به گزارش دفاع پرس از شیراز، دفاع مقدس این سرزمین حرف‌های بسیاری نه تنها برای مردم ایران، بلکه برای تمامی آزادی خواهان جهان دارد.
نگاه هنرمندانه به این عرصه، راه را برای گسترش فرهنگ دفاع مقدس بازتر می‌کند و به یقین، قالب‌های شعری یکی از راه کارهای بیان هنرمندانه رشادت‌های مردمی است که در اوج مشکلات پس از پیروزی انقلاب و از جمله تحریم‌ها، از وجب به وجب خاک و عزت خود دفاع کردند.
«محمد برزگر» از شاعران استان فارس و از شهرستان مرودشت، یکی از شاعرانی است که در این حیطه گام برداشته است. وی متولد سال ۱۳۶۸ و فعالیت شعری خود را از سال ۱۳۸۲ آغاز کرده است. مقام‌های شاعر برگزیدهٔ کنگره دفاع مقدس فارس (دو دوره)، نفر اول شعر ملی اجتماعی بوشهر (دور اول)، داور بخش مقدماتی شعر اجتماعی بوشهر (دور دوم)، برگزیدهٔ کنگره شعر عاشورایی فارس، دبیر کنگره ملی شعر حضرت علی اکبر، گردآوری و تألیف مجموعه شعر «آیینه در برابر خورشید» برخی از فعالیت‌های وی به شمار می‌رود.
یکی از اشعار او با شروعی زیبا را که در کتاب" امتداد پروانه‌ها" آمده است را می‌خوانید:
"تقدیم به پدرم و همهٔ سربازان امام خمینی (ره)
که با تغییر معیار ارزش‌ها به آهستگی از یاد...
می‌روند و کسی نمی‌فهمد در غزل‌ها رکود باران را
یا صدای شکستن شاخه یا شب سرد تیرباران را
گرگ‌های گرسنه می‌آیند در تکاپوی لقمه‌ای تازه
می‌شود گله‌ای رها در دشت، می‌کند حس نبود چوپان را
ریشه‌های درخت خشکیده، باغبان مرده است ای مردم
چه کسی مثل او توانسته ببرد آبروی شیطان را؟
می‌روند و کسی نمی‌داند، به کجا می‌روند می‌میرند
ابتدا مبهم است و دردآلود، بگذرید از بیان پایان را
عده‌ای مات از این‌که جا ماندند از فراسوی کاروان جنون
عده‌ای هم به باد می‌دادند هشت سال آرزوی آنان را
رنگ ارزش پریده از رخشان این‌که مرده و زنده می‌میرند
بغضشان در گلو فرو مانده لیک گریه نمی‌کنند آن را
(چون حسین شکنجه و دردند کینه دیدند و طاقت آوردند)
انتقام از کسی نمی‌گیرند، یادشان رفته درد زندان را
من که می‌دانم این تبسم‌ها از سردردهای هرروز است
تیر ناحق نخورده‌ای جانا که بفهمی چه می‌کند جان را"
انتهای پیام/
