به گزارش
دفاع پرس از آذربایجان شرقی، قاری قرآن « ایوب رضائی بصیر » در 17 اسفندماه سال 1344 در تبریز چشم به جهان گشود و در 21 بهمن ماه 1364 در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
فرازی از وصیتنامه شهید:
پدر و مادر مهربانم، شهادت یک سعادت است که نصیب هر کس نصیب نمی‌شود و این سعادت حاصل زحمات شماست، پس افتخار کنید که چنین فرزندی را در دامان پاکتان چون علی‌اکبر و علی‌اصغر (یعقوب و ایوب) پرورانده و دو دسته گل را در راه اسلام برای احیای حکومت الله و برقراری پرچم اسلام در جهان اهداء نمودید. پس صبور باشید.
امروز روز عمل و امتحان است و حساب فرداست و حسابرسی آنجا این طور نباشد که فرصت از دست بدهید جوانی از دست برود و ما از قافله عقب بمانیم.
برادرانم و دوستانم؛ شماها وارثان شهدا و امید دل خانواده‌های شهدا هستید، سلاحم را بر دوش بگیرید و در سنگر مسجد فعالانه شرکت نمایید.
از همدیگر خوب مواظبت کنید که شماها امانت همدیگرید و خداوند خریدار زحمات و فعالیت‌های شماست.
خاطره‌ای از شهید:
پیکر مطهر ایوب به همراه پیکر پسر عمه شهیدش در خانه شهید تبریز برای زیارت و خداحافظی آورده شد. خانواده‌های صبورشان پیکر مطهر را زیارت کردند. پدر ایوب ابتدا کنار فرزند خواهرش ایستاد و پس از زیارت آن حاضران را به صبر و شکیبایی دعوت کرد و سپس بر بالین فرزند دلبندش نشست، فاتحه‌ای خواند و لب به چهره او گذاشته و آن را بوسه‌باران کرد و زیر لب گفت: «پسرم به آرزویت رسیدی، خوشا به حالت».
به چهره فرزند که دقیق‌تر نگاه کرد متوجه کبودی صورتش در اثر بمباران شیمیایی شد و آن طور که خود می‌گفت به یاد خوابی افتاد که چند روز پیش دیده بود که ایوب خطاب به او گفته بود «پدر جان تا وقتی خودم نخواهم شهید نخواهم شد».
انتهای پیام/
