به گزارش خبرنگار
ساجد، شهید «سید رضا حسینی» 17 خرداد 1339 در تهران چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و مسئولیت بسیج عشایری قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) را بر عهده گرفت. شهید حسینی فرمانده سپاه پاسداران سقز بود و سرانجام 21 فروردین 1362 در سقز به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
در ادامه مصاحبه با پدر شهید سید رضا حسینی را میخوانید:
چه عاملی در تربیت سید رضا موثر بود که او را در حد اسوه برای بچههای منطقه و آشنایانش بالا برد؟
نخست لطف و توفیق الهی که شامل حال وی و تمام بندگان خداوند خواهد بود و بعد از آن معاشرت با دوستانی متدین به آداب اسلامی و با تقوا، که وظیفه هر مسلمان است و دوری جستن از محیط آلوده و برخوردهای غیر اسلامی و اخلاقی و افراد نامنظم و خیلی به این رویه اهمیت میداد.
خاطرههایی از شهید، قبل و بعد از انقلاب برایمان بیان فرمایید؟
وی علاقهمند به انقلاب بود و به همین دلیل قبل از انقلاب در سال 1356 و اوایل 1357 قصد ادامه تحصیل در کشور آلمان داشت و تمام مقدمات کار را انجام داد و تصمیم قطعی داشت ولی همین که شکوفایی انقلاب ظاهر شد به سرعت از رفتن به خارج از کشور منصرف شد و با شوق بسیار مشغول فعالیت در محل و مساجد به طور چشمگیر شد.
مختصری از شرح حالات زندگی فرزندتان در رابطه با پایبندی به امور دینی و مطالعه و نحوه برخورد در خانه را شرح دهید؟
از همان طفولیت منظم بود، چه در امور تحصیلی دوران دبستان و دبیرستان و چه در اخلاق انسانی و اسلامی و با حیا بود که حتی بنده که پدر وی بودم، با وجود داشتن پنج فرزند دیگر، که بعضی از ایشان بزرگتر هم بودند، وی را بر آنها مقدم و شیفته تقوا و پرهیزکاری و حیا و حتی مورد احترام بود و به یاد ندارم هیچ موقع جسارتی به سید رضا کرده باشم تا آنجایی که اگر تقاضایی داشت به طور غیر مستقیم به وسیله مادر یا برادر و خواهر سفارش میداد، خلاصه خیلی با وقار و با حیا در محیط زندگی ما بود.
چه شد که شهید به کردستان رفت؟
در اول انقلاب بزرگترین مشکل غائله کردستان بود و ایشان به اتفاق چند نفر از دوستان خود با وجود اینکه مادرش در بیمارستان بستری بود، راهی کردستان شد.
در پایان اگر پیامی دارید، بفرمایید؟
شهدای ما بزرگترین سرمایه خود را که جان انسان است جز جهت برقراری حکومت اسلامی و ریشه کن کردن ظلم و تجاوزگری فدا نکردند و خواسته دیگری نداشتند، باشد که ما هم به راه آنها هدایت شویم، انشاءالله.
انتهای پیام/ 111