قاسم در روز تولدش مجدد متولد شد/ ماجرای آشنایی با شهید همت و ورود به لشکر ۲۷

به  گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، جامعه قرآنی در سری دیدار‌های خود با خانواده شهدای قرآنی به نمایندگی از اساتید، فعالان، حافظان و قاریان قرآنی امروز چهارشنبه ۲۵ بهمن‌ماه به دیدار خانواده شهید قاسم اسلامیان امیری رفتند.

«رحیم قربانی» رییس سازمان قرآن و عترت بسیج کشور در ابتدای این دیدار با بیان این که ۳۳۰ شهید قرآنی در سطح تهران شناسایی شده‌اند، اظهار داشت: یکی از اهداف ما از دیدار با خانواده شهدا، معرفی و انتقال سبک زندگی شهدای  قرآنی به جامعه و جوانان است. این شهدا تا آخرین لحظه زندگی خود از قرآن و انقلاب اسلامی دفاع کردند. این شهدا الگوی مناسبی برای نسل جوان هستند.

زلیخا وفسی زن عموی این شهید بزرگوار اظهار داشت: قاسم سال ۱۳۴۲ در بابل به دنیا آمد. او دانشجوی رشته زبان فرانسه در دانشگاه علامه طباطبایی بود. از این رو بیشتر اوقات به منزل ما می‌آمد. ما او را همچون فرزند خودمان می‌دانستیم.

زن عموی این شهید بزرگوار با بیان اینکه پدر و مادر شهید به رحمت خدا رفته‌اند، گفت: قاسم پسر اول خانواده بود. مادر سیده‌اش وی را با قرآن آشنا کرد. قبل از اینکه به کلاس دوم ابتدایی برود، قرآن خواندن می‌دانست و آیات قرآن را با صدایی خوب قرائت می‌کرد.

وی افزود: قاسم حافظ قرآن بود و تدریس هم می‌کرد. مدرسه‌ای که قاسم قرآن تدریس می‌کرد، پس از شهادتش به نام این شهید تغییر نام یافت.

زن عموی شهید اسلامیان امیری خاطرنشان کرد: نام دو دخترمان را قاسم انتخاب کرد. نام یکی از آن‌ها مرضیه و دیگری فاطمه است. قاسم می‌گفت: دعا می‌کنم خداوند چهار دختر به من عطا کند تا نام همه آن‌ها را فاطمه بگذارم.

ونسی عنوان کرد: هر بار که به منزل ما می‌آمد، با فرزندانم قرآن می‌خواند. به من و عمویش اصرار می‌کرد که بچه‌ها را با قرآن آشنا کنیم.

وی با اشاره به خصوصیات بارز اخلاقی شهید گفت: قاسم مهربان و خوش اخلاق بود. نمازش را اول وقت قرائت می‌کرد تا آنجایی که حین نماز هم در جبهه به شهادت می‌رسد.

وی افزود: قاسم در دانشگاه با شهید همت فرمانده لشکر ۲۷ محمدرسول الله همکلاس بود. در آنجا با یکدیگر آشنا شدند. قاسم با آغاز جنگ درس و دانشگاه را رها کرد و به جبهه رفت. وی ابتدا در لشکر ۲۷ بود و سپس به لشکر مازندران منتقل شد. قاسم حدود ۱۱ مرتبه مجروح شد.

محمدعلی اسلامیان امیری عموی این شهید بزرگوار در حالی که بغل راه گلویش را بسته است، گفت: قاسم و برادرش علی که به خانه ما می‌آمدند با پشتی منبری می‌ساختند و کلاس قرآن برگزار می‌کردند و در پایان روضه می‌خواندند.

وی ادامه داد: قاسم خیلی مظلوم بود. در آخرین خداحافظی چندین مرتبه ما را در آغوش گرفت و بوسید. می‌گفت: می‌دانم که من دیگر برنمی‌گردم. سه فرزند پسر برادرم به جبهه رفتند. علی و قاسم در یک خط می‌جنگیدند. قاسم در عملیات والفجر ۸ به شهدت رسید و خبر شهادتش را همرزمانش به علی داده بودند. با وجود اینکه سال‌ها از شهادت قاسم می‌گذرد، اما هر بار که نامش را به زبان می‌آورم، اشک در گوشه چشمانم حلقه می‌زند.

مرضیه اسلامیان امیری دخترعموی این شهید بزرگوار اظهار کرد: ۵ ساله بودم که قاسم به شهادت رسید، اما لحظاتی که وی با ما قرآن می‌خواند را به یاد می‌آورم. یک ضبط صوت کوچک داشتیم که قاسم هنگامی که قرآن می‌خواند، آن را ضبط می‌کرد تا زمانی که پیش ما نیست، آن صدای ضبط شده را گوش دهیم. قاسم قرآن را از زن‌عمویم آموخته بود. زن عمویم در آخرین روز‌های حیاتش آلزایمر گرفته بود و با وجود اینکه نمی‌توانست قرآن بخواند، اما قرآن را به دست می‌گرفت و نگاه می‌کرد.

وی تصریح کرد: قاسم درآمدی که از تدریس قرآن بدست می‌آورد را به فقرا می‌داد. وی در ۱۲ اردیبهشت ۴۲ به دنیا آمد و در ۱۰ اردیبهشت ماه ۶۵ به شهادت رسید. تنها دو روز از تولد قاسم گذشته بود که به فیض شهادت نائل آمد.

در پایان این دیدار از خانواده شهید قاسم اسلامیان امیری تقدیر شد.

انتهای پیام/ ۱۳۱