به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، مصطفی میرسلیم رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی درباره نام‌گذاری سال با عنوان «خودباوری» به بررسی موضوع «حمایت از کالای ایرانی» و تشریح ضرورت‌ها و ابعاد این موضوع پرداخت که مشروح آن در ادامه می‌آید:
شما مطالب متنوعى به‌ویژه در سال گذشته درباره خودباورى گفته‌اید؛ آیا ممکن است به‌طور خلاصه مفهوم خودباورى را بیان کنید؟
از مؤلفه‌های هویت هر فرد غیر از زادگاه و زادروز ، می‌توان از فرهنگ که شامل آداب‌ورسوم و اعتقادات می‌شود، یادکرد. خودباورى یعنى اتصال با مؤلفه‌های هویتى و بعلاوه یعنى قابلیت‌های آن مؤلفه‌ها در رو به کمال بردن انسان.
آیا خودباورى با این تعریف شما جلوه‌گر هویت است؟ آیا اکتسابى است یا موروثى؟
برخى از مؤلفه‌های هویتى موروثى اند ولى بسیارى از آنها اگر با اکتساب و به همت خود فرد نصیب او نشده و باوجودش عجین نگشته باشد تأثیرى بر خودباورى ندارد.
پس با این بیان آیا به نظر شما تکلیفى براى رسیدن به خودباوری به‌ویژه براى نسل جوان مطرح می‌شود؟
البته! به نظر می‌رسد وظیفه هر کس قدرشناسى ابعاد هویتى خویش است.
مهم‌ترین ابعاد هویتى تأثیرگذار بر خودباورى کدم‌اند؟
مثلاً براى ما در دورانى که به سر مى‌بریم با توجه به مجموعه تهدیدها و مخاطراتى که با آن مواجهیم مهم‌ترین ابعاد هویتى، ایرانى بودن، مسلمان بودن و انقلابى بودن است. کسى که ایرانى است باید بداند ایرانى بودن چه ویژگی‌هایی دارد که او را از سایر شهروندان دیگر کشورها متمایز می‌کند و درصدد باشد آن ویژگی‌های مثبت را نگهداری و حتى رشد دهد، نه آن‌که با همرنگ و هم شکل شدن با دیگران خود را ببازد؛ اگر مسلمان است بداند اسلام چه ویژگی‌هایی دارد و بلد باشد، هم‌زبان با اهل یقین بگوید: ستایش خداى را که مرا جزو نجات‌یافتگان قرارداد (الحمدالله الذى جعلنى ممن یناجیه) و آن را ابزار عملى سپاسگزارى از حق تعالى نماید تا بر ایمانش افزوده شود؛ اگر انقلابى بوده بداند انقلاب، او را از چه وابستگی‌هایی به طاغوت و خفت ستم‌شاهی رهانید و به چه منزلتى در زمینه استقلال و آزادى رسانید و موظف است تلاش کند تا در حفظ ارزش‌های انقلاب، در سبک زندگى خود، مستدام باشد.
آیا می‌توان ادعا کرد خودباورى نوعى بیان وجه تمایز از دیگران است؟
خودباورى، براى هر فرد یا جامعه، حالتى است که وجود آزاد و مستقل و بالقوه خودکافى آنها را تعریف می‌کند. فرد یا جامعه خودباور از نظر تمدنى روى پاى خود ایستاده است و آویزان به دیگران نیست؛ اتکا به اعتقادات راسخ خود دارد و با نمایش جلوه‌های مثبت وجودى خود الهام بخش دیگران است و نه ذلیل و رام دیگران و آماده براى دام آنها!
خودباورى را با این بیان، آیا مناسب است ابزار رفع موانع و حل مسایل تلقى کنیم؟
دقیقاً، فرد یا جامعه خودباور با بکارگیرى قابلیت‌های خود چاره‌جوی مشکلات است و نه منتظر سرمایه و فکر و مدیریت دیگران؛ آنچه را خود دارد هیچ‌گاه از بیگانه تمنا نمی‌کند؛ او حتى از موضع هم‌تراز و برتر تحلیلگر نقاط مثبت و برجسته تمدنى دیگران است، به منظور بهره‌برداری از آن وجوه مثبت البته پس از بومی‌سازی آن و به‌ویژه براى آماده شدن به منظور سبقت گرفتن از آنها در امور خیر.
آیا آفتى براى خودباورى وجود دارد؟
خودباورى را باید عطیه و فضل الهى تلقى کرد تا گرفتار خودپسندى یا عجب که مانع پیشرفت است، نشود. خودباورى مقابله با تحقیر شدن و مأیوس شدن و به بن‌بست رسیدن و تسلیم شدن است، ولى دربرگیرنده تحقیر دیگران نیست و مانع تعامل با دیگران هم نمی‌شود. هرچه خودباورى قویی‌تر باشد شخصیت فرد مستحکم‌تر و در نتیجه احترام به دیگران و مراعات ادب در مواجهه با آنها بیشتر می‌شود. کسى که برخوردار از خودباورى است احساس ناتوانى در مقابل کمبودها نمی‌کند بنابراین گرفتار عقده نمی‌شود و به استخفاف دیگران و توهین به آنها نمی‌پردازد.
منبع: فارس
