ایران امن‌ترین آسمان خاورمیانه را دارد/ 3 هزار و 700 نقطه‌ی پدافندی داریم

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، «پدافند امروز در اولویت اول است»؛ جمله‌ای که فرمانده معظم کل قوا توسط آن جهت‌دهی و سیاست کلی نیروهای مسلح را در مقابله با تهدیدات تعیین فرمودند. از طرفی با توجه به اینکه مهم‌ترین تهدیدات جمهوری اسلامی ایران به اذعان فرماندهان و کارشناسان نظامی، تهدیدات هواپایه است، حوزه پدافند هوایی برای مقابله با آن تهدیدات از اهمیت بسیاری برخوردار خواهد بود. 

 

همه نیروهای چندگانه ارتش و سپاه دارای بخش‌های پدافندی هستند و دهم شهریورماه سال 1387 بود که با تدبیر و فرمان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، فرمانده معظم کل قوا، قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا(ص) برای هماهنگی این بخش‌ها در سطحی فراتر از ارتش و سپاه تشکیل شد. قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا(ص) علاوه بر بحث مقابله با تهدیدات هوایی و رصد آسمان کشورهای همجوار برای پیشگیری از اقدام احتمالی دشمنان، وظیفه تامین امنیت پروازهای مسافری و تجاری را نیز بر عهده دارد و در این کار به‌قدری موفق عمل کرده که توانسته است لقب «امن‌ترین آسمان خاورمیانه» را به ایران اختصاص دهد.

 

البته دستیابی به این لقب به پشتوانه تلاش شبانه‌روزی و بدون تعطیلی کارکنان قرارگاه و چشمان بیدار راداری و تیغ‌های آبدیده موشکی پدافند هوایی صورت گرفته است. امیر سرتیپ فرزاد اسماعیلی، دومین فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا(ص)، بهمن ماه سال 89 با حکم فرمانده معظم کل قوا به این سمت منصوب شد که باید او را جوان‌ترین فرمانده نیروهای مسلح در این سطح معرفی کرد. این جوانگرایی در سطوح مختلف قرارگاه، دستاوردهای متنوعی داشته است. در ایام سالروز تشکیل قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا، به منظور بررسی توانمندی‌ها و برنامه‌های این قرارگاه با امیر اسماعیلی به گفت‌وگو نشستیم.

ابتدا درباره نامگذاری روز پدافند هوایی و اینکه پدافند از چه سالی و به چه دلیلی از نیروی هوایی ارتش جدا شد، نکات خودتان را بفرمایید، همچنین مشخص کنید این تغییرات تا چه میزان توانست توان پدافند را بالا ببرد؟

بسم الله الرحمن الرحیم. پدافند هوایی از قبل در ارتش حضور داشت، بخشی از آن در نیروی زمینی بود و بخشی هم در نیروی هوایی ارتش. بعد از تشکیل سپاه، پدافند هوایی در نیروی هوافضای سپاه هم ایجاد شد. طبیعتا بعد از 8 سال دفاع‌مقدس و اتفاقاتی که در آن زمان افتاد، اهمیت پدافند هوایی نشان داد باید هماهنگی و انسجام داشت و البته علاوه بر موارد یاد شده، باید یکپارچگی هم داشت. تهدیدات کشور در زمان 8 سال دفاع‌مقدس از سمت‌های محدودی صورت می‌پذیرفت یعنی از سمت شمال غرب، غرب یا جنوب غرب بود البته تهدیدات خیلی جزئی هم از سمت خلیج فارس بود که خیلی زود هم در آن مقطع تمام شد اما امروز که با هم صحبت می‌کنیم تهدیدات 360 درجه‌ای است. 

 

تهدیدات 360 درجه‌ای به این معنا نیست که ما بگوییم خدایی نکرده کشورهای همسایه ما برای‌مان تهدید هستند، خیر! اما فضای کشورهای اطراف ما بعضا خوب کنترل نمی‌شود و آن را در اختیار کشورهای فرامنطقه‌ای و استکبار می‌گذارند یا اینکه بالاخره یک معاهده و قراردادهای نظامی دارند و بخشی از سرزمین یا پایگاه‌های نظامی خودشان را در اختیار کشورهای فرامنطقه‌ای می‌گذارند که این موجب می‌شود کشورهایی که هزاران مایل دورتر از ما هستند عملا در کنار کشور ما قرار گیرند.

 

بنابراین منظور ما کشورهای همسایه و دوست و برادر نیست بلکه منظور ما مراقبت بیشتر است. بارها هم گفته‌ایم ما حکم باغبانی را داریم که یک باغ پر از گل دارد و یک باغبان هم در همسایگی ماست لذا هر دو باغبان باید تلاش کنند باغ‌شان دچار آفت نشود و این آفت، همان کشورهای فرامنطقه‌ای هستند که نباید در اینجا حضور داشته باشند و حالا که در باغ  و فضا و محیط پیرامونی ما هستند، ما هم سعی می‌کنیم آفت به مرزهای ما نفوذ نکند. پس این آفت‌زدایی به این دلیل 360 درجه است. افتخار این را داریم که اعلام کنیم آن 400 نقطه پدافندی که در زمان 8 سال دفاع‌مقدس داشتیم امروز به 3 هزار و 700 نقطه رسیده است. ما سال  گذشته گفتیم امسال به 3600 نقطه می‌رسیم ولی 3700 نقطه ایجاد کردیم و شاید دو- سه ماه دیگر این رقم به 3750 نقطه برسد. البته برنامه ما این است که این رقم را به 5 هزار نقطه دفاعی برسانیم که تا 360 درجه ایران را پوشش کامل بدهیم.

به هرحال از قبل پدافند هوایی در سازمان‌ها و نیروهای متعددی وجود داشت و سال 87 به دستور فرماندهی معظم کل قوا، قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا(ص) به منظور تقویت هم‌افزایی، تمرکز قوا، انسجام، هماهنگی و وحدت فرماندهی و یکپارچگی تشکیل شد. دلیل اینکه معظم‌له اسم قرارگاه را پدافند هوایی لحاظ کردند این بود که بتواند از پتانسیل بخش‌های لشکری و کشوری استفاده کند. در بخش لشکری از نیروهای ارتش مثل نیروی هوایی و هواپیماهای جنگنده آن استفاده و آنها را هدایت و با آنها تمرین می‌کنیم.

 

در نیروی زمینی در بخش ارتفاع پست توپخانه‌ای، موشکی یا دیده‌بان بصری هوایی از ظرفیت‌شان استفاده می‌کنیم. در نیروی دریایی نیز از دیده‌بان شناور، دیده‌بان ساکن، توپ‌های شناور و توپ‌های ساکن برای بحث پدافند هوایی استفاده می‌کنیم.  بخشی از کشور را هم به عنوان ماموریت تحفیظی به پدافند هوایی سپاه واگذار کردیم و همه این نیروهای ارتش و پدافند هوایی سپاه در کنترل عملیاتی شبکه یکپارچه قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا در حال فعالیت هستند.

بخش عمده‌ای از فعالیت پدافند هوایی توسط نیروهای بسیج مردمی انجام می‌شود و آنها هم بعضی از پست‌های دفاع هوایی را پوشش می‌دهند. همچنین از بسیاری از مراکز نیروی انتظامی قهرمان هم برای بحث‌های دفاع هوایی استفاده می‌کنیم. با توجه به وسعت جمهوری اسلامی و اینکه ما از هر 4 فصل برخوردار هستیم، می‌توانیم‌ گسترش‌های متعدد از نظر کمی و کیفی داشته باشیم. لذا تجارب 8 سال دفاع‌مقدس کشور را بر آن داشت تا قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا(ص) به عنوان یک ستاد تخصصی و متفکر دفاع هوایی تشکیل شود و همه پتانسیل دفاع هوایی را در بخش‌های دفاعی یکپارچه کند، ضمن اینکه ما بخش‌های کشوری مثل اورژانس را داریم که آمبولانس هوایی دارند و همچنین بخش‌های تحقیقاتی و سمپاشی را داریم؛ بخش‌های سمپاش زمینی و هوایی برای مزارع کشاورزی.

 

ما در حوزه هوایی هواپیماهای مسافری داخلی و عبوری یا همان ترانزیت را هم داریم. هیچ کدام این پرنده‌ها از ماموریت دیگری مطلع نیست و همه این اطلاعات در اختیار پدافند هوایی است و پدافند هوایی ضمن اینکه باید امنیت این پرنده‌ها را حفظ کند، باید ایمنی نقاط حساس و حیاتی کشور مثل سدها، نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌ها، مناطق هسته‌ای و حساس را هم فراهم کند.  در حقیقت هماهنگی و حفظ امنیت بین یگان‌های پروازی نظامی و یگان‌های پروازی تجاری کار قرارگاه پدافند هوایی به عنوان ستاد تخصصی پدافند هوایی کشور است.

قرارگاه پدافند هوایی سال 87 تشکیل شد و تا امروز که در حقیقت نهمین سالگرد تشکیل قرارگاه پدافند هوایی و تفکیکش از نیروی هوایی ارتش است، ما شاهد این هستیم که اولا در نقاط استقراری به عدد 3700 نقطه رسیدیم و در بحث کیفیت هم که عرض کردم دیگر مثل 8 سال دفاع‌مقدس نیست که اگر هواپیمایی به ما حمله‌ور شود، رادار ما سفید بشود یعنی رادار ما دیگر آن را نبیند، ما امروز از طیف‌های فرکانسی متنوع و متعدد استفاده می‌کنیم.  اگر ما چه موشکی و چه راداری، فقط در یک طیف فرکانسی فعالیت کنیم، طبیعتا دشمن می‌تواند خودش را مطابق آن تنظیم کند و همانطور که اطلاعات ما را کسب می‌کند، روی آن فرکانس، فرکانس دیگری بفرستد و جنگ الکترونیکی قوی انجام دهد.

 

این یعنی سفید کردن رادار یا مختل کردن سیستم موشکی. ولی وقتی شما از سیستم با طیف فرکانس متنوع استفاده می‌کنید آن موقع اگر قرار است علیه همه این طیف‌ها توسط دشمن، جنگ الکترونیک انجام شود، آن هواپیمایی که می‌خواهد این کار را بکند، باید یک سیستم جنگ الکترونیک زیرش نصب باشد که 5 برابر حجم خود هواپیما باشد که ممکن نیست و اگر هم بتواند این کار را کند و از نظر عقلانی هم درست باشد [که درست نیست]، رادار و سیستم خودش هم مختل می‌شود چون بالاخره خودش هم در یکی از این طیف‌ها کار می‌کند، پس قرارگاه پدافند هوایی، به عنوان یک ستاد تخصصی آمد که این کارها را بکند. 

 

در بخش کشف و شناسایی هم یک کشف و شناسایی حرفه‌ای را دنبال می‌کنیم که بتواند در همه طیف‌های فرکانسی کار کند و البته قابلیت‌های کارآمد در مقابله با تهدیدات جنگ الکترونیک را نیز دارا باشد. در میان کشورهای دنیا، غربی‌ها بیشتر در باند UHF کار می‌کنند، شرقی‌ها بیشتر در باند VHF و معمولا کشورهای مستکبر برای دست بلند از HF استفاده می‌کنند و هیچ‌گاه اینها را تلفیقی استفاده نمی‌کنند. اگر یک بررسی کنند، همه خواننده‌های محترم روزنامه شما، خواهند دید هیچ کشوری به خاطر هزینه و از آن مهم‌تر آموزش از همه این باندها در کنار هم استفاده نمی‌کند.

 

آموزش افراد برای استفاده از سیستم‌های باندهای فرکانسی مختلف مستلزم یک آموزش حرفه‌ای است که هم هزینه زیاد و هم تکنولوژی پیچیده‌ای را می‌طلبد. از طرفی هم استقرار سیستم‌ها باید به‌گونه‌ای باشد که همدیگر را اشباع نکنند و باندهای فرکانسی همدیگر را اشتباه نگیرند چون اینها در یک جایی بر یکدیگر همپوشانی دارند.

 

لذا این موارد و آموزش یک نفر که از همه سیستم‌ها آگاهی داشته باشد شاید بیش از 30 سال به طول بینجامد اما امروز در پدافند هوایی این زمان در طول این 9 سال مرحله به مرحله ایجاد شده و مهم‌تر از همه اینها، یکپارچگی آن است.  ببینید! چطور می‌شود پدافند هوایی در سپاه با آن ادبیات، پدافند هوایی در ارتش با یک ادبیات دیگر، پدافند هوایی در ناجا و در بسیج با یک ادبیات خاص و امنیت هوایی در بحث کشوری با ادبیات‌های ویژه خودشان یکپارچه و هماهنگ ایجاد شود و شما شاهد هیچ حادثه هوایی نباشید.

 

این فقط و فقط با سیستم یکپارچه فرماندهی و کنترل قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا(ص) ممکن است.  این سیستم یکپارچه قبلا به شکل آنالوگ و دستی بود که هم زمان بیشتری را صرف می‌کرد و هم دقت پایین‌تری داشت اما با سیستم یکپارچه فرماندهی و کنترل در قرارگاه پدافند هوایی که تمام سیستم‌های فرماندهی و کنترل سایر سازمان‌ها به عنوان زیرسیستم‌ها و سیستم فرعی به آن متصل شدند، امروز شاهد یک تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری بموقع در زمان خودش هستیم.

 

به عنوان مثال ما هواپیمای عبوری با ارتفاع 43 هزار پا داشتیم که از اروپا وارد فضای کشور و در قلب ایران دچار وضعیت اضطراری شد که با هماهنگی و هدایت ما در فرودگاه کرمان به زمین نشست در حالی که همان زمان بیشمار هواپیماهای مسافری داشتیم که از بخش شمال شرق به جنوب غرب یا برعکس شمال به جنوب در حال پرواز بودند. وقتی هواپیمایی با ارتفاع 43 هزار پا قصد نشستن داشته باشد یعنی دارد ارتفاعش را کم می‌کند و با هواپیماهای دیگری که در حال پرواز هستند بالاخره در یک نقطه تلاقی دارد و از طرفی هواپیماهای جنگنده در پایگاه‌های نیروی هوایی ارتش و سپاه و پهپادها و بالگردهایی را داریم که هر روز پرواز می‌کنند اما به هیچ عنوان هیچ پروازی به خاطر پرواز دیگر لغو نمی‌شود. 

 

تمام مشاهدات پرنده‌های باسرنشین، بی‌سرنشین، فرامنطقه‌ای، داخلی و عبوری در طول سال 95 توسط شبکه یکپارچه انجام شد و این سیستم فرماندهی و کنترل برای بیش از یک و نیم میلیون فروند هواپیما بوده است. حتی در خود آمریکا هم این گیت پروازی نیست و من بررسی کرده‌ام در کشورهای اروپایی هم این گیت پروازی نیست.  مهم‌تر این است که وقتی هواپیمای خارجی قصد عبور از کشور شما را دارد باید به  حریم‌های مناطق حساس و حیاتی  کشور شما احترام بگذارد، لذا ایجاد تمکین برای هواپیمایی که ارتفاع بالایی دارد و در حال گذر است یک تکنولوژی خاص و یک برتری نظامی ویژه می‌خواهد که هم با خشونت با آن صحبت نشود که مطرح کنند جمهوری اسلامی ایران یک کشور صرفا نظامی است و هم وا داده نشود.

 

با همین روش بارها اخطار داده شده حتی به هواپیماهای عبوری و آنها تمکین کردند همچنین بارها به هواپیماهای فرامنطقه‌ای اخطار داده‌ایم و آنها مجبور به تمکین بودند و دیدند اگر تمکین نکنند از قوه قهریه استفاده می‌شود. حالا همه اینها را کنار هم بگذارید، می‌بینید سازمان بین‌المللی هوانوردی، لقب امن‌ترین آسمان خاورمیانه را به جمهوری اسلامی ایران می‌دهد. از بعد جهانی مدال و پلاک برای سیستم نظامی و پدافند هوایی جمهوری اسلامی ایران، همین لقب امن‌ترین آسمان خاورمیانه است.
 

بعد از ظلم‌ها و جفاهایی که به یمن شد، با توجه به اینکه سیستم نظامی یک کشور از دولت و سیستم تجاری آن کشور جدا نیست لذا ما نمی‌توانیم با دنیا یک بام و دو هوا باشیم،  به عنوان مثال همانطور که می‌گوییم آمریکا، استکبار جهانی است، همانطور هم اجازه عبور هواپیماهای حتی مسافری آمریکا از فراز جمهوری اسلامی ایران را هم نمی‌دهیم زیرا با سیاست‌های دولتش مخالفیم.

 

لذا همین مساله درباره خیلی از کشورهایی که به یمن ظلم می‌کنند هم هست. البته مماشات و مدارا شد تا جایی که یکی از مسؤولان سعودی مطرح کرد ما ظرف 4 ساعت می‌توانیم آسمان جمهوری اسلامی ایران را تسخیر کنیم! بعد از آن پدافند هوایی وارد عمل شد و گفته شد هواپیماهای سعودی به هیچ عنوان حق عبور از فضای جمهوری اسلامی ایران را ندارند؛ تا همین مباحث حج که آن هم به صورت مقطعی و برای هواپیماهای خودمان است.

 

ما این حق را برای خودمان مسلم می‌دانیم. درباره قطر هم باید بگویم قطر یک معادله‌ای با عربستان داشت اما به دلایلی در واقع به قطر هم به نوعی بابت حرف حقی که درباره حقانیت جمهوری اسلامی زده بود داشت ظلم می‌شد و ما هم صلاح دانستیم میزان پروازهای قطر از آسمان ایران افزایش یابد. البته قرارگاه پدافند هوایی در این موارد هیچ گاه به صورت خودسر عمل نکرده است.

 

ما از سلسله مراتب اجازه می‌گیریم و در نهایت به حضرت آقا، فرمانده معظم کل قوا می‌رسد و همه اینها را هم با رعایت مسائل امنیتی انجام می‌دهیم. لذا حجم پروازهای ورودی قطر از فضای جمهوری اسلامی ایران را آزاد کردیم و آنها هم فراغ بال و وسعت عمل پیدا کردند و همیشه هم در مجامع این را مطرح و از جمهوری اسلامی ایران تشکر می‌کنند.

من مثال پارکینگ را برای شما می‌زنم. شما بهترین پارکینگی که می‌شود را در نظر بگیرید که بهترین خودروهای روز دنیا در آن مستقر باشد. چند تهدید برای این پارکینگ متصور است. مهم‌تر از همه اینکه این پارکینگ اگر از خودروهای گران‌قیمت مملو شود، خیلی باید مراقب باشند در جابه‌جایی خودروها به همدیگر برخورد نکنند. از نظر تحلیلگران نظامی و دفاعی، حکم این همه سلاح و تجهیزات در کشوری مثل عربستان که دوسومش بیابان است و چند پایگاه فعال بیشتر ندارد، همین است.

 
سعودی‌ها با پول مردم عربستان و پول نفتی که متعلق به آیندگان عربستان است تجهیزاتی می‌خرند که نمی‌توانند حتی از آن در راه صحیحش استفاده کنند. حالا فرض را بر این بگذاریم که اگر بتوانند از این حجم هواپیما علیه کشوری مثل جمهوری اسلامی ایران استفاده کنند، آنها جمهوری اسلامی ایران را می‌شناسند، عمق استراتژیک خودشان و عمق استراتژیک ما را می‌دانند. ما هیچ وقت با کشوری مثل  عربستان، وارد رجزخوانی نمی‌شویم اما اگر رجزخوانی کنند، پاسخش را می‌دهیم.

ببینید! مردم عربستان مسلمانند و ما آنجا مکه و مدینه را داریم لذا هم برای اماکن متبرکه؛ هم برای ملت مسلمان آنها احترام قائلیم اما اگر رژیم سعودی بخواهد وارد بازی سیاست‌های  مخرب آمریکا مشابه کاری که با یمن کردند، شود، باید بداند ما یمن و خیلی از کشورهای دیگر نیستیم. ما پاسخش را در جا می‌دهیم. ما هواپیمای اربابش که به او سلاح فروخته را در همین جمهوری اسلامی ایران نشاندیم و 7 ساعت هم نگه داشتیم، آمریکا می‌توانست ظرف کمتر از 10 دقیقه وارد یک رزم با ما شود اما چرا نشد؟ زیرا می‌دانست به ضررش است و فایده‌ای برایش ندارد.

 

مطمئن باشید آمریکا هیچ منفعتی در درگیری با جمهوری اسلامی ایران عایدش نمی‌شود. در ایران هیچکس با سیاست‌های آمریکا موافق نیست. اگر آمریکا حمله نمی‌کند چون واقعا جرأت نمی‌کند. اگر بخواهد این کار را کند باید خیلی هزینه بدهد. تمام پرنده‌های آمریکایی که از تکنولوژی روز بهره می‌برند در دید رادارهای ما هستند.

 

تکنولوژی‌ای که آمریکایی‌ها در F22 دارند در F35 به کار بردند، در U2 و RQ4 و MQ1 به کار بردند، کدامش پنهان مانده است؟ همه این مدل پرنده‌ها از پدافند هوایی اخطار دریافت کرده‌اند، اخطار یعنی اعلام موقعیت جغرافیایی هواپیما به خودش. یعنی به خلبان آن بگویی دقیقا در این طول و عرض جغرافیایی هستی، او هم در سیستمش نگاه می‌کند و می‌بیند درست است. 

 

نوع تاکتیک هواپیماها فرق می‌کند اما سیستم پنهان‌کاری‌شان یکی است، لذا F22 و F35 هم همینطور است. مهم این است که شما می‌دانید این هواپیماها کجا و برای چه هستند و تا کجا می‌توانند در فضای بین‌المللی اقدام کنند. لذا اگر پا را فراتر از آن بگذارند در مقابل‌شان اقدام می‌شود. حتی تعداد این جنگنده‌ها و هواپیماهای فرامنطقه‌ای برای پدافند هوایی مشخص است، اینکه چه تعداد از اینها از اروپا به پایگاه‌های عربی و در چه تاریخ و چه زمانی رفته‌اند؛ همه اینها رصد می‌شود و آنها هم این موضوع را می‌دانند چون سیستم‌های آنها هم کشف می‌کند. ما معتقدیم امنیت خلیج همیشه فارس با مشارکت کشور‌های منطقه‌ای همجوار خلیج‌فارس محقق می‌شود و حضور کشور‌های فرامنطقه‌ای وضعیت امنیتی منطقه را پیچیده و بغرنج می‌کند.
 

ببینید! شما وقتی به یک هواپیمای مسافری کاملا تجاری اخطار می‌دهید که مثلا دارید از روی نیروگاه فلان یا مرکز هسته‌ای فردو رد می‌شوید و باید آن را تصحیح کنید، آن هواپیمای تجاری که مسافر داخلش است و خودش مجهز به هیچ سیستم و سلاحی نیست اگر بداند شما برای حرفی که می‌زنید هیچ پشتوانه دفاعی ندارید و بلوف می‌زنید، دقیقا از قلب مرکز هسته‌ای عبور می‌کند و اگر بداند جدی است، مسیرش را اصلاح می‌کند.

 

به همین صورت هم هواپیماهای نظامی تمکین می‌کنند چون می‌دانند پشت اخطار شما یک سیستم دفاعی بسیار مقتدر است. این سیستم دفاعی هم موشکی و هم هواپیماهای جنگنده و هواپیماهای بدون سرنشین با سرعت بالاست. ما امروز به هواپیماهای بدون سرنشین با موتور جت هم مجهز شده‌ایم. لذا وقتی این عقبه را می‌بینند، خیلی باید دیوانه باشند که ریسک کنند. 

 

باز هم مثال می‌زنم! هواپیمای ایساف با ارتفاع 33 هزار پا از شرق کشور وارد شد و تا زمان خروجش از جنوب کشور اگر می‌خواست ارتفاع کم کند برایش خیلی سخت‌تر بود تا اینکه راحت عبور کند اما چطور می‌شود که فرود می‌آید؟ قطعا با صرف 4 اخطار که نمی‌نشیند، حتما اقدام ما را می‌بیند و قطعا در تمام سیستم‌هایش آن هشدارهای سیستم‌های موشکی داپلر و سیستم‌های درگیری را دریافت می‌کند که مجبور به فرود می‌شود.

 

این در قبال همه هواپیماهای جنگنده و شناسایی فرامنطقه‌ای داخل منطقه است.  یعنی در بخش ارتفاع پایین، در بخش ارتفاع متوسط و ارتفاع بالا با توجه به تهدید و با توجه به تعریف تاکتیک دفاع هوایی، بخش‌هایی از این موضوع را به پدافند هوایی سپاه سپردیم و  بخش‌هایی را خودمان انجام می‌دهیم. در حوزه تحقیق و تولید سامانه‌ها نیز امروز اگر ما اس300 را داریم در کنارش سامانه موشکی برد بلند ایرانی را هم تقریبا رو به اتمام داریم.

 

همچنین در کنارش سامانه «سوم خرداد» سپاه را داریم، از سوی دیگر سامانه تلاش 2 با موشک صیاد 3 را داریم که چندی پیش رونمایی شد. همه اینها با هم متفاوتند.  شما یک سیستم موشکی یا تولید یا خریداری می‌کنید و می‌گویید برد موشک این سامانه 50 کیلومتر است، حالا اگر بخواهید با همین سیستم موشکی یک موشک 50 کیلومتر و یک موشک با برد 100 کیلومتر داشته باشید، هم  حجم سیستم شما را زیادتر و سنگین‌تر می‌کند و هم تکنولوژی آن کلا تغییر می‌کند و شما باید لانچر برد بلند داشته باشید.

 

امروز سامانه موشکی تلاش ما اینگونه است. یعنی اگر برد X کیلومتر دارد نمونه دیگرش برد 2X دارد و متحرک است و در رزمایش می‌بینید سامانه تلاش، 2 موشک با 2 برد متفاوت شلیک می‌کند.  تصور کنید دشمن سیگنال برد مثلا X کیلومتر را از سامانه شما دریافت می‌کند اما شما تشخیص می‌دهید دست بلند را شلیک کنید. باید در فضای دفاع هوایی اینگونه کار کرد. بنابراین نه‌تنها ما در بخش دفاع متوسط یا بالا یا پایین در مقطع‌های خودشان کار کردیم بلکه در بعضی موارد این سامانه‌ها را با هم، همپوشان کردیم. یعنی سیستم موشکی برد متوسط را به برد بالا تلفیق و سامانه برد بالا را 2منظوره کردیم که از یک سیستم 2 منظوره استفاده شود؛ هم برای ایجاد فضای ابهام برای دشمن و هم برای دستیابی به نتیجه خوب و این اتفاق در قرارگاه پدافند هوایی افتاده است.
 

سامانه موشکی اس300 هم الحمدلله سال گذشته وارد کشور شد. درباره اس300 هم اینطور نبود که دفاع هوایی ما فقط وابسته به آن باشد، البته بله! دفاع هوایی ما را قوی‌تر کرد ولی وابسته به آن و ضعیف‌تر نبودیم زیرا شاهدیم همه افتخاراتی که برای پدافند هوایی رخ داده مربوط به قبل از ورود اس300 به کشور بود. سامانه اس300 هنوز بخش گارانتی را سپری می‌کند اما در عین حال که در بخش گارانتی آن هستیم، طرف مقابل را مجاب کردیم این سامانه در معابری که ما می‌دانیم مستقر شود تا هم گارانتی فنی آن طی شود و هم گارانتی عملیاتی تا ما در صحنه عمل بدانیم چکاره هستیم. الحمدلله نتیجه خوبی گرفتیم و بخش‌های عظیمی از کشور را تحت پوشش قرار می‌دهد. 

 

واقعا بسیاری از هواپیماهایی که قبلا رجز می‌خواندند الان به حالت سکوت هم باید هنگام عبور از کنار جمهوری اسلامی ایران احتیاط کنند، چون رجزخوانی‌های‌شان بیشتر دیوانگی و بی‌عقلی محسوب خواهد شد. در کنار اس300، سامانه‌های برد بلندمان مثل «تلاش»، «باور» و دیگر سامانه‌ها، قدرت مضاعفی به دفاع هوایی ما داده اما در این نقطه ساکن و متوقف نمی‌شویم و در همین زمان که با شما صحبت می‌کنم بخش‌های تحقیقاتی ما مشغول طراحی سامانه‌های برد بلند راداری، برد بلند موشکی، تلفیق فرکانسی و... هستند که ان‌شاءالله سال دیگر باز هم به توفیقات خوبی می‌رسیم.
 

اس300 الان هم عملیاتی است اما وقتی یک محصولی به کشوری فروخته می‌شود درباره بخش‌های فنی آن و عملکردش باید مانند آنچه در روسیه نشان داده شده در جمهوری اسلامی ایران تحویل شود که همان گارانتی است. در همه دنیا همینطور است اما درباره این سیستم دفاعی نه‌تنها دوره گارانتی را سپری می‌کنیم بلکه حتی دوره عملیاتی واقعی و میدانی را نیز سپری می‌کنیم. ما در تست سامانه اس300 کاری را انجام دادیم که خود روس‌ها هم انجام نداده‌اند و آن انهدام موشک زمین به زمین با سرعت بسیار بالا بود. سال گذشته این کار را در کویر مرکزی انجام دادیم.
 

اولا کمک‌های جمهوری اسلامی به کشورهای مسلمان تحت ظلم قرار گرفته، کمک‌های مستشاری است و پدافند هوایی هم استراتژی‌اش دفاع هوایی از جمهوری اسلامی ایران است اما تمام سامانه‌های‌مان و افرادمان آمادگی دارند بلافاصله هر زمان که حضرت آقا تشخیص دهند آنها را ببریم و در هر نقطه‌ای که ایشان صلاح بدانند با تاکتیکی که تهدید رادر نطفه خفه کند، مستقر کنیم و نتایج خوبی بگیریم. همانطور که در نبرد‌ها، گروه‌های مقاومت نتیجه زمینی خوبی گرفتند و می‌بینید داعش واقعا از هم متلاشی شده است، این مبحث در بعد هوایی هم ممکن است، لذا هرگاه حضرت آقا اراده کنند این اتفاق هم می‌افتد. پس آمادگی‌اش هست ولی فعلا زمانش نیست.
 

شرایط بسیار خوبی دارد، وقتی سیستم موشک اس300 پهپادی را منهدم می‌کند، قطعا بدانید این پهپاد قدرت دست وپنجه نرم کردن با موشک اس300 را دارد. شما هیچ وقت یک پهپاد معمولی را برای اس300 پرواز نمی‌دهید. در بعد پهپاد امروز ما نه‌تنها در بخش هدف و شناسایی بلکه در بخش درگیری هم توان خوبی داریم و از پهپادهای پیستونی و جت نتایج خیلی خوبی گرفتیم و در نقطه خوبی هستیم.
 

پهپادهای از جنس کوادکوپتر معمولا رجیستری نمی‌شوند و به صورت قاچاق وارد کشور می‌شوند. در دسترس عموم هم هستند و هر کسی می‌تواند آن را خریداری کند ولی اگر از آثار سوء این کار مطلع باشند قطعا بدون آگاهی آن را در فضای شهر پرواز نمی‌دهند. فکر کنید در تهران بزرگ یک کوادکوپتر از بالای یک برج با ارتفاع 50-40 متر پرواز کند و ارتفاع بگیرد؛ این ارتفاع به 300-200 متر می‌رسد.  آیا این سوال پیش نمی‌آید که چرا روی ساختمان‌های بزرگ چراغ چشمک‌زن می‌گذارند؟ مگر ارتفاع آن چراغ چشمک‌زن چقدر است؟ حال تصور کنند کوادکوپتر خیلی بیشتر از آن ارتفاع بگیرد. این واقعا برای بالگردها و هواپیماهایی که قصد پرواز در تهران بزرگ را دارند خطرساز است.

در تهران ارتفاع هواپیما اینقدر کم می‌شود که پرواز کلاغ یا گنجشک یا کبوتر در نزدیکی محل نشستن یا برخاستن هواپیمای مسافری مضر است و ممکن است موتور آن را از کار بیندازد و سقوط کند یا حداقل دچار وضعیت اضطراری شود. از طرفی وقتی کوادکوپتر را با یک سیستم الکترونیکی که 6-5 برابر یک کلاغ و کبوتر است به پرواز درمی‌آوریم فکر نکنیم این پرنده حتما در کنترل ما قرار می‌گیرد، خیلی از امواج بی‌سیم و رادیو می‌تواند این امواج و ارتباط بین کنترل‌کننده و کواد را قطع کند و این پرنده تا زمانی که دستور دیگری دریافت نکند و باتری‌اش اجازه دهد، می‌تواند پرواز کند و ساکن بایستد.

 

حال تصور کنید بخواهد به خاطر جریان باد در مسیر نشست و برخاست مهرآباد قرار بگیرد. ما هرچه می‌گوییم برای سلامت هموطنان عزیزمان است.  یک دست مریزاد هم به دوستان عزیز دفاع هوایی که روز جمعه هنگام نماز جمعه و شلوغ‌ترین وضعیت تهران بزرگ، آن کوادکوپتر را توسط سیستم‌های توپخانه هوایی منهدم کردند، می‌گویم. آن کواد از نظر طول و عرض بازوهایش یک و نیم متر در یک و نیم متر هم نمی‌شد و بازوهایش خیلی باریک بود که منهدم شد. انهدام اینها چه با توپ و چه الان توسط سیستم جنگ الکترونیک برای پدافند هوایی کاری ندارد.  من خواهشم این است یک باشگاه‌هایی ایجاد شود و ما هم حاضریم کمک کنیم تا متقاضیان این حوزه بیایند و در آنجا کوادکوپترهایشان را پرواز دهند.

 

ما حتی پول پرنده‌هایشان را هم می‌دهیم، بیایند مثلا یک نبرد هوایی انجام بدهند و با جنگ الکترونیک به رقابت بپردازند، فضای امن آن را فراهم می‌کنیم. دلیلی ندارد ما خطر کنیم و بعد پشیمان شویم.  آن افرادی هم که آن کوادکوپتر را در تهران پرواز دادند، دستگیر شدند و هنوز دارند جواب مراجع قضایی را می‌دهند، ما هم دوست نداریم این اتفاق بیفتد، آنها آدم‌های شخصی بودند ولی ما نمی‌توانیم از این حق بگذریم. لذا به مردم عزیز توصیه می‌کنم ریسک نکنند، این ریسک، ریسک بالایی است و به جان دیگران گره خورده است، کاش صرف یک پرواز و درگیری هوایی بود، عیبی نداشت ولی صرف اینها نیست و خدای نکرده خطرات جانی بیشتر از اینهاست.

 

منبع: وطن امروز