سردار «محمد علی‌پور» مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان خوزستان و از رزمندگان دوران دفاع مقدس، در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع پرس در اهواز، ضمن گرامی‌داشت یاد و خاطره شهدای عملیات کربلای ۴، اظهار داشت: ایمان و اعتقاد، شجاعت و احتیاط، برنامه و پیش‌بینی و بسیاری مسائل دیگر به‌صورت زنجیر‌وار به‌هم متصل و مربوطند و اگر هر کدام از این حلقه‌ها بگسلد و یا پاره شود، احتمال شکست و یا گسست نیز بیشتر خواهد بود.
وی افزود: ما در طول هشت سال مبارزه با رژیم بعث عراق، بار‌ها شاهد موفقیت‌های بسیار و گاه نیز شاهد عدم نتیجه مطلوب بوده‌ایم که ماحصل آن، تجربه‌ی گران‌بهایی بود که برای دفاع، پاسداری و حفاظت از مرز‌ها و ارزش‌ها عاید فرزندان این کشور شد.
سردار علی‌پور تصریح کرد: به لطف تصمیمات مدبرانه فرماندهی کل قوا و وجود فرماندهان مؤمن و شجاع و همچنین رزمندگان دلیر و مخلص، بیش از ۸۰ درصد عملیات‌های دوران دفاع مقدس را با موفقیت و پیروزی پشت سر گذاشتیم، اما بی‌شک در مقاطعی نیز با سد محکم دشمن مواجه می‌شدیم که موفقیتی حاصل نمی‌شد.
وی با بیان این‌که یکی از عملیات‌هایی که نتیجه مطلوب در آن حاصل نشد، عملیات کربلای ۴ بود، گفت: این عملیات قرار بود با استفاده از تاریکی شب به صورت ناگهانی انجام شود و هدف از انجام آن گرفتن نقطه اتکایی در ساحل غربی اروندرود بود و قرار بود تا اشغال بصره نیز پیش برویم.
مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان خوزستان افزود: این عملیات در واقع بخشی از عملیات کربلای ۵ بود که با شکست این عملیات، عملیات کربلای ۵ به صورت جداگانه انجام شد، هدف ابتدایی تسخیر جزیره «ام‌الرصاص» و سایر جزایر و جاده‌های اطراف آن بود تا محاصره شهر بصره تکمیل شود. از دلایل تأکید بر تعجیل در این عملیات، تحت تأثیر قرار دادن کنفرانس سازمان همکاری اسلامی بود که در آن زمان در کشور کویت برگزار می‌شد.
وی ادامه داد: عراقی‌ها خطوط دفاعی استواری را در اطراف شهر بصره ساخته بودند، این خطوط شامل پنج حلقه دفاعی بود که با آب‌راه طبیعی مثل اروندرود و آبگیر‌های مصنوعی همانند دریاچه‌های پرورش ماهی در اطراف رودخانه «جاسم» حمایت می‌شد. دریاچه پرورش ماهی، از مین، سیم‌خاردار زیرآبی، الکترود و سایر موانع انباشته شده بود. علاوه بر این موانع، در پشت هر آب‌راه و هر خط دفاعی نیز سیستم توپخانه‌ای هدایت راداری، نیروی هوایی و هلی‌کوپتر‌های تهاجمی با قابلیت استفاده از گاز‌های شیمیایی از مواضع عراقی‌ها پشتیبانی می‌کردند.
سردار علی‌پور همچنین درباره لو رفتن عملیات کربلای ۴ گفت: در این‌باره بحث‌ها و گزینه‌های متعددی مطرح است، از جمله این‌که مجموعه‌ای از کمک‌های اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا به عراق، ستون پنجم سازمان مجاهدین خلق ایران و پناهنده شدن برخی افراد به خارج از کشور ذکر شده‌است.
وی افزود: در این عملیات، ابتدا حدود ۱۵ هزار نفر از نیرو‌های ایرانی و غواصان، نیمه جنوبی «شط العرب (دجله)» و نیمه شمالی اروندرود (کارون و دجله) را پشت سر گذاشتند و با گذر از جزیره‌های «ام‌الرصاص»، «ام‌البابی»، «قطعه ۲»و «سهیل» (عرض این قسمت از رودخانه حدود ۴۸۰ متر و جریان آب آن آرام است و جزایر به صورت پی‌درپی در عرض رود قرار گرفته‌اند) به خاک عراق وارد شده و خط دفاعی حد فاصل سپاه سوم عراق در شرق بصره و سپاه هفتم در منطقه نزدیک شبه‌جزیره فاو را شکستند.
مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان خوزستان خاطرنشان کرد: نیرو‌های عراقی برای نابودی نیرو‌های ایرانی از سلاح‌های مستقیم و توپخانه بهره می‌بردند و نیرو‌های هوایی هر دو طرف نیز در آسمان درگیر بودند. درگیری‌ها تا سه روز به طول انجامید، که در طی آن عراقی‌ها حملات متعددی را وارد کردند و هزاران تن از نیرو‌های ایرانی شهید شدند، به طوری که اجساد نیرو‌های ایرانی سطح میدان نبرد را پوشانده بودند.
خاطرنشان می‌شود، عملیات کربلای ۴ با هدف محاصره و سپس تصرف شهر بصره، در تاریخ ۳ تا ۵ دی‌ماه سال ۱۳۶۵ در منطقه‌ای موسوم به «جزایر دهانه شمال غربی خلیج فارس» با حضور ۳۰ هزار پاسدار رسمی صورت گرفت، اما میزان آمادگی ارتش بعث عراق نشان از لو رفته نقشه عملیات داشت که برهمین اساس پس از ساعتی فرماندهان دستور عقب‌نشینی را به رزمندگان صادر کردند.
با توجه به نتایج عملیات کربلای ۴ و شرایط خاص آن زمان، طی ۱۵ روز عملیات کربلای ۵ طرح‌ریزی شد و در بامداد ۱۹ دی‌ماه ۱۳۶۵ در حالی که فرماندهان عراقی در مرخصی به‌سر می‌بردند، در یک غافل‌گیری استرتژیکی از منطقه‌ای که به هیچ عنوان دشمن تصور حمله از آن نقطه را نداشت، این عملیات شروع شد. (بیشتر بخوانید)
پس از گذشت ۳۰ سال از عملیات کربلای ۴، پیکر مطهر ۱۷۵ شهید غواص ایرانی مربوط به این عملیات را که با دستان بسته به شهادت رسیده بودند توسط کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیرو‌های مسلح تفحص شد که ظاهراً برخی از اجساد کشف شده دارای هیچ جراحتی نبودند که احتمال می‌رود نیرو‌های بعثی آن‌ها را زنده به گور کرده باشند.
انتهای پیام/
