به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، آیت‌الله عبدالکریم فرحانی متولد سال 1343 در اهواز است. وی از سنین نوجوانی با اوج‌گیری نهضت امام خمینی(ره) در دهه 50 فعالیت‌های مهمی را به عهده گرفت که از جمله آنها می‌توان به راه‌اندازی هسته اولیه انجمن اسلامی منطقه کارون و پیگیری امور دینی منطقه اشاره کرد. آیت‌الله فرحانی با آغاز جنگ تحمیلی صدام علیه ایران تحصیلات دبیرستانی را طی دو سال به اتمام رساند و به جنگ رفت.
وی در سمت‌هایی همچون مدیر کلی ارشاد اسلامی استان خوزستان، عضو شورای گسترش حوزه‌های علمیه کشور، دبیر کمیته مدارس حوزه‌های علمیه کشور و معاونت آموزش حوزه‌های علمیه کشور منشأ خدمت بوده است و هم‌اکنون افزون بر تدریس در حوزه علمیه قم نماینده مجلس خبرگان رهبری از استان خوزستان است. مشکلات مردم خوزستان و نقش راهیان‌نور در برطرف کردن این مشکلات و آسیب‌هایی که خود راهیان‌نور برای مردم خوزستان به وجود آورده موضوع گفت‌وگوی ما با آیت‌الله عبدالکریم فرحانی، نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری است.
رهبر معظم انقلاب سال گذشته در دیدار دست‌اندرکاران راهیان نور یکسری نکاتی را تذکر دادند و در آخر صحبت‌هایشان درباره اهمیت و جایگاه مردم مناطق مرزنشین گفتند و بر لزوم محبت به آنها تاکید کردند. ما میخواهیم ببینیم از منظر جنابعالی راهکارهای این توجه و محبت از طریق راهیان‌نور چیست؟
اصل مسئله راهیان‌نور حرکت بسیار مقدسی است و هدف اصلی این حرکت هم تعظیم و تکریم یاد شهدا و تقویت ارتباط نسل‌های بعد از جنگ با شهدا و خاطرات شهدا و ارزش‌های آنهاست. یکی از مسائلی که جامعه امروز ما به‌شدت به آن احتیاج دارد تذکر این معناست که در 200 سال گذشته هر بار ایران جنگیده، شکست‌خورده و بخشی از خاک آن جدا شده است.
ایران تنها و تنها یکبار آن هم در جنگ هشت ساله در مقابل ابرقدرت‌های غرب و شرق ایستاده و سربلند از جنگ بیرون آمده است. این نکته بسیار مهمی است. چون این پیروزی از برکات انقلاب و امام(ره) بود و نشان از کارآ بودن مدل ولایت است. من روی این نکته خیلی حساس هستم. ما باید جا بیندازیم که پیروزی ما در دفاع مقدس و شکست دشمنان ما در این جنگ ریشه اصلی‌اش کارایی مدل حکومت اسلامی ماست که برگرفته از مدل ولایت‌فقیه است.
اگر مدل ولایت‌فقیه نبود، اگر شخصیت ولی‌امرمسلمین حضرت امام(ره) نبود، ما قطعا در این تجربه موفق نمی‌شدیم. راهیان‌نور در پیوند و ارتباط دادن جوانان با مناطق جنگی و عملیاتی باید این معنا را به نسل جدید به‌خوبی نشان دهد. به اعتقاد من این معنا وقتی محقق می‌شود که کاروان‌های ما با مناطق جنگی آشنا باشند و خصوصیت جمعیتی، خصوصیت فرهنگی، فضای اقتصادی، وضع معیشتی و مسائل مناطق مرزنشین را بدانند.
اگر اینها را بدانند و بدانند که در جنگ چه وضعیتی برای این مناطق اتفاق افتاد و چه اتفاقی افتاد که این مناطق با عزت آزاد شدند، آن وقت می‌شود این مسئله را که شما در سوالتان عنوان کردید محقق کرد. از طرف دیگر اگر مردمی که در قالب کاروان‌های راهیان‌نور به مناطق مرزی می‌روند، بتوانند یک ارتباط خوبی با این مردم مناطق مرزنشین برقرار کنند، آنها احساس خواهند کرد که فداکاری‌شان در دفاع مقدس اثر داشته و فداکاری‌شان مورد تقدیر و تشکر است.
لذا از این جهت است که آقا می‌فرمایند کاروان‌های راهیان‌نور هم باید مناطق را خوب بشناسد و هم باید به مردم آن مناطق محبت کنند.
این محبت به چه شکلی باید باشد؟ آیا منظور از این محبت و توجه، محبت و توجه مادی است یا منظور محبت و توجه معنوی است؟
قطعا مجموعه‌ای از اینها است، ولی عمده محور این محبت و توجه احترام گذاشتن به مردم است، احترام گذاشتن به ایثاری است که این مردم در منطقه انجام دادند. خرمشهر یک زمانی خیلی وضعش از جهت امکانات عالی بود.
یک بندر استراتژیک تجاری بود، بازار پررونقی داشت، محل تردد علما به عراق بود، شهری با ادبیات بالا بود، شعر عربی در آن رواج داشت، حسینیه‌های آبادی داشت... بعد از جنگ این شهر چه وضعیتی پیدا کرد؟
آدم وقتی این شناخت را داشته باشد آن وقت دیدش می‌شود دید احترام، دید تقدیر، دید تشکر. از جهت اقتصادی زائران راهیان‌نور در قالب کاروان به این سفر می‌روند، باید احساس کنند می‌خواهند کمکی هم به این مردم کنند. برای کمک به این مردم نیاز نیست که خدای ناکرده صدقه داد، کاروان‌های راهیان‌نور در چرخه کار اقتصادی منطقه اثرگذار باشند.
در دوران سازندگی چه اتفاقی برای این مناطق افتاد؟
جنگ که تمام شد، دوره سازندگی شروع شد، ولی متاسفانه مدل سازندگی در خوزستان غربی طراحی شد. دولت به‌عنوان توسعه نیشکر، زمین‌های مردم را به قیمت ناچیز خرید. فردی که زمین کشاورزیاش را فروخته بود پولش را خورد و بعد از مدتی با تعداد زیادی بچه، حاشیه‌نشین شهر اهواز شد.
کشاورزی و زمینش را از دست داد، بچه‌هایشان گرسنه شدند و خودش حاشیه‌نشین گشت و بدون درآمد و کار ماند. تمام این افراد کشاورز بودند و زندگی می‌کردند. دولت این زمینها را خرید و چکار کرد؟ آمد آب را برد و این زمین شور را شیرین کرد تا مثلا بتواند نیشکر بکارد. آب شور را کجا ببرد؟ نمی‌داند. آب شور به رودخانه‌ها آمد و آب رودخانه‌ها به دلیل آمدن این آب توسعه بالا کشید. این آب قبلا در رودخانه بود و با جذر و مد آن مردم کشاورزی می‌کردند، ولی وقتی آب برمی‌گشت این آب شور بود و زمین‌های اینها را از بین می‌برد.
کاروان راهیان‌نور چطور می‌توانند این مسئله را حل کنند؟
من در مجلس خبرگان اعلام کردم و گفتم که حضرت آیت‌الله جنتی، خدایی این درست است که 20 سال رهبر انقلاب و مردم خوزستان و مشکلات‌شان تنها مانده‌اند.
آقا دستور داده است، نسخه دارد. این وضعیت، وضعیت خوزستان است. ما توقع‌مان از کاروان‌های راهیان‌نور این است که مسائل معیشت مردم را ببینند و قصور و تقصیری را که دولت‌ها در این 20 سال انجام دادند بدانیم. بدانیم که قصور و تقصیر وجود دارد، بدانیم که مسئولان باید به فکر حل قطعی مشکلات باشند.
در کاروان راهیان‌نور باید این فرهنگ برایشان جا بیفتد. هفته گذشته مجمع تشخیص مصلحت یک جلسه‌ای بود و من آنجا گفتم آقایان می‌دانید خوزستان مسبوق چه سابقه‌ای است؟ خوزستان یک زمانی آبادانی داشت که پروازهای کنکردش در خاورمیانه تک بود، فرودگاه آبادان با امکانات بسیار بالا، هتل‌های آنچنانی، سفرهای آنچنانی، ریخت و پاش‌های آنچنانی، بندر خرمشهر با اقتصاد آنچنانی، مسجد سلیمان با امکانات بالای شرکت نفت و... ولی الان هیچی نیست.
شما ضعف ها در برنامه ریزی برخی سفرها به مناطق عملیاتی را در چه بخشهایی می دانید؟
من در این مقوله مطالعات مستقل نداشتم، اما با مردم ارتباط دارم. آسیبش همین است که عرض کردم. مردم با برنامه ریزی مناسب آثار مثبت راهیان نور را بهتر درک کنند.
احساس می‌کنند ارتباطی بین کاروان راهیان‌نور و مسائل منطقه برقرار نشده است. نبود ارتباط سالم و سازنده و یک نوع تاثیر و تاثر متقابل بین این مردمی که در خوزستان میزبان هستند، آسیب راهیان‌نور است. جالب است مردم در اربعین توقع ندارند که کسی خرج کند، اما جایی اسمش کاروان راهیان‌نور است، برنامه دارد، توقع دارند که اتفاقی بیفتد که هنوز از دیدشان نیفتاده است و اثر منفی‌اش در منطقه این شده است.
الان ما در میان جوانان خوزستان هم دچار یکسری مشکلات و آسیب‌ها هستیم. چه اتفاقی باید بیفتد تا خود جوانان خوزستانی با ارزش‌های هشت سال دفاع مقدس آشنا شوند و مفاهیم دفاع مقدس ما به جوانان خوزستانی منتقل شود؟ همین بحث کاروان‌های راهیان‌نورچرا در خود خوزستان برای نسل جدید راه‌اندازی تبیین نمی‌شود؟ البته یک نکته‌ای هم باید توجه کرد که در دفاع مقدس همان‌طور که خوزستان مقاومت کرد مردم استان‌های دیگر هم به کمک مردم خوزستان آمدند تا ما توانستیم جنگ را اداره کنیم.
یکی از آثار خوبی که کاروان‌های راهیان‌نور دارد همین نکته است که خوزستان هم باید بداند که او میزبان بود. درست است که بار سنگین جنگ سر دوش خوزستان بود، اما کار منحصر به خوزستان نبود. منتها فرقش این بود که بقیه مشارکت جانی و مالی داشتند و خوزستانیها زمین شان، کشاورزی شان، خانه و مسکن شان... در معرض خطر قرار گرفته بود. حرفی که گفتید حرف درستی است و باید به توسعه راهیان‌نور در خوزستان هم برنامهریزی درستی صورت گیرد.
یکی از برکات حضور کاروان راهیان‌نور بحث اردوهای جهادی است. ارزیابی شما از فعالیت این اردوها چیست؟
به نظرم این هم کار بسیار خوبی است. در بسیاری از مناطق استان اردوهای جهادی آثار خودش را نشان داده است. این باز از برکات مهم کاروان‌های راهیان نور است. اگر بشود این را هم توسعه داد، مرهمی بر دردهای مردم خوزستان است. ولی باید سعی شود محدود به مناطق عملیاتی نشود. اردوهای جهادی باید برای کل خوزستان تعریف شود؛ هرچند با اولویت مناطق عملیاتی. با این وجود انجامش بسیار نافع است و ان‌شاءلله کمک خوبی به مردم خوزستان خواهد کرد.
منبع: تسنیم
