وصیتنامه شهید محمدرضا معبودى؛
من عاشق شدم
شهید محمدرضا معبودی در وصیتنامهاش نوشت: من عاشق شدم، عاشق درسى كه حسين(ع) مىداد. درسى كه بايد چون شمع سوخت اما اين سوختن دردآور نبود. زيرا پاداشش همراه با سوختن بود.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، شهید محمدرضا معبودی سوم اردیبهشت ماه 1346 در همدان متولد شد و یکم اسفندماه 1364 در شلمچه به شهادت رسید.
وصیتنامه شهید معبودی را در زیر می خوانید:
بسم الله الرحمن الرحيم
قسم به خدايى كه اين جهان را آفريد. قسم به خدايى كه مرا از خاك آفريد تا اوج عظيمى بالا برد ولى دوباره به خاك برگرداند.
من شهادت را آگاهانه انتخاب نمودم. محراب خونين على(ع ) را ديدم، كربلاى خونين را ديدم، ولى عاشق شدم، عاشق درسى كه حسين مى داد. درسى كه بايد چون شمع سوخت اما اين سوختن درد آور نبود. زيرا پاداشش همراه با سوختن بود.
آنقدر التماس كردم گريه كردم بندگى كردم تا خدا مرگم را شهادت قرار بدهد. از آن روزى كه خودم را شناختم گناهان فراوانى كردم به همين خاطر از موقعى كه مى خواهند صورتم را رو به قبله باز كنند مى ترسم نكند خدا از بودن روى صورتم رو به خانه كعبه ناراحت بشود يا فشار قبر داشته باشم اما شنيدم حسين (ع ) در خانه خدا آبروى خاصى دارد به همين خاطر در خانه حسين را زدم .
و ديگر دلم ترسى ندارد زيرا راه صد ساله را يك لحظه پيمودم آن هم شهادت. مادرم ناراحت نباش اگر مرگم شهادت باشد شفاعتت مى كنم. يادت نرود كه من و امثال من هزاران درد را تحمل مى كنند اما راضى به شنيدن اين كه امام ناراحت است نيستند.
والسلام
64.10.17