به گزارش خبرنگار دفاع پرس از لرستان، شهید «احمد قبادی دیالی» در یکم خرداد ماه 1348 در روستای نامجو اولاد قباد از توابع شهرستان کوهدشت دیده به جهان گشود. دانش آموز مقطع راهنمایی بود با اینکه نوجوانی بیش نبود؛ به ندای ولی و مقتدای خویش، امام خمینی (ره) لبیک گفت و علی اکبر وار وارد میادین نبرد شد و سرانجام شهید قبادی دیالی درتاریخ 64/5/24 در منطقه عملیاتی چنگوله به سوی معبود خویش پرکشید و پیکر پاکش، در زادگاهش به خاک سپرده شد.
فرازی از وصیت نامه شهید
بارالها! به مادران و خواهران و برادران شهداء صبر و بردباری عنایت فرما تا بتوانند در برابر مشکلات و نارسایی ها همچون کوه ایستادگی کنند.
بار الها! شهادت ناچیز من را از این بنده حقیر و گنه کارت قبول کن. مادرجان، خواهر جان و برادر جان، دوستان و اقوام! اگر می خواهید که من را خوشحال کنید راه من را ادامه دهید. اگر نخواهید از این فرزند امام حسین(ع) دفاع کنید؛ درآخرت پاداشی نخواهید داشت.
مادر و خواهر و برادرم! اگر که شما را اذیت کرده ام مرا ببخشید. خدایا راضیم به رضایت . خدایا اگر زنده ماندنم برای اسلام ثمربخش است، مگذار بمیرم و گرنه شهادت را نصیبم فرما. باید ما با این صدام آمریکایی بجنگیم تا شهید شویم و به قول امام : «چه بکشیم و چه کشته شویم پیروزی از آن ماست». مادر جان! اگر خبر مرگ من را شنیدی برای من لباس سیاه نپوش چون که انسان فقط برای امام حسین (ع) سیاه می پوشد.
چشم هایم را در تابوت باز بگذارید تا منافقین کور دل بدانند که این راه را کورکورانه انتخاب نکرده ام. دست هایم را ازتابوت بیرون آورید تا مردم نگویند چیزی با خود برده ام. از شما می خواهم که جنازه من را در اولاد قباد به خاک سپارید و برای امام همیشه دعا کنید و اگر شهید شدم پرچم سبزی در خانه بزنید.
مادر جان! اگر هم خواستی گریه کنی به یاد آن کس که در صحرای کربلا شهید شد و هیچ کس نبود برای او گریه کند گریه کن. مادر تو مرا بزرگ کردی و برای من رنج کشیدی، اما میدانی که اسلام کمک می خواهد باید به جبهه ها برویم و جهاد کنیم که دشمنان نتوانند سرزمین اسلامیمان را بگیرند.
مادر! اگر جنازه من به دست شما نرسید باز هم یک پرچم در گلستان اولاد قباد بزنید و در روی آن بنویسید:«السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین(ع)».
مادر! دعا برای امام خمینی از یادت نرود برای امام دعا کنید.
خدایا اسلام را پیروز کن.
انتهای پیام/
