مقاومت مردم آمل در ۶ بهمن سال ۶۰ تمام معادلات قدرت‌های بزرگ را برهم زد
گروه استان‌های دفاع پرس ـ احمد دواتگر؛ ۳۶ سال از حماسه به یاد ماندنی مردم آمل در ۶ بهمن سال ۱۳۶۰ می‌گذرد، اما همچنان ناگفته‌های فروانی از مقاومت و ایستادگی مردم ولایت‌مدار این شهر در مقابل پادو‌های وفادار به دشمنان انقلاب اسلامی ایران وجود دارد. اگرچه این اقدام انقلابی از سوی مردم آمل در بحر خزر شکل گرفته است، اما این حماسه ملی به عنوان یک سند زنده از وفاداری ملت ایران به آرمان‌ها و ارزش‌های انقلاب در تاریخ به ثبت رسیده است.
در اهمیت این حماسه تاریخی همین قدر بس که بدانیم آن بزرگ معمار این انقلاب حضرت امام خمینی (ره) در وصیت‌نامه سیاسی و الهی خود در رابطه با این حماسه تاریخی فرمودند:
«من از شهر آمل و مردم فداکار آن تشکر می‌کنم. دیدید مردم دلیر و مسلمان آمل چه به روزتان آوردند.»
مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) نیز در خصوص حماسه ششم بهمن مردم آمل می‌فرمایند:
«نباید اجازه داد که این خاطره‌های پرشکوه این حوادث بی‌نظیر و تعیین کننده تاریخ انقلاب در ذهن‌ها کم رنگ شود. نسل جوان ما باید این خاطره‌ها را درست بشناسد [تا] بتواند آن‌ها را تحلیل کند و آن‌ها را چراغ راه آینده پرماجرای خود و هدف بلند خود قرار بدهد. «شهر هزار سنگر» این تعبیر کمی است؟ حرف کوچکی است؟ قضیه ۶ بهمن آن‌قدر اهمیت داشت که امام بزرگوار ما آن را در وصیت‌نامه تاریخی خود هم مندرج کردند.»
آری حادثه ۶ بهمن سال ۱۳۶۰ را بایستی یکی از صد‌ها اتفاق مهم در تاریخ انقلاب اسلامی ایران دانست که از ابتدای پیروزی انقلاب تا به امروز در تاریخ کشورمان به ثبت رسید. حادثه‌ای که با درایت، هوشمندی و ولایت‌پذیری مردم آمل، تمام نقشه‌های طراحان و مجریان ضدانقلاب در کمتر از ۲۴ ساعت در نطفه خفه شد و آن‌ها را در حسرت آرزو‌های بر باد رفته خود به تفکر واداشته بود.
شاید بعضی‌ها ندانند ماجرای ۶ بهمن سال ۶۰ چه بوده است؟ ماجرا از آن‌جا آغاز شد که در ۶ بهمن جمعی از اعضای اتحادیه کمونیست‌های ایران به دلیل گرفتار شدن در جهل و نادانی تلاش کردند تا در درجه اول با اشغال شهر آمل و سپس حمله به دیگر شهر‌های شمالی ایران، این مناطق را از خاک کشورمان جدا کرده و ضمیمه‌ی خاک شوروی سابق کنند.
در واقع در این مقطع این جماعت کم خرد همانند گروه‌های دیگر همچون اعضای سازمان منافقین در تلاش بودند تا بلکه بتوانند نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران را با یک چالش بسیار بزرگ روبه‌رو کنند، لذا برای دست‌یابی به این هدف، مبارزه مسلحانه با جمهوری اسلامی ایران، در دستور کار آن‌ها قرار گرفت.
این در حالی بود که جنگ تحمیلی نیز از سوی رژیم بعث عراق به شدت ادامه داشت، لذا آن‌ها در اشتباه محاسباتی خود فکر می‌کردند که بهترین شرایط برای جداسازی مناطق شمالی ایران و الحاق آن به شوروی سابق فرا رسیده است.
همزمان با وجود جنگ تحمیلی گروه‌های جدایی طلب در کردستان در راستای اهداف اربابان خود توانسته بودند برخی از مناطق کردستان را به اشغال خود درآورند و عملا مشکلاتی را برای نظام ایجاد کنند. در این زمان وفاداران به امام و انقلاب، همزمان ضمن جنگ با ارتش بعث عراق، مشغول نبرد با عوامل تحت حمایت بلوک شرق و غرب در داخل برخی شهر‌ها بودند.
در رابطه با حمله گروه‌های ضدانقلاب به آمل نیز بایستی اشاره داشت، همان‌طور که بیان شد، افرادی که در آمل بر علیه مردم سلاح به دست گرفته بودند، تصور می‌کردند که ظرف چند روز خواهند توانست با اشغال کل شهر‌های شمالی، عملا شمال کشور را از ایران جدا کنند، اما زهی خیال باطل!
این گروه کم خرد بر این تصور باطل خود پافشاری می‌کردند که با حمله به آمل، مردم این شهر را در کنار خود خواهند داشت و از حمایت‌های آن‌ها در فتح دیگر شهر‌های شمالی ایران استفاده خواهند کرد. کم خردی این افراد تا آن‌جا پیش رفته بود که در سخنان و یا بیانیه‌های خود رسما اعلام می‌کردند که ما برای رهایی مردم ایران قیام کرده‌ایم و باید مردم به قیام ما بپیوندند.
بد نیست بدانیم، زمانی به شهر آمل حمله شد که کسی این حمله را برای شب ۶ بهمن پیش بینی نکرده بود، اگر چه در لحظات اولیه این اقدام ددمنشانه، مدافعین شهر با مشکلاتی روبه‌رو شده بودند، اما با حضور مردم در خیابان‌ها و قرار گرفتن در کنار نیرو‌های نظامی و انتظامی در نهایت مردم این شهر با تقدیم ۴۱ شهید حماسه‌ای را رقم زدند که در تاریخ این کشور برای همیشه به ثبت رسیده است.
آری مقاومت جانانه مردم آمل در طی ۲۴ ساعت تمام معادلات عوامل داخلی وابسته به قدرت‌های بزرگ را برهم زد و این مهم خود عاملی شد تا این خائنین به وطن در تفکر و اندیشه خود تجدید نظر کنند، زیرا آن‌ها همواره بر این اعتقاد بودند که با حمله به هر شهر، مردم آن شهر را در کنار خود خواهند داشت، اما حماسه ماندگار مردم آمل به این کج فهمان وطن فروش فهماند که چنین خیال و تصوری توهمی بیش نیست.
انتهای پیام/
