گروه دفاعی امنیتی دفاع پرس- رحیم محمدی؛ گسترش و توسعه انواع شناور‌های سطحی و زیر سطحی و نقشی که آن‌ها در ترابری، پشتیبانی و حمله به مراکز نظامی و حیاتی در جنگ‌ها دارند، باعث شده تا مراکز تحقیقاتی و صنایع دفاعی کشور‌ها تدبیری برای مقابله با آن‌ها اتخاذ کنند؛ از این روی گزینه‌ای که بر روی آن تمرکز کردند، ساخت موشک‌های ضدکشتی است؛ اما اینکه میزان خطرناک بودن این سلاح‌های نظامی تا چه میزان است، موضوعی است که قصد داریم به صورت اجمالی به آن بپردازیم.
پس اینکه گفته می‌شود، مثلا بین موشک‌های «هارپون» و «خا-۳۱» که مادون و مافوق صوت هستند، موشک «خا-۳۱» به علت مافوق صوت بودن خطرناک‌تر است، موضوعی کاملا اشتباه است؛ زیرا موشک ضدکشتی را سه عامل پلتفرم پروازی، نوع و توان کلاهک و نیز سیستم کاوش، خطر ناک می‌کند؛ بنابراین سرعت در این مولفه‌ها نقشی ندارد، البته این به آن معنی نیست که سرعت هیچ دخالتی در خطرناک بودن موشک ضد کشتی ندارد، بلکه سرعت یک عضو از پلتفرم پروازی موشک است. بر این اساس پلتفرم پروازی موشک‌های ضد کشتی در ۳ نوع خلاصه می‌شود که عبارتند از: شیرجه، پرواز در دو ارتفاع متفاوت (ترکیبی) و پرواز تمام در ارتفاع پست.
این توضیح نشان می‌دهد که شیرجه به عنوان اولین پلتفرم پروازی موشک‌های ضد کشتی محسوب می‌شد و البته هنوز هم در برخی موشک‌های ضد کشتی کوتاه برد استفاده می‌شود؛ موشک در یک ارتفاع ثابت به سمت هدف حرکت می‌کند و پس از کشف هدف بروی آن شیرجه می‌زند. پس در این پلتفرم پروازی، سرعت و ارتفاع اهمیت زیادی دارد.
زیرا وقتی یک موشک در ارتفاع بالا پرواز می‌کند (بیشتر از ۱۴ هزار متر) احتمال کشف در برد بالا بیشتر است به همین جهت موشک برای فرار از سیستم‌های پدافندی باید در ارتفاع بالا و سرعت زیاد حرکت کند به عنوان مثال موشک ضد کشتی «خا-۲۲» دقیقا از همین پلتفرم استفاده می‌کند؛ این موشک دور برد ضد کشتی در ارتفاع ۲۰ کیلومتری از سطح زمین با سرعت ۳ ماخ حرکت می‌کند که بعد از کشف هدف با یک زاویه تند روی آن شیرجه می‌زند.
این موشک در زمان شیرجه شتاب مثبت دارد و می‌تواند تا ۴/۵ ماخ هم سرعت بگیرد و در این سرعت عملا درگیر شدن با این موشک (در روی کاغذ) از عهده خیلی از موشک‌های پدافندی غربی خارج است؛ این موشک کروز می‌تواند یک ناوگان را از ۷۰ کیلومتری و یک ناوشکن را تقریبا از ۴۵ کیلومتری کشف کرده و روی آن‌ها شیرجه بزند.
موشک «خا-۲۲» دارای سوخت مایع و سنگین است به همین علت تنبل و توان مانور پایینی دارد، اما نیازی هم به مانور بالا ندارد، زیرا این موشک برای این ساخته شده تا با ناوگان‌ها درگیر شود، برای همین می‌تواند به کلاهک اتمی تا قدرت یک «مگاتن» مسلح شود.
اما از سیستم این نوع از موشک‌های ضد کشتی در موشک‌های کوتاه برد هم استفاده می‌شود؛ البته در موشک‌های کوتاه برد، عملا نیازی به پلتفرم پروازی چندان پیش رفته‌ای ندارند، زیرا در بهترین حالت سرعتی معادل یک ماخ دارند؛ علت آن هم این است که از این موشک‌ها علیه اهداف سطحی کوچک که فاقد سیستم‌های دفاعی هستند، استفاده می‌شود.
علاوه بر این یک سری از موشک‌ها یعنی موشک‌های پدافندی هم وجود دارند که در کنار وظیفه اصلی، وظیفه ثانویه ضد کشتی هم دارند به عنوان مثال خانواده موشک «استاندارد» توان ضد کشتی را نیز دارند؛ موشک استاندارد ۲ که برای نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا طراحی و ساخته شده، برای بکارگیری علیه اهداف سطحی است؛ بدین شکل که تا ۱۰ کیلومتر ارتفاع می‌گیرد و سپس روی ناو شیرجه می‌زند و در این عملکرد تا بیش از ۳ ماخ سرعت می‌گیرد.
انتهای پیام/۲۳۱
