به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، پایگاههای شکاری را باید سرپنجههای بُران نیروی هوایی در مقابله با تهدیدات دانست که با استقرار در نقاط حساس و مهم کشور وظیفه حراست از آسمان ایران را برعهده دارند.
هشت سال جنگ تحمیلی در حالی آغاز شد که اولین ضربات مهلک و غافلگیر کننده جمهوری اسلامی ایران را خلبانان همین پایگاه های شکاری در دزفول، همدان، تبریز، تهران، اصفهان، شیراز و ... بر پیکر ماشین جنگی عراق وارد کردند.
عملیات کمان ۹۹ (با شرکت ۱۴۰ فروند از جنگندههای ارتش)، حمله به اچ ۳ (به عنوان بزرگترین عملیات هوایی در جهان)، عملیات مروارید (به عنوان نابود کننده نیروی دریایی عراق)، حمله به بغداد (برای ناامن کردن این شهر در آستانه برگزاری اجلاس غیرمتعهدها)، عملیات اوسیراک، حمله به پایگاه ها و تاسیسات نظامی عراق، پشتیبانی از تمامی عملیاتهای بزرگ ایران در جنگ و دهها عملیات و ماموریت دیگر، برگ های زرینی از عملکرد این نیروی پرافتخار است که اولین بیعت کننده نیروهای مسلح با بنیانگذار انقلاب اسلامی در ۱۹ بهمن ماه ۱۳۵۷ نیز بود.
پایگاه های نیروی هوایی در نقاط مختلف کشور را بسیاری افراد با نام شمارههای آن میشناسند، برای مثال پایگاه تهران، به نام پایگاه شکاری یکم، تبریز دوم، همدان سوم، دزفول چهارم و...
هرچند برخی از این پایگاه ها مانند اصفهان و تبریز و همدان از مدت ها قبل به نام شهدای این نیرو نامگذاری شده، اما در سال های اخیر برخی دیگر از این پایگاه ها مانند تهران، چابهار و بندرعباس نیز به نام اسطورههای نیروی هوایی نامگذاری شده اند که در نوع خود یک اقدام مثبت در جهت شناساندن این خلبانان شهید به نسل های آینده است.
در این گزارش، سعی شده به صورت اجمالی زندگینامه برخی از این شهدا که نامشان امروز بر تارک پایگاه های شکاری نیروی هوایی ارتش میدرخشد، مرور شود.
* پایگاه تهران، به نام سیدالاسرای ایران
پایگاه یکم شکاری واقع در تهران و به نوعی پوشش دهنده آسمان پایتخت است که به همین دلیل مهمترین پایگاه هوایی کشور شناخته می شود.
این پایگاه که در ماه های اخیر به نام امیر سرلشکر خلبان شهید حسین لشکری نامگذاری شده، باتوجه به این که در مجاورت فرودگاه مهرآباد قرار دارد وظیفه حراست از تاسیسات صنعتی و نظامی مرکزی و همچنین سرفرماندهی دیگر پایگاهها را بر عهده دارد.
امیر حسین لشکری در سال ۱۳۳۱ در یکی از شهرهای استان قزوین به دنیا آمد و در تیرماه ۱۳۵۶ با درجه ستوان دومی خلبانی فارغالتحصیل شد و در یگانهای نیروی هوایی دزفول، مشهد و تبریز دوره شکاری را تکمیل کرد.
با آغاز جنگ تحمیلی به خیل مدافعان کشور پیوست و پس از انجام ۱۲ ماموریت، در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۵۹ هواپیمای وی مورد اصابت موشک دشمن قرار گرفت و در خاک دشمن به اسارت نیروهای بعثی عراق درآمد.
** اعطای درجه از سوی فرمانده معظم کل قوا به خلبان لشگری
وی به مدت ۱۸ سال در زندانهای این رژیم اسیر بود. در سه ماهه اول دوران اسارت در سلول انفرادی بود و پس از آن در مدت ۸ سال در کنار ۶۰ نفر از دیگر همرزمان در یک سالن عمومی و دور از چشم صلیب سرخ جهانی نگهداری میشد اما پس از پذیرش قطعنامه وی را از سایر دوستان جدا کردند که دوران اسارت انفرادی وی ۱۰ سال طول کشید.
امیر لشکری سرانجام پس از ۱۶ سال اسارت به نیروهای صلیب سرخ معرفی شد و دو سال بعد در ۱۷ فروردین ۱۳۷۷ به خاک مقدس وطن بازگشت و در بدو ورود به وطن لقب «سید الاسرای ایران» را از مقام معظم رهبری دریافت کرد.
وی پس از سال ها تحمل رنج و آلام ایام اسارت بامداد روز دوشنبه ۱۹/۵/۸۸ در بیمارستان لاله تهران به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
** پایگاه تبریز به نام وزیر دفاع شهید
پایگاه دوم شکاری واقع در تبریز است و شمالغرب کشور را پوشش میدهد. این پایگاه نقش بالایی در جنگ تحمیلی ایفا کرد و تعدادی زیادی از عملیاتهای هوایی با محوریت اف ۵ ها از این پایگاه صورت گرفت.
این پایگاه از مدت ها قبل به نام امیر خلبان شهید جواد فکوری نامگذاری شده است.
مسئولیت هایی نظیر معاونت عملیات گردان ۱۰۲ شکاری، گردان یکم شکاری، گردان پرواز کور و عملیات تیپ سوم شکاری از عمده مسئولیت های جواد فکوری تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بود.
فکوری برای گذراندن دوره ستاد در آمریکا زندگی میکرد که انقلاب اسلامی پیروز میشود و در اسفند ۵۷ او به ایران باز میگردد و بعد از سه ماه به تبریز منتقل میشود.
او به ترتیب به عنوان فرمانده پایگاه هوایی تبریز، فرمانده منطقه هوایی مهرآباد، معاونت عملیات نیروی هوایی و به علت جدیت در کار و مسئولیت های محوله، در هفتم خرداد سال ۱۳۵۹ به عنوان فرمانده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب و در بیستم شهریورماه سال ۱۳۵۹ با حفظ سمت به عنوان وزیر دفاع در کابینه شهید رجایی انتخاب شد.
یکی از کارهای ماندگار او، اعزام ۱۴۰ فروند از جنگندههای نیروی هوایی در اولین روز جنگ تحمیلی (یکم مهرماه سال ۱۳۵۹) به سوی خاک عراق بود که درست پس از اولین حمله هوایی ناگهانی مزدوران بعث صورت گرفت و به عملیات کمان ۹۹ معروف شد.
سرانجام در شامگاه هفتمین روز مهرماه سال ۱۳۶۰، بعد از شکسته شدن حصر آبادان به فرمان امام (ره)، جمعی از فرماندهان ارتش و سپاه تصمیم میگیرند که گزارش فتح و پیروزی را به اطلاع امام خمینی (ره) برسانند.
برای همین منظور با یک فروند هواپیمای ترابری سی ۱۳۰ عازم تهران میشوند که هواپیما در محدوده کهریزک تهران دچار سانحه شده و با از دست دادن هر چهار موتور خود با زمین برخورد میکند که در این سانحه، شهیدان نامجو، فلاحی، کلاهدوز، جهان آرا و فکوری به شهادت میرسند.
ادامه دارد...
