شهید «جعفرنیا دایانلو»: صبر و تقوی بهترین اعمال است

به گزارش خبرنگار ساجد دفاع‌پرس، شهید «یوسف جعفرنیا دایانلو» سوم مهر سال ۱۳۴۷ در تهران چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۱۸ فروردین سال ۱۳۶۶ طی عملیات «کربلای ۵» در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:

«بسم رب شهدا و الصدیقین

با یاد و نام خدا، خدایی که آفرید هر آنچه در زمین و آسمان است، خدایی که برای نزدیک‌تر شدن بندگانش، اسلام را به وسیله نبی اکرم (ص) فرستاد. خدایی که در این میان، وسیله دیگر به نام خدمت به اسلام را قرار داد، و خدایی که در این وسیله، وسیله دیگری به نام شهادت در راه خودش را قرار داد.

خدایا، معشوق من هر چه دارم از آن توست، جانم به فدایت، خدایا جانم را بر طبق اخلاص قرار دادم فقط و فقط بر این منظور که به تو نزدیک‌تر شوم، خدایا مرگم به دست توست، اگر جانم بگرفتی، حتما به خیر خودم بوده و این راه، راه اصلی من برای نزدیک‌تر شدن به توست. در آن لحظه، خدایا این بنده حقیر با این بدن ضعیف چگونه می‌تواند جهنم و عذابش را تحمل کند، خدایا گناهانم را ببخش و مرا سعادتمند هر دو عالم گردان و در این میان بهشت را نصیب من بگردان.

خدایا می‌دانم گناهکارم؛ ولی امید به رحمت تو دارم، به فضل تو چشم دوخته‌ام، خدایا هدف و آرزویم تنها و تنها به تو نزدیک‌تر شدن و جوار توست که از وسایلی که برایمان فراهم کرده‌ای استفاده کرده‌ام، خدایا، بارالها، مرا در تمام شئون زندگیم یاری گردان.

مادرم، پدرم، در شهادت من صبر و تقوی عنایت کنید که بهترین اعمال است و بدانید که این خواست خدا بود که این شد و چون هدف ما رضای خداست و نزدیک به وی، پس راضی شویم به رضایش.

خواهر و برادرانم شما از آنچه که از من می‌دانستید هرگز از یاد نبرید.

خانواده خوبم برایم قرآن بخوانید، صدقه بدهید و دعایم کنید، آشنایانم بر سر مزارم آیید و فاتحه بخوانید که این فاتحه همانند گلی برایم تجلی پیدا می‌کند، خدا را فراموش نکنید.»

انتهای پیام/ ۱۸۱