«غلامرضا خسروی» امدادگر عملیاتی لشکر 27 محمد رسول الله (ص) در زمان جنگ در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی دفاع پرس، در خصوص نقش پرستاران در طول هشت سال دفاع مقدس اظهار داشت: در زمان هشت سال دفاع مقدس دسته بندی‌هایی در حوزه پزشکی وجود داشت، اما همه اقشار پزشکی در جبهه‌ها حضور داشتند.
وی ادامه داد: دسته اول امدادگران بودند که در تمام گردان‌های رزمی در خط مقدم حضور داشتند؛ دسته دوم پزشک‌یارها بودند که هم در عقبه جبهه و هم در خط مقدم دیده می شدند. دسته سوم بهداشت‌یارها بودند که در گردان‌ها به انجام وظیفه می پرداختند و مسائل بهداشتی گردان‌ها را مرتفع می کردند.
خسروی با اشاره به اینکه نقش امدادگران و پزشک‌یاران در طول هشت سال دفاع مقدس را نباید فراموش کرد، خاطرنشان کرد: امدادگران و پزشک‌یاران با حضو در خط قدم جبهه؛ رزمندگانی را که بر اثر تیر و یا ترکش مجروع میشدند و شریان‌های اصلی شان خونریزی می‌کرد را با کمک‌های اولیه نجات می‌دادند.
امدادگر عملیاتی لشکر 27 محمد رسول الله (ص) در زمان جنگ با بیان اینکه حضور امدادگران و پزشک‌یاران در خط مقدم برای رزمندگان قوت قلبی بود، گفت: این افراد قبل از شروع عملیات آموزش‌های لازم را کسب می‌کردند و دوشادوش رزمندگان در عملیات‌های مختلف حضور داشتند.
خسروی در خصوص اینکه کار پرستاری یک کار با ارزش است، افزود: پرستاری کار سخت و طاقت فرسایی است، کسی که می‌خواهد در این عرصه وارد شود باید روحیات و انگیزه این کار را داشته باشد.
وی در ادامه با اشاره به دوارن هشت سال دفاع مقدس گفت: رزمندگان زمانی که مجروح میشدند و به عقبه در بیمارستان‌های صحرایی، اهواز، اندیمشک، خرمشهر و کرمانشاه اعزام میشدند؛ به دلیل اینکه خانواده و یا خویشاوند رزمندگان تا چند روز اول در بیمارستان حضور نداشتند پرستاران حکم پدر و مادر رزمندگان را پیدا می کردند.
امدادگر عملیاتی در لشکر 27 محمد رسول الله (ص) با بیان اینکه کار پرستاری بسیار سخت و محدودیت زمانی ندارد، گفت: زمانی که عملیاتی شروع میشد کادر پزشکی و پرستاری در آماده باش کامل بودند و بعضی از زمانها به دلیل کار زیاد و ضعف بدنی از هوش می‌رفتند.
انتهای پیام/ 241
