پیام صلحی که ارتش ایران مخابره کرد

این روزها مار سیاست نظامیان آمریکا که تا دیروز از آستین داعش در راستای مسلمان کشی بیرون میزد؛ از لابه لای ارتش میانمار بیرون آمده تا خون بازی اینان؛ قانون جنگل را به مراتب ارجمندتر و شرافتمندانه تر از قانون اینان نشان دهد.

اینانی که رئیس دولتشان با لابی آمریکا دارنده صلح نوبل شد تا باراک اوباما و هیلاری کلینتون با آغوش باز به استقبالش بروند.

آنان می دانستند که ارتش این رئیس دولت روزی زیر پرچم آمریکا قرار خواهد گرفت تا پروژه مسلمان کشی را به بدترین شکل ممکن برایشان به روی صحنه نمایش ببرد.

یقینا ارتش این کشورها که خود را وارث دموکراسی، حقوق بشر و مفهوم صلح می دانند هیچ بویی از موارد ذکر شده نبرده اند و به محض ورود خدشه به سیاست های دیکته شده شان هیچ اصول انسانی را نمی شناسند و سرها می برند و جوی های خون به راه می اندازند.

اما در این سوی میدان، ایران قرار دارد تا همیشه جبهه به اصطلاح حقوق بشرخواه یک پای تحریم ها علیه ایران را روی پاشنه حقوق بشر بچرخانند و حرف ناحق خود را حق و حرف حق ایران را ناحق به نمایش بگذارند.

یک نمونه بارز این موضوع را می توان در رفتارهای نیروهای مسلح کشورهای به اصطلاح حامی حقوق بشر و ایران دید و به مقایسه نشست.

ارتش میانمار بدون هیچ محدودیتی در حال قطعه قطعه کردن مردم خود است در حالی که اخبار به گوش رسیده حکایت از تعمیق روابط آمریکا و اسرائیل در بعد سیاسی و نظامی با این کشور دارد. اما در این سوی میدان ارتش ایران به نمایندگی از نیروهای مسلح با وجود تمام تحریم های ظالمانه پیش قراول کمک رسانی به آوارگانی می شود که تنها جرمشان مسلمان بودن است.

چند روز پیش رهبر معظم انقلاب در جلسه درس خارج فقه فرمودند که «جمهوری اسلامی باید این افتخار را برای خود حفظ کند که علیه ظلم در هر نقطه از جهان، چه در مناطق اشغالی توسط صهیونیست‌ها، چه در یمن و بحرین و چه در میانمار، موضع صریح و شجاعانه‌ی خود را اعلام کند».

یقینا حرکت ارتش ایران برای رساندن محموله 40 تنی از اقلام زیستی، بهداشتی، درمانی و غذایی که با همکاری سازمان هلال احمر و ستاد کل نیروهای مسلح صورت گرفت نمایشی عینی از از تحقق سخنان مقام معظم رهبری است؛ که ایران همیشه حامی صلح بوده و برای حمایت از مظلوم شجاعانه گام بر می دارد.

یقینا این حرکت ارتش و نیروهای مسلح ایران در همراهی با سازمان هلال احمر یک پیام مهم و اساسی به دیگر ارتش های جهان مخابره خواهد کرد و آن چیزی نیست جز اینکه ارتش در هر کشوری زمینه ساز امنیت مردم خود و دیگر کشورها باید باشد در حالی که ارتش های به اصلاح حامی حقوق بشر تنها ماشین های جنگی به حساب می آیند که برای خون ریزی هیچ حدود و ثغوری را متصور نیستند.

یقینا فجایع رخ داده در میانمار ضرورت ایجاد باز تعریف در ارتش های جهان را بیش از پیش نمایان می سازد و دیگر فصل آن رسیده تا تفاوت های یک ارتش مکتبی با ارتش های سیاسی در معرض قضاوت مردم جهان قرار گیرد.

انتهای پیام/