با حاملان واصل/30
به خاطر احتمال قحطی در جنگ، اکثر روزها را روزه می‌گرفت
در زمان جنگ مردم نان می‌خریدند و نان‌ها را خشک می‌کردند و می‌گفتند احتمالا به خاطر جنگ قحطی شود و نان نداشته باشیم و در آن زمان من می‌دیدم حسین اکثر روزها را روزه می‌گرفت و غذا هم خیلی کم می‌خورد.
به گزارش
دفاع پرس از آذربایجان شرقی، قاری قرآن «حسین رضائی» در چهارم اسفندماه سال 1349 در تبریز چشم به جهان گشود و در 19 دی‌ماه 1365 در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
قسمتی از وصیتنامه شهید:
هیچ‌کس وقتی بدن قطعه‌قطعه‌ام را دید گریه نکند. احدی وقتی چشم بر تن بی‌روحم دوخت گریه نکند که این تن جز قفس نیست که این پوست و استخوانی بیش نیست.
پس مرا ببخش ای دوست، تو از من خواسته بودی به عهد خود وفا کنم و به سویت بشتابم و من پیمان‌شکن نادانی هستم پس مرا ببخش.
و اما پدرم: از اینکه مرا در خط خدا راهنمایی کردی و از گمراهی دور گردانیدی ممنونم و از شما نیز حلالیت می‌طلبم و از خواهرانم می‌خواهم که مرا حلال کنند و مرا از ته دل ببخشند.
خاطره‌ای از شهید:
در زمان جنگ مردم نان می‌خریدند و نان‌ها را خشک می‌کردند و می‌گفتند احتمالا به خاطر جنگ قحطی شود و نان نداشته باشیم و در آن زمان من می‌دیدم حسین اکثر روزها را روزه می‌گرفت و غذا هم خیلی کم می‌خورد.
پدرش گفت: فرمانده پایگاه بسیج به بچه‌ها گفته بود که ما باید خود را برای روزهای سخت آماده کنیم، شاید آنقدر آذوقه نداشته باشیم و باید خودمان را عادت بدهیم و حسین از همان روز یا روزه است یا غذا کم می‌خورد.
انتهای پیام/
