به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، رحمانی نعیمی در یادداشتی نوشت:
ارتش رژیم صهیونیستی از شامگاه دوشنبه هر چه در چنته دارد به شمال سرزمین اشغالی آورده تا رزمایشی 10 روزه برگزار کند. گفته میشود این بزرگترین رزمایش این رژیم از سال 1998 به این سو است. این رزمایش نور داگان نامیده شده که وامدار نام مئیر داگان است؛ همان کسی که در سال 1998 طراح مانوری برای مقابله با ارتش سوریه بود و 10 سال قبل هم در حمله رژیم صهیونیستی به تأسیسات هستهای سوریه نقش داشت.
حالا به یاد او این رزمایش به راه افتاده، هر چند مقامات نظامی این رژیم تعداد دقیق نیروهای شرکت کننده را اعلام نکردهاند اما ناصر اللحام، رئیس دفتر شبکه خبری المیادین، در صفحه فیسبوک خود از حضور دستکم 30 هزار سرباز صهیونیست در این مانور گفته است. ابعاد این مانور بسیار گستردهتر از مانورهای قبلی است چنان که علاوه بر نیروهای رزمی زمینی، دریایی و هوایی، رژیم صهیونیستی میخواهد در این مانور تجهیزات جدید خود مثل کامیونهای بدون راننده، رباطهای حمل تجهیزات و هواپیماهای بیسرنشین را آزمایش کند و برنامهای برای جابهجایی ساکنان منطقه شمالی سرزمین اشغالی دارد که چیزی حدود 250 هزار نفر را در برمیگیرد. ابعاد گسترده مانور توضیح میدهد که چرا یک سال زمان برای طراحی این رزمایش لازم بود تا اینکه رژیم صهیونیستی بتواند تمام امکانات خود را برای یک درگیری احتمالی با حزبالله مورد آزمایش قرار بدهد.
اولین و مهمترین اتفاق در این رزمایش تفاوت آن با رزمایشی است که حدود 20 سال قبل انجام شد. بزرگترین رزمایش قبلی بر این مبنا طراحی شد که فرماندهان رژیم صهیونیستی، ارتش سوریه را به عنوان اصلیترین خطر ارزیابی میکردند و به همین جهت هم رزمایش با فرض وقوع جنگی با این ارتش طراحی شد. حالا طراحی رزمایش با تغییری عمده در هدف آن انجام شده، به نحوی که این بار نه ارتش سوریه بلکه درگیری با حزبالله فرض مبنایی در طراحی رزمایش است.
روزنامه صهیونیستی هاآرتص در تحلیل این تغییر در هدف رزمایش به 5/6 سال جنگ داخلی سوریه اشاره میکند که به نظر این روزنامه، فرسایش کامل ارتش سوریه را در پی داشته و به جای آن، حزبالله مبدل به دشمن اصلی شده است. علاوه بر این، حضور رزمی حزبالله در جنگ سوریه نگرانی سران رژیم را به وجود آورده چنان که فرماندهان نظامی آنها معتقدند حزبالله در این جنگ توانسته توان نظامی خود را تقویت کند و ژنرال گادی آیزنکوت، رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی، در این رابطه میگوید: «خطر اصلی برای اسرائیل از ناحیه حزبالله است که از رهگذر جنگ نیروهای این سازمان در سوریه نیز تقویت و زبدهتر شدهاند.» این اعترافی از سوی عالیترین مقام نظامی رژیم صهیونیستی است که نگرش خود را نسبت به حزبالله تغییر داده و آن را مثل 2006 سازمانی نمیداند که میتوان در یک تهاجم نظامی و به سرعت کار آن را تمام کرد.
حزبالله حالا با تجارب به دست آمده از جنگ سوریه مبدل به یک نیروی نظامی سازمانیافته و کارآمد شده که آزادسازی مناطقی در مرز مشترک لبنان با سوریه طی هفتههای اخیر این موضوع را ثابت میکند.
با نگاه به تقویت نظامی و سازمانی حزبالله است که ارتش صهیونیستی مانور خود را نه بر راهبرد تهاجمی، بلکه در قالب تدافعی طراحی کرده و حتی ژنرال تامیر هیمان، فرمانده نیروهای شمالی میگوید، منظور از این رزمایش شکست حزبالله وارد کردن آسیب جدی به آنها نیست بلکه موضوع بر بازداشتن آن یا کاهش تمایلش به جنگ است.
هیمان با این حرف نشان میدهد رژیم او نه تنها هدف رزمایش را تغییر داده و جهت خود را از درگیری با ارتش سوریه به درگیری فرضی با حزبالله سوق داده بلکه در ماهیت درگیری هم تجدید نظر کرده و حالا به فکر دفاع است تا تهاجم. تارنمای وای نت هم با توجه به همین موضوع است که پیام ارتش صهیونیستی به سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزبالله را آمادگی نظامی و بازدارندگی این ارتش میداند که دیگر به دنبال جنگی در آینده نزدیک با آن نیست.
روشن است که نمیتوان این پیام را به طور کامل قبول کرد تا این تصور به وجود بیاید که رژیم صهیونیستی دیگر قصد دستاندازی به جنوب لبنان را ندارد اما از طرف دیگر، نگرانیها در میان فرماندهان رژیم صهیونیستی نسبت به قدرت حزبالله آن قدر است که رزمایش خود را در قالب تدافعی و وجه بازدارنده آن طراحی کنند. این نگرانی تا آن حد است که آنها حتی نسبت به تلفنهای همراه سربازان خود هم حساس بشوند و به نوشته وای نت، رژیم صهیونیستی نگران تسلط حزبالله بر تلفنهای همراه سربازان خود در زمان عملیات حساس نظامی است.
در هر صورت، قدرت حزبالله طی بیش از یک دهه آن قدر است که ماشین جنگی صهیونیستها را در پشت مرز نگه دارد و آن را مجبور کند در بزرگترین رزمایش در دو دهه اخیر تنها به فکر دفاع از خود باشد تا حمله به جنوب لبنان و درگیری با حزبالله.