نقش رزمندگان استان سمنان در عملیات «والفجر مقدماتی»

نیرو‌هایی از «دامغان» در گردان امام هادی (ع) سازماندهی و حضور داشتند که با توجه به توجیه فرماندهان گردان، برای عملیات پیش‌رو و شرایط منطقه، به جهت آمادگی جسمانی‌شان به راهپیمایی طولانی روزانه و شبانه در دشت رملی با تجهیزات می‌پرداختند.
کد خبر: ۲۷۷۸۰۶
تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۳۹۶ - ۱۵:۱۳ - 07February 2018

نقش رزمندگان استان سمنان در عملیات «والفجر مقدماتی»به گزارش خبرنگار دفاع پرس از سمنان، تیپ ۱۷ قم به لشکر علی ابن ابی‌طالب (ع) به فرماندهی سردار شهید «مهدی زین‌الدین» ارتقا یافت. رزمندگان استان سمنان با توجه به سنوات قبل به این لشکر اعزام شدند که در عملیات «والفجر مقدماتی» دارای سه گردان پیاده، رزمی و مستقل به نام‌های گردان «کربلا»، گردان «امام موسی بن جعفر (ع)» و گردان «امام صادق (ع)» بود.

نیرو‌هایی از «دامغان» در گردان امام هادی (ع) سازماندهی و حضور داشتند که با توجه به توجیه فرماندهان گردان، برای عملیات پیش‌رو و شرایط منطقه، به جهت آمادگی جسمانی‌شان به راهپیمایی طولانی روزانه و شبانه در دشت رملی با تجهیزات می‌پرداختند.

مقر اولیه نیرو‌ها در پادگان «دو کوهه» بود که با برگزاری دعای کمیل، ندبه، توسل و زیارت عاشورا به راز و نیاز با خدا می‌پرداختند و با آمدن شخصیت‌ها و سخنرانان کشوری و استانی به جهت دیدار و سرکشی از رزمندگان و یا خواندن سرود توسط حاج «صادق آهنگران» روحیه نیرو‌ها دو چندان می‌گشت.

گردان موسی بن جعفر (ع) مأموریت انهدام نیرو، تعقیب دشمن و پاکسازی تا جاده آسفالت (اتوبان غزیله – فکه) را به عهده داشت، نیرو‌های گردان از معابر باز شده در میدان مین به سختی از کانال‌ها رد می‌شدند. آن‌ها به داخل کانال رفته و با کمک به یکدیگر و استفاده از چفیه و طناب‌هایی که بعضی افراد به همراه داشتند از سمت دیگر بیرون می‌آمدند، همه به هم کمک می‌کردند، شهید «محمدرضا خالصی» جانشین گردان که مجروح شده و چیزی هم به کسی نگفته بود قلاب می‌گیرد و بچه‌ها از روی دست‌ها و شانه‌هایش بالا می‌روند.

جاده آسفالت علامتی به‌عنوان شاخص برای نیرو‌ها معین شده بود. طبق دستور فرمانده لشکر یک گروهان باید سمت راست جاده مستقر شود و بقیه نیرو‌ها نیز به سمت چپ جاده آسفالت اقدام به پاکسازی و انهدام سنگر‌های کمین و اجتماعی تا ۲ کیلومتر کنند.

نقش گردان موسی بن جعفر (ع) سمنان

میدان نبرد عملیات «والفجر مقدماتی» یک دشت باز بود که ارتش عراق اقدام به ایجاد موانع زیادی از جمله تعدادی کانال، خندق، میدان‌های مین، سیم‌های خاردار و سنگر‌های مستحکم کرده بود، اما از احداث خاکریز‌های بلند در مواضع دفاعی خودداری کرده بود تا در صورت حمله یا هجوم رزمندگان اسلام مورد استفاده آن‌ها قرار نگیرد. وجود موانع فراوان موجب شد که همه رزمندگان اسلام نتوانند از استحکامات ارتش عراق عبور کنند و خط اول دشمن را بشکنند و پیشروی به سمت عمق جبهه را آغاز کنند.

البته رزمندگان  گردان موسی بن جعفر (ع) از لشکر علی ابن ابیطالب (ع) توانستند از سه کانال با عرض ۶ متر عبور کنند و خود را به جاده آسفالته برسانند ولی به دلیل عدم پیشروی دیگر واحد‌ها در همان اوایل صبح به عقب بازگشتند.

به دلیل عدم الحاق یگان‌های چپ و راست با لشکر ۱۷ و گیر کردن در موانع دشمن و تیراندازی از سمت چپ، نیرو‌ها طبق دستور به عقب بازگشتند.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار