تنها چیزی که مرا آرام می‌کند نوکری امام حسین (ع) است/ خدایا؛ مرا به آقا برسان

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، وصیت‌نامه شهدا مسیر عاقبت‌بخیری و رسیدن ما به خداست. با درک درست وصیت شهدا و عمل به آن می‌توانیم در مسیری قدم بگذاریم که مورد رضایت پرودگار متعال است. در این راستا وصیت‌نامه شهید مدافع حرم «حسن غفاری» را برایتان بازگو می‌کنیم.

«بسم رب الشهدا و الصدیقین

یا ایتها النفس المطمئنه، ارجعی الی ربک راضیه مرضیه، فادخلی فی عبادی، وادخلی جنتی

بوی شهادت می‌کند مستم، از ازل مرا، بر مویت بستم

بی قرارم من ای حسین (ع) جانم

 آری! این است وعده الهی، بازگشت همه به سوی اوست. خدای من در این لحظه که من تمام حرف‌هایم را به روی کاغذ می‌آورم. تنها فقط خودت می‌دانی که چه شور و غوغایی برای رسیدن به تو در دلم موج می‌زند.

دیگر هیچ چیز در این دنیا مرا آرام نمی‌کند جز رسیدن به سوی تو و خشنودی تو

تازه معنی فزت و رب الکعبه را که از زبان مولا و امام  اول خود جاری شده را درک می‌کنم. در این دنیای ناچیز که دشمن زبون، شمشیر را بر علیه شیعیان از رو بسته، دیگر آرام و قرار ندارم.

خدای من، تو از دل بنده‌هایت آگاه و باخبری، چگونه می‌توانم ساک نشسته و زندگی‌ام را ادامه دهم. در حالی که جگر مولایم امام زمان (عج) خون است.

آیا می‌توانم چشمانم را به روی این همه جنایت‌ها که بر محبین اهل بیت (ع) می‌آورند، ببندم.

خدای من دوستانم یک به یک می‌روند، من راست، راست برای خود می‌گردم آرامش و قرار ندارم.

خدای من دیگران شاید فکر کنند من شهادت را برای بهشت می‌خواهم، ولی نه! ای معبود من! در این لحظه، مکان و زمان از تو می‌خواهم اگر جان بی ارزش مرا قبول نمودی و بعد از پاک نمودن من خواستی مرا در بهشت خود جای دهی، از تو خواهش و تمنا دارم به جای بهشت که شاید آرزوی همه باشد به من نوکری، غلامی آقا سید الشهدا (ع) را بدهی. خدایا؛ مرا به آقا برسان، چرا که تنها چیزی که مرا آرامم می‌کند، نوکری و خادمی و خدمتگزاری به سالار شهیدان، ابا عبدلله الحسین (ع) می‌باشد...»

بر پایه این گزارش، شهید مدافع حرم «حسن غفاری» در سال ۱۳۶۱ متولد شد. وی ۳۳ سال بیشتر نداشت كه به‌همراه شهیدان محمد حمیدی و علی امرایی مدافعان حرم حضرت زینب (س) در مسیر دمشق – درعا به شهادت رسیدند.

انتهای پیام/ 116