به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، حامد رحیم‌پور در یادداشتی نوشت:
دهم فوریه 2018 در روند جنگ سوریه نقطه عطفی به شمار می رود؛ زیرا قواعد بازی به گونه ای دیگر نمایان شد و آن سرنگونی جنگنده اف 16 صهیونیست ها از سوی سامانه دفاع هوایی سوریه بود. در نگاه نخست این اقدام ارتش سوریه امری طبیعی و چه بسا عادی تلقی شود، چرا که در برابر ده ها حمله رژیم صهیونیستی به سوریه این طبیعی‌ترین و اولیه ترین پاسخ و واکنش تعبیر می‌شود، اما باید به عوامل و شرایط این مسئله توجه کرد:
1- سوریه کشوری است که بیش از هفت سال است گرفتار یک جنگ خانمان سوز داخلی است. نیروی هوایی‌اش نیز که روزی ده‌ها سورتی پرواز باید انجام می‌داد دیگر رمق پاسخ به نیروی هوایی دشمنی را که خود از برترین سازندگان تجهیزات الکترونیک، جمینگ، راداری و رادیویی بود نداشت، اما این بی رمقی پس از پاک سازی بخش‌های گسترده‌ای از خاک کشور و همچنین بازسازی دوباره یگان پدافند به پایان رسید.حالا بسیاری از مناطق تحت کنترل داعش باز پس گرفته شده و جغرافیای تحت کنترل و حاکمیت دولت سوریه به بیش از 80 درصد رسیده است و البته ارتش سوریه با حمله به ادلب در حال بازپس گیری آخرین مناطق تحت کنترل گروه های تروریستی است. اقدام ارتش سوریه در ساقط کردن اف16 اسرائیلی نیز نشان داد که پس از شکست داعش وعبور از عملیات روانی این گروه تروریستی، اکنون نوبت شکستن دیوار رعب آفرینی رژیم صهیونیستی است. به یادآوریم که این تجربه را حزب ا... لبنان یک بار در سال 2000 با فراری دادن ارتش رژیم صهیونیستی از جنوب لبنان و بار دوم با شکست دادن نظامیان صهیونیست در جنگ 33 روزه به دست آورده است.
2- از زمان تشکیل رژیم اشغالگر قدس و جنگ های متوالی این رژیم اشغالگر با محور مقاومت، یکی از برگ های برنده ارتش اسرائیل در جنگ، برتری مطلق هوایی در آسمان لبنان، سوریه و نوار غزه بود. هر چند این برتری مطلق هوایی نتوانست ضعف و شکست نیروهای زمینی آن ها را جبران کند و برای آن ها پیروزی به بار بیاورد اما از حق نگذریم که این برتری هوایی ضربات شدید و بعضا جبران ناپذیری را به زیر ساخت های کشورهای مقاومت وارد کرد و با وجود قدرت مطلق جریان مقاومت در روی زمین، توازن قوا را به نفع ارتش متجاوز اسرائیلی رقم می زد. اما حالااین پیام برای سردمداران اسرائیلی ارسال شد که هر حماقتی که در آینده از سوی صهیونیست ها صورت بگیرد سلاح هوایی ارتش اسرائیل قبل از هر نیروی دیگر آن، به طور قطع و به صورت کامل زمینگیر خواهد شد.نکته قابل توجه این جاست که جنگنده اف 16ای که هدف قرار گرفت از نوع قدیمی نبود بلکه پیشرفته بود که توفان نام داشت.
صهیونیست ها از سال 2001 تعداد زیادی از جنگنده های اف 16 قدیمی را از رده خارج و توفان «سوفا» را جایگزین کرده بودند.این نشان می دهد که محور مقاومت پهپاد یا مشابه آن را ساقط نکرده، بلکه سلاحی را که اسرائیل به آن مباهات می کرد و در نیروی هوایی این رژیم روی آن حساب ویژه ای باز می شد ساقط کرده است. افزون بر این؛سرنگونی اف16 در بلندی‌های جولان نشان از سوراخ بودن سامانه گنبد آهنین و پاتریوت صهیونیست‌ها که در منطقه مستقر است، دارد. اگر آن ها می‌توانند موشک کاتیوشا را هدف قرار دهند، موشکی به بزرگی اس200 چرا هدف قرار نگرفت؟این که چرا سوری‌ها از سامانه اس200 نیز استفاده کرده‌اند، به برد مناسب این موشک بر می‌گردد که توان تعقیب دامنه‌دار هدف را می‌دهد.به هر روی، سوریه سلاح‌های خود را توسعه داده است که می‌تواند بدون استفاده از موشک‌های روسی، حملات هوایی رژیم صهیونیستی را به خوبی دفع کند.
3- ساقط کردن جنگنده اف16، بازیابی توان محور مقاومت و دادن عزت نفس به این محور بود. عزت نفسی که می تواند تاثیرات مهمی بر معادلات نبرد داشته باشد.بررسی نوع واکنش ها در برابر اقدام مهم ارتش سوریه نشان دهنده این است که در درجه اول ابهت خود ساخته اسرائیل در بلندی های جولان شکسته شد و دیگر رژیم صهیونیستی نمی تواند ادعای حملات ایمن به خاک سوریه را داشته باشد و به اصطلاح دوران بزن در رو در این کشور به پایان رسیده است.
از سوی دیگر این مسئله می تواند معادلات نبرد علیه اسرائیل در منطقه را تغییر دهد. در واقع سرگرم شدن جهان اسلام به نبرد با تروریست ها باعث شده بود که در عرصه نظامی نیروهای مقاومت در برابر اسرائیل به نوعی اقدام به اتخاذ تاکتیک بازدارندگی کنند و ساقط شدن جنگنده اف 16 می تواند به معنای ورود به مرحله جدید سیاست ها علیه رژیم صهیونیستی یعنی مرحله تهاجمی باشد. شاید بدین دلیل است که هاآرتص نوشت: «بشار اسد با اعتماد به نفس تازه ای که به دست آورده، از «تهدید کردن» به «عمل کردن » رو آورده است».
البته این که نتانیاهو سقوط جنگنده خود را به معنای «پایان عملیات» در نظر گرفت و بازی را ادامه نداد، نشان می دهد پیام به جایی که باید می رسید، رسیده است.پیامی که چهار کلمه بیشتر نیست: «پایان دوران بزن دررو».
منبع: روزنامه خراسان
