وصیتنامه شهید مدافع حرم «مصطفی تاش موسی»؛
بعضی از آدمها خوب زندگی میکنند ولی خوب نمیمیرند
شهید مدافع حرم «مصطفی تاش موسی» در وصیتنامه خود نوشت: بعضی از آدمها خوب زندگی میکنند ولی خوب نمی میرند. امیدوارم خوب بمیرم.
به گزارش گروه سایر رسانههای
دفاع پرس، شهید مدافع حرم «مصطفی تاش موسی» در وصیتنامه خود نوشت: خداوند بخشنده، خداوند رحیم که این بار هم مرا بخشید و رحم کرد و نگذاشت جا بمانم و فقط خودش می داند که چه بر من گذشت. و اما سالها گذشت و بار دیگر بستری فرام شد به نام مدافعان حرم. امیدوارم لیاقت مدافع حرم را داشته باشم و به لطف خانم حضرت زینب(س) و خانم حضرت رقیه(س) محبتشان شامل حال این بنده سر تا پا تقصیر شدهباشد و مرا جز سربازان خودشان و حریمشان قرار داده باشند و تنها چیزی که برایم مانده بود، یعنی جانم را قبول کنند و شفاعتم کنند.
خداوند را شاکرم و خوشحالم که مرگم را این گونه رقم زد و تنها خواسته من این بود و از خانوادهام میخواهم که نگران و ناراحت نباشند، زیرا میدانم که اینگونه برایم بهتر است و خوشحالترم.
آنچه که در این دنیا نتوانستم برایتان انجام دهم، در آن دنیا جبران میکنم و از همسرم که همیشه مرا تحمل کرد و سنگ صبورم بود، تشکر میکنم و میخواهم مرا ببخشد و حلالم کند.
تنها داراییهای زندگی من، پسر و دختر عزیز و بهتر از جانم؛ دوستتان دارم و مطمئن باشید هستم و مرا حلال کنید. به خواستهام احترام بگذارید که من اینگونه دوست داشتم. برایتان بهترینها را آرزو میکنم.
و ما از دوستان و اقوام و آنهایی که کم و بیش مرا میشناسند، از آنها هم میخواهم مرا ببخشند و حلالم کنند. من از مرگم راضیام و خوشحالم، پس به جای ناراحتی، دعایم کنید تا سرباز واقعی امام زمان(عج) باشم و همه شما را به خدای بزرگ میسپارم و از همه عاجزانه میخواهم دعایم کنید.
بعضی از آدمها خوب زندگی میکنند ولی خوب نمی میرند. امیدوارم خوب بمیرم.
در طی سالها زندگی، بهترین دوران را در سپاه داشتم و بهترین دوستان را در سپاه انتخاب کردم و بهترین آدمها در روی زمین پاسداران میباشند و امیدوارم در جمع شهدای پاسداران قرار بگیرم.
افتخار میکنم که سربازی کوچک برای حرمین خانم حضرت زینب(س) و خانم حضرت رقیه(س) اگر قبول کنند باشم و از هیچ کسی دلخوری ندارم.
اما آن چه همیشه باعث رنج من میشد این که این مسئولین! قدر مردم ایران زمین را بدانید، قدر جوانان را بدانید که هر چه دارید و هستید از همین مردم است.
و توصیه دوم اینکه رهبر فرزانه را تنها نگذارید که این روزها میدانم که چه به او میگذرد و از خانوادهام میخواهم که هیچوقت در هیچ زمانی خدایی ناکرده حرفی بر زبان نیاورند تا من یا کسی دلخور و رنجیده شود. قدر و منزلت خود را مثل همیشه بدانید که خداوند رحیم و بخشنده است.
من سواد چندانی ندارم، ان چه را که نوشتم، لحظات قبل از عملیات بوده و حس خوبی داشتم و آن چه دلم گفت را نوشتم. بار دیگر عرض میکنم، هر کسی بر مزارم آمده، به جای آه و ناراحتی، دعایم کند و اگر خانوادهام راضی و دوستان جایز میدانند، در صورت امکان مرا زیر پای مردم به خاک بسپارند. همه شما را به خدای بزرگ میسپارم و آرزو میکنم همیشه سلامت و خشنود کنار خانواده باشید و سربلند.
وصیت نامه پنجاه شهید مدافع حرم/عباس مرعشی/1395
منبع: پایگاه اطلاعرسانی ایثار و شهادت