به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، بعد از اینکه دولت عراق با بسیج نیرو‌های داخلی و با بهره گیری از مشورت‌های دوستان و متحدان خود در منطقه موفق شد پرونده داعش را در اغلب مناطق این کشور ببندد این سوال مطرح شد که در وضعیت جدید چه لزومی برای استمرار حضور نظامی آمریکا در عراق پسا داعش وجود دارد. جدا از فضای انتخاباتی حاکم بر عراق که طبعا برخی از گروه‌های سیاسی می‌خواهند از این فضا برای تقویت موقعیت داخلی خود استفاده کنند، یک مسئله دیگر نیز در طرح این سوال دخیل بوده و آن همان توجیهی است که آمریکا برای افزایش حضور نیرو‌های نظامی خود در عراق - یعنی مقابله با داعش - می‌آورد. در این صورت با بسته شدن پرونده داعش قاعدتا دیگر توجیهی حداقل برای حفظ نیرو‌های نظامی خارجی در این کشور باقی نمی‌ماند.
تا پیش از ظهور داعش و تبدیل شدن آن به خطر جدی در عراق و منطقه، تعداد نیرو‌های نظامی آمریکا در عراق به زیر ۵ هزار نفر می‌رسید و ماموریت اعلام شده آن‌ها نیز، طبق موافقتنامه امنیتی که میان دو طرف در سال ۲۰۰۷ به امضاء رسید، آموزش نیرو‌های عراقی بوده است. بعد از ظهور و گسترش تهدید داعش، آمریکا تعداد نیرو‌های خود را از اواخر دوره اوباما بتدریج افزایش داد و بعد از به قدرت رسیدن ترامپ به این افزایش سرعت بخشید. اکنون گفته می‌شود تعداد نیرو‌های نظامی امریکا در عراق به حدود ۱۵ هزار نفر افزایش یافته است که در ۸ پایگاه نظامی مستقر هستند. بر این اساس اگر واقعا هدف از افزایش نیرو‌های نظامی امریکا در عراق مقابله با خطر و تهدید داعش بوده است در این صورت حداقل انتظار این است که تعداد نیرو‌های امریکایی به قبل از ظهور داعش یعنی زیر ۵ هزار نفر تقلیل یابد.
در روز‌های اخیر برخی منابع از انتقال تسلیحات سنگین امریکایی از عراق به افغانستان خبر داده اند، اما هنوز خبر موثقی که دال بر تمایل امریکا برای کاهش نیرو‌های نظامی خود و رساندن آن به وضعیت قبل از ظهور داعش باشد در دست نیست. بنابراین تا زمانی که امریکا خبر اطمینان بخشی در این زمینه ندهد حرف و حدیث‌های سوال برانگیز در این باره کماکان ادامه خواهد داشت. حتی امکان دارد به سوژه‌های تبلیغاتی برخی از گروه‌ها و ائتلاف‌ها در انتخابات پارلمانی اردیبهشت ماه این کشور تبدیل شود.
هر چند امریکا و یا حتی برخی از عراقی‌ها ممکن است استمرار حضور نظامی امریکا را بر اساس موافقتنامه امنیتی میان دو کشور توجیه کنند، اما واقعیت این است که امریکا تفسیر و برداشت خاص خود را از این توافق نامه دارد. در حالیکه در این توافقنامه بر احترام به حاکمیت ملی عراق تاکید و تصریح شده، اما امریکا با افزایش و گسترش پایگاه‌های نظامی خود در عراق نه تنها حاکمیت ملی عراق را نقض می‌کند بلکه چه بسا امنیت ان را نیز به خطر می‌اندازد، زیرا دولت ترامپ از یکسو سیاست‌های امریکا را به دوران جرج بوش بازگردانده و از دیگر سو با تجدید نظر طلبان اسرائیلی، سعودی و اماراتی ائتلاف کرده است که همه انگیزه‌های مطامع ارضی در سر دارند و برای تغییر مرزهای جغرافیایی می‌کوشند. در این شرایط احتمال اینکه امریکا بخواهد از پایگاه‌های خود در عراق به نفع متحدان و هم ائتلافی‌های خود به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم بهره برداری کند، وجود دارد و بخش دیگری از اعتراض‌ها به استمرار حضور نظامی امریکا در عراق پسا داعش از این مسئله ناشی می‌شود.
منبع: صدا و سیما
