به گزارش خبرنگار ساجد، شهيد مرتضی ياغچيان در تير ماه 1335 به دنيا آمد. وی در كودكی علاوه بر تحصيل، به مجالس عزاداری و قرآن نيز می‌رفت. شهید یاغچیان به دستور حضرت آيت الله مدنی به سمت مسئول عمليات سپاه مراغه منصوب شد. زمانی كه تيپ عاشورا به لشكر تبديل شد، وی به سمت معاون دوم آن منصوب گرديد. پس از شركت در عمليات‌های والفجر مقدماتی، والفجر 2 و والفجر 4 با همان سمت در عمليات خيبر نیز شرکت کرد. شهید یاغچیان با جانفشانی از پل حميد و جزاير مجنون دفاع كرد و سرانجام در حين عمليات، در 2 خرداد 1361 به شهادت رسيد.
وصیت‌نامه «شهید مرتضی یاغچیان»
بسم الله الرحمن الرحیم
بنام خدا و برای خدا و در راه خدا
اين وصيت‌نامه را می‌نويسم تا حجتی باشد تا آنکه بعد از من نگويند ناآگاه بود و نادان و بی‌هدف، بلكه من زندگی را از حسين (ع) آموختم كه فرمود: «مرگ با عزت به از زندگی با ذلت است».
بار خدايا!
بنده‌ای هستم گناهكار و روسياه و شرمسار و در خود لياقت شهيد شدن را نمی‌بينم مگر آن كه تو خود بر من رحم كنی و عنايت به من بنمايی، شربت شهادت را.
خداوندا!
امروز نايب امام زمانت با دم مسيحائی خود به ما ارزش انسان بودن و انسان شدن را می‌آموزد. روز امتحان است و اگر لحظه‌ای درنگ كنيم فرصت از دست رفته است. پس ما را ياری بفرما و راهنمای‌مان باش و از لغزش‌ها نگاه‌مان دار تا به صراط مستقيم هدايت شويم.
ای مسلمانان جهان!
امروز تمامی كفر به سركردگی آمريكا با تمام قوا در مقابل اسلام صف كشيده و اسلام و انقلاب اسلامی امروز به خون ما نياز دارد تا ريشه‌اش محكم شود و اگر ما در اين امر قصور كنيم، فردای تاریخ در مقابل خدا و رسول خدا و نسل آينده مسئول خواهيم بود و جوابگو و بر ماست كه به ندای «هل من ناصر ينصرنی» امام عزيزمان لبيک گفته و به ياری او بشتابيم كه ياری او، ياري اسلام و پيامبر (ص) است.
(ان تنصرو الله ينصركم و یثبت اقدامكم)
و اگر خدا را ياری كنيد خدا یاری خواهد کرد شما را در راه رسيدن به مقام والای انسانيت و راهنمایی خواهد نمود.
امروز اين سعادت به من دست داده تا به كربلای ايران، جايگاه عاشقان خدا، قرارگاه برادران رسول گرامی (ص)، پويندگان راه علی (ع)، پيروان حسين (ع)، سربازان امام زمان (عج)، ياران رهبر عزيز خمينی كبير و راهيان شهادت را یابم. برای رسيدن به اين مكان چه انتظاری كشيده‌ام، خدا ميیداند.
با آگاهی كامل و با عشق به الله به اين راه آمده‌ام تا برای رضای او جهاد كنم و اگر سعادت پيدا كردم به ديدار خدا بروم و از اين تن خاكی عروج کنم و به خدا برسم.
دوستان و برادران از همه عاجزانه حلالیت می‌طلبم و تقاضا می‌کنم امام عزیز را تنها نگذارید، تا جایی که می‌توانید تلاش کنید...
17 اردیبهشت 1361 قرارگاه کربلا
انتهای پیام/ 181
