اشغال «مهران» نفاق را به قتلگاه «مرصاد» كشاند

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، 28 خردادماه 1367 منافقين دومين حمله سازمان‌يافته نظامی خود را به خاک كشورمان انجام دادند. اولين تجاوز آنها با نام عمليات آفتاب در هشتم فروردين ماه 67 به منطقه فكه صورت گرفته بود و در دومين خيانت آشكار به زادبوم آبا و اجدادی‌شان، به شهر مهران حمله ‌كردند.

در گزارش زير به صورت اجمالی بررسی می‌كنيم كه چطور اشغال مهران، منافقين را در سراشيبی سقوط فرو برد.

29 خردادماه 1367 يك روز پس از حمله منافقين به خطوط مرزی استان ايلام، شهر كوچك مهران كه پيش‌تر چند بار بين نيروهای ايرانی و عراقی دست به دست شده بود، اشغال شد. البته اين شهر مرزی در زمان تجاوز نفاق خالی از سكنه بود و متجاوزان نيز نتوانستند بيشتر از سه روز در آن دوام بياورند و اول تيرماه مجبور به فرار شدند.

پيش‌درآمد تجاوز نظامی سازمان نفاق هرچند به عمليات آفتاب و حمله به فكه برمی‌گردد، اما آنها تقريباً از سال 64 به صورت گسترده در عراق حضور يافته بودند. چنانكه در سال 65 مسعود رجوی رسماً در فرودگاه بغداد مورد استقبال سران حزب بعث عراق قرار گرفت و ساعتی بعد با صدام در كاخ رياست جمهوری مصافحه كرد. رويدادی كه باعث شد بسياری از همپيمانان سازمان سعی كنند دامن‌شان را از رسوايی فضاحت‌باری كه در پيش بود، دور نگه دارند.

تا مدتي مجاهدين در عراق دست به كارهای تبليغاتی می‌زدند و سعی می‌كردند به شكل علنی خود را با سياست‌های رژيم بعث عراق همسو نشان ندهند. البته از همان سال‌هاي 65 - 64، گزارش‌هايی از دخالت نيروهای اين سازمان در بازجويی و حتي شكنجه اسرای ايرانی مخابره می‌شد، ليكن سعي عمومی سازمان بر اين بود تا سياست‌های مستقلی را نسبت به سياست‌های حزب بعث عراق به نمايش بگذارد.

اتفاقات سال 67 اما طوری رقم خوردند كه پرده‌های ريا برای هميشه كنار رفتند. در اولين روزهای آغاز اين سال، واحدهای نظامي سازمان منافقين تهاجمي علنی را به منطقه مرزی فكه آغاز كردند، آن هم با استفاده از تانك‌ها و ماشين‌های زرهي كه عراق در اختيارشان گذاشته بود. حالا ديگر جای هيچ چك و چانه‌ای نمانده بود كه سازمان مجاهدين در مسابقه وقاحت و خيانت مقام اول را كسب كرده است. نيروهايش دوشادوش سربازانی به كشورمان حمله می‌كردند كه از سال‌ها پيش تحت عنوان ارتش بعث، صدها كيلومتر از مرزهای مشترك ايران و عراق را به خاك و خون كشيده بودند.

با انجام عمليات آفتاب در هشتم فروردين ماه 67، گروه‌های ضد انقلابی اندكی كه همچنان روابط سياسی و تشكيلاتی با سازمان داشتند از منافقين تبری جستند. حالا كه منافقين چيزی در طبق سياسی خود نداشتند، سعی در جبران مافات در ميدان جنگ كردند. اما آفتاب دستاورد نظامی خاصی در‌پی نداشت و نوبت به عمليات چلچراغ در اواخر خردادماه 1367 رسيد. عملياتي كه طي آن شهر مرزی مهران به اشغال نيروهای نفاق درآمد و براي مدت كوتاهی پرچم اين سازمان در خانه‌های ويران شده اين شهر به اهتزاز درآمد.

«امروز مهران، فردا تهران» شعاری بود كه يكی از نمايندگان تندروی كنگره آمريكا در دهان منافقين انداخت. او چند روز پس از عمليات چلچراغ در يك سخنراني در جمع نيروهای سازمان گفته بود: «دست از تلاش برنداريد! به زودی از مهران تا تهران رژه خواهيد رفت». همين حرف‌های دهن پركن آن قدر به مذاق منافقين خوش‌آمد كه تنها يك ماه و سه روز بعد از عقب‌نشيني از مهران، در عملياتي موسوم به «فروغ جاويدان» سودای فتح تهران كردند. اگر آنها در عمليات آفتاب تيرخلاصی به حيثيت نداشته سياسی‌شان زده بودند، مزه پيروزی نصفه و نيمه در چلچراغ آن قدر در دهانشان شيرينی كرده بود كه اين‌بار در عمليات «فروغ جاويدان» تمامی نيروهای خود را از سراسر اروپا و امريكا به ميدان جنگ فراخوانند.

در واقع عمليات چلچراغ و موفقيت كوتاه مدتش، وسوسه اشغال تهران را به سر منافقان انداخت. لذا براي يك پيروزی سريع، بزرگ و غافلگيركننده، هرچه داشتند پای كار آوردند و تمامی قوای خود را در يك ديوانگی محض به عمق خاك‌های ايران اسلامی گسيل ساختند.

منافقين سراسيمه و با عجله وارد مهلكه‌ای شدند كه در آن هوانيروز، نيروي هوايی، گردان‌های سپاه، بسيج و ارتش، براي قتل عامشان لحظه‌شماری مي‌كردند. عمليات مرصاد در پنجم مرداد ماه 1367 نه تنها شيرينی فتح چند روزه مهران را از زير زبان منافقان بيرون كشيد، بلكه كمر سازمان نفاق را براي هميشه درهم شكست.

منبع: روزنامه جوان