وصیت‌نامه شهید مجید روغنی/ چه خوب است دلبستگی انسان همچون دلبستگی امین نسبت به امانت باشد

به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «مجید روغنی» هشت شهریور ۱۳۴۵ در قزوین چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام سوم دی ۱۳۶۵ در ام الرصاص عراق به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:

«اینجانب مجید روغنی، فرزند محمدعلی روغنی، که از موقعیتی عالی به لحاظ فکری، روحی و سلامت کامل جسم برخوردارم، اقدام به نوشتن این وصیت‌نامه شرعی می‌کنم.

اول خدای را شکر می‌کنم که مرا در چنین برهه‌ای از زمان آفرید که آدمی به خوبی می‌تواند راه نیک را از زشت تشخیص دهد و حمد می‌کنم خدای را که مرا در همچون خانواده‌ای که معتقد به محمد (ص) و آل او می‌باشد و شیعه فرزندانش می‌باشند، رشد داد و حمد و ستایش می‌کنم خدای را که مرا توفیق راه یافتن و همنشین شدن با چنین سربازانی فداکار و با اخلاص داد تا یکایک آن‌ها را به عنوان سرمشق و چراغ راه خود، قرار دهم.

مادر و پدر عزیزم! می‌دانم که چه رنجی را متحمل شدید تا مرا بدین‌سان رساندید. هر مادر و پدری و هر فردی نسبت به فرزند خود یک دلبستگی دارد؛ ولی چه خوب است که انسان این دلبستگی‌اش همچون دلبستگی امین باشد نسبت به امانت و، چون زمان تحویل امانت فرا رسید، بدان گونه که صاحب امانت می‌پسندد به تحویل امانت کوشا باشد و اکنون هم که صاحب خلقت خواستار تحویل امانت شده است، پس در مورد انجام وظیفه خود کوچک‌ترین تاملی نکنید، که جایز نیست؛ پس در این مورد به گونه‌ای رفتار کنید که دل امام امت و خدا را شاد و مشت محکمی بر دهان منافقین زده باشید.

مادرم! شیر پاکت را حلالم کن. از دعا‌هایی که برایم ختم کردید، تشکر می‌کنم؛ چون همانا توکل شما به ائمه بود که مرا به این نحوه زندگی و انتخاب راه آشنا کرد؛ مسیر و راهی که فنا ناپذیر و همیشه جاوید است.

پدرم! از شما نیز حلالیت می‌طلبم که با گذشت‌هایتان مرا هر چه بیشتر به خود آوردید و از تمامی رفتار زشت و ناپسندم پوزش می‌خواهم و از شما طلب حلالیت می‌کنم.

خواهرم! از تو نیز طلب بخشش و حلالیت دارم و از تو می‌خواهم حجابت را هر چه بیشتر و کامل‌تر حفظ کرده و در راه تحصیل کوشا باشی.

در پایان هر فردی کلامی دارد که چکیده و تجربه سالیان عمر اوست و این کلامم حاکی از این است که در مورد شهید و شهادت آن گونه که فکر می‌کردم نبوده و چه آمادگی می‌خواهد که من ندارم و نداشتم و هم‌اکنون که به این راه قدم گذاشته‌ام فقط به فقط به امید این که لبیک به امر رهبری و ولایت امرم گفته باشم و نیز به امید شفاعت ائمه و دوستانم می‌باشد.»

انتهای پیام/ 181