در سال ۱۳۳۲ در خانواده ای مذهبی در اردبیل، كودكی چشم به جهان گشود. نامش را داور نهادند، به دلیل فعالیت های سیاسی علیه رژیم شاه، ساواك او را دستگیر و از ادامه تحصیل در مهندسی متالوژی محروم ساخت. با روحیه انقلابی كه در وجود او بود برای كمك به مردم فلسطین، به لبنان و فلسطین عزیمت كرد. با آغاز جنگ تحمیلی به خرمشهر رفت و در كنار شهید جهان آرا به سازماندهی و فرماندهی گروه های اعزامی پرداخت. در عملیات بیت المقدس از ناحیه شكم و ران پا مجروح گردید و نام خود را جزء جانبازان وفاتحان خرمشهر ثبت نمود. آنچه كه زبانزد عام و خاص است این بود كه شهید یسری بسیار باتقوا و دارای صراحت لهجه بود و برای دفاع از اسلام و ولایت از هیچ كوششی دریغ نمی ورزید. او موذنی توانمند و خوش صدا بود و به سبك مرحوم موذن زاده اردبیلی اذان می گفت. طنین اذان او در مسجد ستاد مركزی سپاه و مسجدمحل سكونتش (مسجد جامع غدیرخم تهران) زبانزد عام و خاص بود. در نهایت وی در تارخ دی ماه سال ۱۳۶۵ و در عملیات كربلای ۵ به فیض شهادت نایل آمد. یاد و خاطره این سردار سبلان و فرمانده غرورآفرین سپاه اردبیل و عارف نامدار و عاشق دلسوخته امام و ولایت گرامی و راهش پررهرو باد.
