسمی شده است.
رمضان را دریابیم، فارغ از اینکه می‌توانیم روزه بگیریم یا نه، دست در دست هم با احترام و علاقه به این ماه بزرگ، رهسپار دیاری شویم که بدون در نظر گرفتن، طبقه، نژاد، و درجات دنیوی و اخروی، مورد استقبال و پذیرش خالق زیبایی‌ها هستیم. باید خود نگهبان خود باشیم و در حق یکدیگر با دعای خیر کمک‌رسانی کنیم تا همه بتوانیم از فیوضات این ماه بهره ببریم.
1. ر.ک: وسائل الشیعه، همان، ج 10، ص 313
2. کافی 8/48
