به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «سید امید سیدموسوی» سال ۱۳۴۶ چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۲۷ بهمن ۱۳۶۴ به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
«بسم الله الرحمن الرحیم
ان الله یحب الذین یقاتلون فی سبیله صفا کانهم بنیان مرصوص
با سلام به محضر آقا امام زمان (عج) و نایب بر حقش خمینی روح‌الله و با درود به شما مردم شهید پرور، وصیت خود را آغاز می‌کنم. ای امت شهیدپرور امام عزیزمان را تنها نگذارید و همواره رهنمود‌های پیامبر گونه‌اش را سرلوحه زندگی خویش قرار دهید و از روحانیت مبارز و متعهد پشتیبانی کنید و دائم در صحنه‌های انقلاب باشید و این را بدانید که این امام عزیز بود که ملت ما را از تاریکی به سوی روشنی سوق داد.
دوستان تقریبا مدت ۲ سال است که از جنگ تحمیلی می‌گذرد و تعدادی از عزیزانمان از پیش ما رفته‌اند و به لقاء‌الله پیوسته‌اند، اما این حقیر هنوز این لیاقت را نداشتم تا در راه اسلام و آزادی وطن به شهادت برسم و از خداوند می‌خواهم که شهادت در راهش را نصیبم کند.
شما ای برادر محصل که امید و نوید امام هستید در سنگر مدرسه همراه با فرا گرفتن تزکیه و تعلیم، خود را آماده نبردی بزرگ و ان‌شاءالله ظهور حضرت مهدی (عج) کنید.
شما‌ای خواهران امیدوارم که راه زینب را ادامه دهید؛ و شما ای پدرم می‌دانم فرزند خوبی برای شما نبودم، اما شما باید به بزرگواری خودتان ببخشید و بایستی بدانید که خون ما رنگین‌تر از علی‌اکبر و عباس و امام حسین (ع) نیست که برای نصرت دین خدا از جان، مال، خواهر، برادر و فرزندان خود گذشتند، تا برسد به ما که در برابر آن‌ها قطره‌ای در برابر دریا هستیم.
شما ای خواهر و مادرم در شهادت من شیون و گریه نکنید، چون بایستی بدانید راهی که امام عزیز پیش پای ما گذاشت بهترین راه‌هاست و بایستی شما همچون زینب راه ما را ادامه دهید و در پایان بایستی ببخشید که مزاحم شما شدم و بایستی ببخشید که سطح معلومات من بیشتر از این نیست تا از جملات بهتری استفاده کنم.
آخرین وصیت من این است که بعد از نماز، دعا برای امام، دعا برای رزمندگان را فراموش نکنید و همچنین وصیت می‌کنم نماز من را امام جمعه محترم حاج سید محمد فقیه بخواند. والسلام
۱۳۶۴/۱۱/۱۶ سید امید سیدموسوی»
انتهای پیام/ 181
