به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، تا چند سال پیش نام سردار محمدعلی فلکی تنها برای نیروهای تیپ ادوات لشکر 10 سیدالشهدا (علیه السلام) آشنا بود اما با ادامه فعالیت‌هایش در سوریه، نام و آوازه وی در میان مدافعان حرم نیز پیچیده است. وی در حوزه‌های فرهنگی نیز فعالیت دارد.
وی فرمانده شهید مدافع حرم «حمیدرضا ضیایی» در دوران دفاع مقدس و همرزم وی در نبرد با تکفیری‌ها بوده است. برای آشنایی بیشتر با شهید ضیایی که طی روزهای گذشته در دفاع از حرمین الله در سوریه به شهادت رسیده است، به گفت‌وگو با سردار فلکی پرداختیم که در ادامه ماحصل گفت‌وگو را می‌خوانید:
آشناییت ما از سال 65 آغاز شد. حمیدرضا پیش از عملیات کربلای 4 همراه گروهی از بسیجی‌ها به اردوگاه کوثر اهواز آمد. به جهت اینکه مدرک دیپلم داشت یک تست از وی گرفتیم. در بررسی‌ها متوجه شدیم که او فردی باهوش و شجاع است به همین خاطر وی را به رسته دیدبانی فرستادیم.
حمیدرضا پس از گذراندن دوران آموزشی به عنوان یک دیدبان در لشکر ده سیدالشهدا فعالیت می‌کرد تا اینکه در عملیات والفجر 10 و در خاک دشمن توسط بمباران‌های هوایی به درجه رفیع جانبازی نائل آمد. پای وی از ناحیه زانو در این عملیات قطع شد اما وقتی مدتی بعد به ملاقاتش رفتم، روحیه خوبی داشت. برای یک فرد سالم، تحمل قطع شدن سخت است به خصوص که آن فرد در سنین جوانی باشد اما حمیدرضا به خوبی با این موضوع کنار آمد.
پس از اتمام جنگ تحمیلی نیز ارتباطمان قطع نشد و در هیات‌ها و دورهمی‌های تیپ نینوا همدیگر را می‌دیدیم. دی ماه سال 94 بود که حمیدرضا تصمیم گرفت به سوریه برود. در مراحل اولیه اعزام به صورت نیروی عادی حضور داشت اما پس از مدتی مسئولیت‌هایی نیز بر عهده می‌گرفت. آخرین مسئولیت وی در سوریه، فرماندهی تیپ زینبیون بود.
در طی مدت حضور حمیدرضا در سوریه مجروحیت‌هایی نیز داشت. چند ماه قبل موشک کورنت مستقیما به ماشینش اصابت می‌کند و ماشین پرت می‌شود. از آن‌جایی که حمیدرضا در کنار ماشین بود، از ناحیه کمر دچار مجروحیت می‌شود. پزشک معالج وی با رفتن حمیدرضا به سوریه مخالفت می‌کند اما به جهت اینکه وی از شرایط حساس آنجا با خبر بود، پس از ماه محرم مجدد به سوریه اعزام شد.
حمیدرضا قبل از محرم به ایران آمد و به همراه گروهی از اهالی محل نیروی هوایی و خانواده‌اش در پیاده‌رویی اربعین شرکت کرد.
جانبازی و مشغله‌های اقتصادی و روزمرگی نتوانست باعث شود که حمیدرضا تکلیف و رسالتش را فراموش کند. قسمتش بود تا در روزهای پایانی عمر داعش در سوریه، به درجه رفیع شهادت نائل آید.
تا پیش از اینکه یک به یک دوستانمان به شهادت برسند، گمان می‌کنیم که به خوبی آن‌ها را می‌شناسیم ولی زمانی که شهید می‌شوند، متوجه می‌شویم که آن‌ها چه روح بزرگی داشتند و ما در این مدل نتوانستیم به خوبی آن‌ها را بشناسیم.
انتهای پیام/ 131
