هرگز برای هر چند لحظه‌ای کوتاه هم، شکست و هزیمت را باور نکرده‌ایم

غلامرضا دوران تحصیل دانشگاهی خود را در حداقل زمان ممکن برای یک دانشجوی ممتاز با بهترین کیفییت طی نمود و در روزهای پایان تحصیل با فرمان امام عزیز (ره) مجدداً عازم جبهه‌های دفاع مقدس شد و در آخرین عملیات سال‌های دفاع مقدس (عملیات «مرصاد») به دست مزدوران و منافقان پست و کور دل به شهادت رسید.

فرازی از شهید «غلام‌رضا سیاه‌کمری»

...جبهه‌ی ما جبهه‌ی اسلام است و با سرافرازی و غرور از بندگی خدا در جهان فریاد می‌زنیم که ما در مغزمان جز ادای تکلیف نمی‌پروریم و در بازوان‌مان جز نیروی خدا نمی‌بینیم و هرگز و حتی برای هر چند لحظه‌ای کوتاه هم، شکست و هزیمت را باور نکرده‌ایم.

خدایا! چند سال است به جستجوی شهادت در معرکه‌ی حق هستم و جز رضای تو را نمی‌خواهم. چه بارها که برای آمدن به خوزستان و یا غرب به خون نشسته و زمین و زمان را به هم دوخته‌ام؛ اما سعادت پیوستن به یارانت را نیافتم و به غوطه‌ور شدن در اقیانوس مخلصانت موفق نشدم.

به شهیدان و خانواده‌ی آنان احترام بگذارید، این شهیدان و خانواده‌ی آن‌ها ذخایر ما در روز قیامت‌اند، حق آنان را به‌جای آورید. با جان و دل شعر عظمت شهیدان را بسرایید.

به قدرت خدا، شما از خدا بخواهید ای عزیزان! در درگاه ربوبی، قدم‌هایمان نلرزد.

دستان‌مان سستی را هرگز احساس نکند و افکارمان را حتی لحظه‌ای در پیش پایمان به استقبال ننهد.

شما می‌دانید اگر تنها مسئولیت خونتان و تنها مسئولیت انقلابمان می‌بود. آهنین اراده‌ترین مردان را به زانو می‌نشاند. من با شما چه بگویم؟ چه دارم که بگویم؟ جز بر خاک تربت گلگون‌تان و یا بر غبار هجرت بی‌بازگشت‌تان سرشک غم ایثار کنم. شهیدان! خاطرات‌تان را چگونه به فراموشی بسپارم؟ غم سنگین داغ‌تان را با چه دارویی التیام بخشم و کیست که جای شما را در آتشکده‌ی قلبم بگیرد؟

عزیزان! آوای قرآنتان درسم بود با رفتار و کردارتان معلمم بودید. با چه رویی در حضورتان سر برگیرم از شرم و خجالت از سیمای منورتان را چه سان پنهان کنم که لحظه‌ای را در ادای دِین‌تان استوار نبودم. داستان شیوای مهرتان و قصه غم‌بار هجرتان را با که بگویم که بزرگی و شرافت شما را و دل شکسته اسلام ما را فهم کنند. سلام خدا و رحمت بی‌منتهی بر شما باد!

بر برادرانم است که راه شهیدان را پی‌ گیرند و لغزشی بر خود راه ندهند.

هرگز سست نشوید و هرگاه سستی کردید، آیات نصرت و پیروزی قرآن را بخوانید و روی آن‌ها تأمل کنید. سعی کنید آن‌ها را یک‌جا گرد آورده و همیشه با خود داشته باشید.

به درستی که جهاد دروازه‌ای از دروازه‌های بهشت است و خدای تعالی آن را به خاص اولیاءاش منحصر فرموده است.

ما فرزندان امام‌حسین(ع) با عشق، فریاد و با ایمان می‌جنگیم و بر این جنگ‌مان افتخار می‌کنیم. چون کوه بنیان در بستر ایمان نهاده و قامت بر راستای اسلام افراشته‌ایم و دیدگانمان جز افق دور، منظری را قرارگاه نمی‌گیرد. در راه صفا و خلوص و آمادگی از برای رزم، راه افتاده‌ایم و گام در شاه‌راه مبارزه نهاده‌ایم.

در سر ما، جز عشق خدا و محبت حضرت ولی‌عصر (عج) و دلبستگی به عظمت اسلام چیزی نیست و این راه بعد از من هم و بعد از ما هم هم‌چنان باز است و رهرو می‌طلبد. بدانید که سعادت، عزت و شرافت جز در طی مسیر جهاد فی‌سبیل‌الله نیست.

اگر جسدم را یافتید، همچون دیگر شهیدان در قطعه‌ی شهدا دفن کنید و اگر نیافتید هرگز دنبال باقیمانده‌ی آنچه را که در راه خدا داده‌اید، نباشید. ای کاش پیکرم در راه دین تکه‌تکه شود و هر تکه جان گیرد تا لذت پاره پاره شدن تن برای خدا را مجدداً احساس نماید.

داستان، مجاهدان راه خدا و سفره‌ی نعمت رسیدن به سعادت است.

انتهای پیام/