به گزارش خبرنگار دفاع پرس از استان مرکزی، راهیان نور حرکت عظیمی در راستای بصیرت‌افزایی دانش‌آموزان و نسل نواندیش جامعه است که دعوت شهیدان را لبیک گفته‌اند و بی‌قرار راهی سفر می‌شوند.
«آشنایان غریب» روایت قصه دلتنگی دانش آموزانی است که با سفر به سرزمین نور و دیدار با شهدا، بغض فراق‌شان را در سینه کاغذ به اسارت کلمات محبوس کردند و با دل‌نوشته‌های‌شان سرود دلتنگی برای‌شان سر دادند.
آری، این عزیزان با حضور در سرزمین نور و حماسه، معنای زندگی را درک خواهند کرد و در کنار آشنایی با وقایع هشت سال دفاع مقدس، طعم زیبای عاشقی و دلدادگی را چشیده و با آن مأنوس می‌شوند.
بازدید از مناطق جنگی غرب و جنوب کشور، تجدید بیعت با شهیدان انقلاب اسلامی است، زیرا در این سرزمین بوی خدا بهشت و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) به مشام می‌رسد.
فرزندان‌مان در این سفر روحانی، میهمان کسانی می‌شوند که خاکی بودند و آسمانی شدند، آن‌ها در نظر خویش کوچک بودند و از نظر دیگران بزرگ، شهدا آشنایانی بودند غریب..
با کوله‌باری تهی از هیچ راهی خاک‌های نرم جنوب و یا کوه‌های سربه فلک کشیده و استوار غرب می‌شوند، وقتی باز می‌گردند، مجنون لیلی‌های آسمانی شده‌اند، از آن به بعد است که برای‌شان می‌نویسند و قصه‌های دلتنگی را سر می‌دهند.
در ادامه چند خطی از دلنوشته دانش‌آموز «سحر ساجدی» از شهرستان «اراک» که به سرزمین نور سفر کرده است را می‌خوانید:
بوی بهشت
چندین سال پیش جوانانی از این دیار تصمیم گرفتند که چشمان خود را به روی همه خوشی‌های دنیا ببندند، قید درس و خانواده و تحصیل آینده را زده و راهی جبهه‌ها شوند. همین جبهه‌هایی که امروز روی خاک‌های آن‌ها آزادانه پای می‌گذاریم.
بی‌خبر از اینکه این خاک ارزشمند، خاکی است که از وجود جسم و روح مطهر و قابل احترام این عزیزان متبرک شده و عطر جسم‌هایی را به خود گرفته که روزی در آن خاک قدم می‌نهادند.
حالا با گذر زمان، ما جوانان نسل‌های امروزی به این مکان مقدس می‌آییم و قدم در جای پای این فرشتگان آسمانی می‌گذاریم... این‌جا بوی بهشت خدا را می‌دهد...
در بین این افراد کسانی مثل شهید «زین‌الدین» بودند که در کمال ناباوری با رتبه یک پزشکی پا در میدان جنگ نهاد، حال تبدیل به اسطوره‌‌هایی شدند.
بی‌گمان این شهدا همچون وارستگان کوی حق برای ایستادگی در مقابل تمامی زورگویان و متجاوزان پای در میدان نبرد گذاردند و از جان، مال خود گذشته و مردانه ایستادگی کردند.
اینان قید تمامی خوشی‌های دنیوی را زده و سبکبالانه به دیدار پروردگار خود شتافتند و برای همیشه در دل‌های ما ماندگار شدند.
حالا با کدامین ترازو می‌توان معیار و مقیاس از خوذشتگی آن‌ها را اندازه گرفت؟
انتهای پیام/
