شهید علی امرالهی‌پور: پشتیبان روحانیت آگاه باشید و گول این و آن را نخورید

به گزارش خبرنگار دفاع پرس از کرمان، شهید «علی امرالهی‌پور شیرازی» ششم شهریور‌ماه سال ۱۳۴۱ در روستای «لاهیجان» از توابع شهرستان رفسنجان به دنیا آمد.

علی دانشجوی مقطع کارشناسی بود که به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت.

وی چهارم دی‌ماه سال ۱۳۶۵ در «ام‌الرصاص» بر اثر اصابت ترکش به گلویش شهید شد و پیکر مطهرش مدت‌ها در منطقه ماند و پس از تفحص، سال ۱۳۷۴ در زادگاهش به خاک سپرده شد. برادرش مهدی نیز به شهادت رسیده است.

مروری بر وصیت‌نامه شهید «علی امرالهی‌پور شیرازی»:

بسم الله الرحمن الرحیم

بار معبودا! در لحظاتی به سر می‌برم که یادت در قلبم است. بارالها! تو را شاهد می‌گیرم بر آن‌چه که نزد تو مضبوط نهاده‌ام و اقرار به این‌که چیزی جز معصیت انباشته ندارم.

خداوندا! شرمنده‌ام به این‌که نتوانستم اخلاص را در اعمال و رفتارم پیاده کنم. خدایا! در راستای خودسازی که در پیش داشتم قادر نبودم خود را با آن‌چه که الگو بود وفق دهم و در نهایت باید بگویم که زبان از بیان و قلم از نگارش مأیوسند، پس راستی چه باید کرد؟ مگر نه این‌که ناامیدی گناه کبیره است؟ آیا نمی‌توانم به رحمان بخشش تو دل ببندم و گرنه که گوشت در بدن خشک می‌شد و زبان در کام فرو می‌رفت.

کلامی چند به‌عنوان وصیت عرض می‌کنم.

۱- ابتدا از تمامی مستمعین گفته حقیر سراپا تقصیر، تقاضای عفو و گذشت دارم نسبت به آن‌چه که از بنده دیده یا شنیده‌اند، بزرگواری کنند و از تبارک و تعالی تقاضای رحمت کنند، باشد که شامل بخشش او قرار گیرد.

۲- بنده حقیر عاجزانه تقاضامندم که لحظه‌ای از خدا غافل نباشید و ذکر او را فراموش نکنید و تابع قرآن و ائمه (صلوات‌الله علیه) باشید.

۳- مبادا لحظه‌ای از مقام معظم رهبری و ولایت فقیه غفلت کنید، و گرنه عِقابی عظیم در انتظارتان خواهد بود و پشتیبان روحانیت آگاه باشید و گول این و آن را نخورید. تقوی الهی را پیشه کنید و نسبت به‌هم مدارا [داشته] باشید که خداوند با متقین است.

۴- مبادا در قدرتی که دست خداوند بازوی آن است مغرور بشوید که کِبر باعث خواری و ذلت امت است.

پدر عزیز، مادر مهربان و ننه جان دلسوزم! امیدورام مرا ببخشید. حق به گردن من زیاد دارید امیدورام باعث رنجش شما نشده باشم. می‌گفتید: «اسلام عزیزتر از همگی ما است» و امضا کردید که به جبهه بیایم و دین خود را به اسلام و مسلمانی ادا کنم. من احساسات دلسوزانه شما مادر عزیز را درک می‌کنم.

پدر عزیزم! مبادا لحظه‌ای در خود تردید راه دهید که ما حق هستیم اگر خداوند قبول کند توانسته‌ای تنها ذره‌ای دین خود را به اسلام ادا کرده باشید. پدرجان زحمت‌های شما را با زبان قلم نمی‌توان جبران کرد.‌ ای کاش می‌توانستم از بهترین سرمایه‌های وجودی سرمایه می‌گذاشتم. پدر و مادر عزیز این را بدانید که به حق، پدر و مادر خوبی بودید.

سرافرازی کنید به این فرزندانی که هیچ‌گاه جبهه‌ها را ترک نکردند و ناصر اسلام بودند و با خون خویش اسلام را بیمه کردند.

ننه جان مهربانم! که با یادت اگر می‌توانستم گریه می‌کردم که سخت بغض، گلویم را می‌فشرد. من به خود می‌بالم که این‌چنین مادربزرگی داشتم.

خدمت برادران عزیزم! امیدوارم کانون گرم خانواده را همواره حفظ کنید و از کدورت‌ها پرهیز کنید و فرزندانی را که لایق خدمت‌گذاری برای اسلام باشند تربیت کنید. نماز را هیچ‌گاه سبک نشمارید فرصت را غنیمت می‌شمرم و تقاضای عفو بخشش از تمام بدی‌هایی [می‌کنم] که نسبت به شما قایل شده‌ام.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

انتهای پیام/