مردی که هیچگاه از حرکت نایستاد/ مجروحیت و شهادت، تأییدیه خداوند است

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از بیرجند، روبروی پنجره ایستاده بودم منتظر دیدن یکی دیگر از دلاورمردان جنگ تحمیلی. آرام نداشتم. صدایی به گوش رسید که می گفت یا الله... خوشحال شدم و به پیشواز رفتم وسوال کردم: «شما همان جانبازی هستید که با هم تلفنی صحبت کردیم؟» لبخند کمرنگی بر لبانش ظاهر شد و پاسخ داد: «در خدمتتان هستم» و با همان کلام صمیمی به گفتوگو نشستیم.

آرام به نظر میرسید. نگاهش اطراف را مینگریست اما مشخص بود که افکارش در جایی دیگر پرسه میزد، روی صندلی نشست. لبانش هر از چند گاهی تکانی میخورد اما صدایی به گوش نمیرسید. صورتش را از نگاهم مخفی میکرد. صورتی که جای ترکش آن نشان از دلاوریهای سالهایی نه چندان دور داشت. نقشی از ترکش در حال بهبود نیز بر صورتش نمایان بود اما نگاهش . . . در عمق نگاهش دریای مواجی قرار داشت.

در این گفتگو نمونه هایی از فداکاریها و گذشت های جانباز سرافراز «زمردی» که در کلام شیرینش موج می زند که با هم می شنویم: